De AfD is in 2013 opgericht als een pro bedrijfsleven
partij en pro EU. Dat werd in 2014 een kwart slag gedraaid en Duitse bedrijven
keerden hun rug naar de partij. De AfD gooit steeds hogere electorale ogen in
Duitsland. Het Duitse bedrijfsleven staat nu doodsangsten uit. Ze willen er
alles aan doen om ze tegen te houden. Het cordon sanitaire is nog in tact, maar
voor hoe lang nog?

Twee dagen voor de verkiezingen lieten dertig grote
Duitse bedrijven, waaronder BASF, Mercedes, BMW en Deutsche Bank, een video
verschijnen getiteld “Wij staan pal voor onze normen en waarden”. Daarin werden
diversiteit, transparantie en tolerantie gepromoot. Er werd gewaarschuwd dat
intolerantie de Duitse economie zwaar zou beschadigen. Tevens werd het belang
van de Europese Unie voor Duitsland benadrukt. Er werd gesteld dat de 1,7
miljoen werknemers er goed aan doen te gaan stemmen. De naam van de AfD werd
niet genoemd maar het was zonneklaar dat die partij het doelwit was.

Het mocht niet baten. De AfD won 16% van de
landelijke stemmen, ver voor de Sociaal Democratische partij van Olof Scholz,
maar nog achter de Christen Democraten. Dit doet de Duitse CEO’s pijn. Een
onderzoek van IW onder 900 bedrijven leerde dat 70% van de CEO’s van oordeel is
dat de opkomst van de AfD Standort Deutschland schade berokkent en ze vrezen
gevolgen ervan voor de EU en de euro. Dexit zou het Duitse bnp met 5,6%
reduceren binnen vijf jaar en zou resulteren in een verlies van 2,5 miljoen banen.

De AfD trekt zich er niets van aan. De AfD lijkt
zich nog niet op het pad te begeven van RN van Marine le Pen in Frankrijk en
Meloni in Italië, met liters water bij de wijn te doen om verkiesbaar te
worden. Integendeel. De AfD voorvrouw dr Alice Weidel doet er regelmatig nog
een schepje bovenop door in het Duitse parlement aan het eind van haar
messcherpe redevoering uit te roepen: “Diese Regierung hasst Deutschland! Ich
bedanke mich.”

De actie van de CEO’s was onverstandig. Kiezers hebben nu
openlijk van hun afkeuring blijk gegeven. Velen zullen gedacht hebben: “jullie
hebben makkelijk praten in dure wijken en in je prachtige villa’s! Wij plukken
de wrange vruchten van de massa-immigratie. Jullie geven daar geen enkele
rekenschap over.” Gelijk hebben ze. Het komt de AfD ten goede. Het
bedrijfsleven kijkt unisono naar het eigen belang. Dit wringt steeds meer. Dit
kan nog vuurwerk opleveren!

Ich bedanke mich.

Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”. Zijn meest recente boek is Kafkaistan

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *