presteren. De realiteit is echter anders. De economie is met geen stokken
vooruit te branden. Hoe komt dat?
De afgelopen vijftien jaar heeft de ECB de financiële
markt met liquiditeiten overstroomd, het wordt Quatitative easing genoemd. De
rente werd extreem omlaag geduwd naar zelfs -0,5%. Dit werd gedaan om de
Zuid-Europese economieën te stutten en van faillissement af te houden. Dit
heeft geleid tot inflatie van dagelijkse spullen, maar vooral in de
huizenprijzen en de beurs ging skyhigh. We noemen dit Keynesiaans economisch
beleid, het kunstmatig opkrikken van de vraag om de economie gaande te houden.
Maar dit heeft niet gewerkt. De economie schuurt al jaren langs het nulpunt qua
groei. De kabinetten Rutte hebben de overheidsuitgaven drastisch uitgebreid en
idem het aantal ambtenaren. De economisch groei blijft rond het nulpunt
schuren.
voort te zetten. Zij zijn de kanarie in de kolenmijn. 31% kijkt uit naar een
alternatief zoals loondienst. Recruiters zien nog geen toestroom van nieuwe
mkb’ers. De mkb heeft het zwaar te verduren, leegstand is het resultaat. De
regelgeving en de belastingdruk zijn voorname redenen om te stoppen. De
sectoren techniek en it zijn gunstige uitzonderingen. De arbeidsproductiviteit
blijft laag, de basis voor economische groei. Tot overmaat van ramp wordt kabinet
Schoof op de vingers getikt. Brussel wijst op komende overschrijdingen van het
begrotingstekort boven de 3% norm vanaf 2028 en de overschrijding van de 60%
staatsschuld norm vanaf 2032. Nederland is niet langer het beste jongetje in de
klas. Engeland, Duitsland en Frankrijk gaan slecht. De VS heft tarieven op onze
export. Het is alle hens aan dek. We lijken op recessie aan te sturen, maar dat
hoeft niet.
Economisch beleid moet om
De auteur dezes heeft al diverse keren erop gewezen dat
het roer om moet qua politiek stelsel en qua verzorgingsstaat. Daar wordt nu de
economie aan toegevoegd. Het roer moet om qua economisch beleid, maar dat kan
niet zonder dat het roer omgaat qua politiek stelsel en qua verzorgingsstaat.
De zaken hangen met elkaar samen. Kort en goed: Take back control en lean &
mean. Take back control betekent uit de Europese Unie vertrekken, een
organisatie die de focus heeft op het boven water houden van Zuid-Europese
landen ten koste van Noord-Europese landen. Lean & Mean: Keynesiaanse
beleid spoort niet voor ons. Ruimte voor ‘supplyside economics: het stimuleren
van de aanbodzijde van de economie. Vele landen gaan nu daartoe over en wij
kunnen niet achterblijven op straffe de concurrentieslag te verliezen. De
belastingen moeten fors omlaag om ondernemen weer aantrekkelijk te maken. Dat
betekent ook dat overheidsuitgaven omlaag moeten. De uitgaven aan onze
universiteiten moeten omlaag. Karen van den Oudenhoven, SCP, wenst de alpha en
gamma faculteiten uit te breiden “want ons land gaat gebukt onder toxische
polarisatie”. Fout, deze faculteiten verergeren deze polarisatie. De nadruk
dient te liggen op de beta faculteiten voor lieden die kunnen meehelpen te
innoveren. Links zegt “doe het niet”, qua bezuinigen op onderwijs. “Doe het
wel”, want de steeds meer miljarden naar onderwijs heeft geleid tot steeds
slechtere resultaten. Geef deze miljarden slimmer uit aan de faciliteiten die
ons land vooruit helpen en waar we nasr toe willen, dus niet naar 600
aankomende studenten aan nota bene alle 14 universiteiten psychologie per jaar.
Wat moeten we hiermee: numerus fixus!
Conclusie
Total make over economisch beleid: Belastingen fors
omlaag, overheidsuitgaven fors omlaag, een streep door toeslagen en subsidies,
regelgeving streng versimpelen en NEXIT. Dit is het recept qua economisch
beleid als onderdeel om Nederland weer gezond te maken.
Source: https://www.dagelijksestandaard.nl/opinie/frits-bosch-de-nederlandse-economie-schuurt-langs-recessie
.
