Het ESG duurzaamheidsbeleid voor onze pensioenfondsen
noopt tot Nexit. Dat zit puntsgewijs als volgt.
* DNB, De Nederlandsche Bank, verwacht een
ESG-afweging bij beleggingsbeleid. Pensioenfondsen denken dat dit betekent dat
ze “Groen” moeten beleggen en willen geen probleem met DNB. Ze komen
aan die oproep tegemoet. ESG staat voor Environmental, Social, Governance.
* DNB vindt duurzaamheidsbeleid bij
Pensioenfonds Zorg en Welzijn, PFZW, prima, hetgeen is te verwachten met ex-DNB
als voorzitter en ex-DNB mr. Joanne Kellerman als directeur van PFZW (genoemd
wordt dat Kellerman bij DNB mislukt is, zeer ijdel persoon). PGGM is de
uitvoeringsorganisatie voor welzijnswerkers. Er is ‘oorlog’ binnen PGGM over
het te voeren beleggingsbeleid. De directeur beleggingen vindt dat het ESG en
duurzaamheidsbeleid niet ten koste mag gaan van het rendement. De hoofddirectie
meent dat dit wel mag. Men probeerde de directeur Beleggingen tevergeefs te
ontslaan. Dat het beleid ten koste gaat van het rendement is evident: als men
het beleggingsuniversum inkort kunnen sterke kansen niet verkozen worden.
* Bij Frank Elderson, ex- DNB, hoofd
Climate-related Financial Risk ECB, is Climate change in de bol geslagen. Hij
zit namens DNB in de directie van de ECB en bemoeit zich met het climate change
beleid bij EU banken, bedrijven en pensioenfondsen;
* Linkse bedrijfscultuur leidt tot autoritair
regime dus het verbaast niet dat over die bedrijfscultuur wordt geklaagd bij
PGGM in het radicaal linkse Financieele Dagblad; zou het bij APG en MN echt
heel anders zijn?
* Topman van Boskalis Peter Berdowski klaagt
over ‘over de top’ duurzaamheidseisen voor zijn bedrijf. Ook ASML topman Christophe Fouquet levert
kritiek op EU-beleid (Green Deal, overregulering, politieke muntunie in plaats
van economische muntunie). Volkomen terecht: het idee van economische
samenwerking (EEG destijds) is vervangen door federale samenwerking met steeds
meer regels door de Europese Commissie. De EU gaat de kant op van Latijns
Amerika: enorme bureaucratie, oprukkende corruptie en sterk teruglopende
productiviteit, en steeds meer censuur “om desinformatie tegen te
gaan”, maar wie bepaalt wat “desinformatie” precies is?
* Heeft u Wopke Hoekstra gezien. Hier is hij als
politicus mislukt maar in zijn rol als EC commissaris Climate Change geniet
hij: “het is één minuut voor twaalf”. Alle riemen móeten aangetrokken worden!
We weten echter dat het Climate Change verhaal gebaseerd is op dubieuze
modellen en sterk in twijfel wordt getrokken door diverse Nobelprijswinnaars,
alsmede door emeritus hoogleraar moleculaire spectroscopie Kees de Lange (zie
in mijn boek Links Verdriet, p199).
Slotsom: foute boel
Het zit helaas niet goed bij onze pensioensector. In
deel 1 en 2 heb ik proberen duidelijk te maken dat het onverantwoord is bij de
huidige uiterst riskante beleggingsomgeving over te stappen naar een systeem
waarbij de deelnemers van de fondsen het volle pond van de beleggingsrisico’s
gaan lopen. Deelnemers worden dan mogelijk twee keer in het pak genaaid: niets
genoten van de geweldige beursrendementen en een scheur in de broek als de
beurs omlaag dendert. Ik acht die kans vrij groot. Voor de goede orde vermeld
ik dat ik 25 jaar risico consultant van pensioenfondsen ben geweest.
In dit deel 3 heb ik getracht aan te geven dat het
over de top gaat met het ESG en duurzaamheidsbeleid. Via de EU worden onze
bedrijven, banken en pensioenfondsen in een streng ESG duurzaamheidsbeleid
gehesen. Het komt over als machtswellust en dat is het wellicht ook. Als wij
nog iets van soevereiniteit wensen te behouden zullen we uit de EU moeten
stappen. De federalisatie zet sluipenderwijs door. Het doet even pijn, ik weet
het, maar er zit echt niets anders op. Nexit.
Frits Bosch, econoom en socioloog, auteur van Links Verdriet.
.
