Links heeft de verkiezingen smadelijk verloren.
GroenLinksPartijvandeArbeid is een mislukte combinatie. D66 is meer dan
doormidden gezaagd. SP kan beter verdwijnen evenals het CDA. En toch heeft men
grote moeite om de realiteit onder ogen te zien waarom men zo verloren heeft.
Een verhandeling over het verloop van de historische ontwikkelingen wordt bij
voorbaat afgedaan als ‘simplistisch’ of ‘een karikatuur van de werkelijkheid’
of “je kunt het verleden toch niet terugdraaien” of “we hebben het hier zo goed,
je moet je knopen tellen”. Hilarisch!
Onlangs gaf ik een presentie voor
een club hoger opgeleiden. Ik liet ze in een historisch overzicht zien wat zich
na de Tweede Wereldoorlog in ons land in sociaal-cultureel opzicht heeft
voltrokken. Ik toonde hen waar de schoen wringt voor links en hoe en wanneer
het daar fout is gegaan. Ik deed dat op basis van feitelijkheden. Het leek me
nuttig om te weten voor betrokkenen. Prima discussie, maar wie schetst mijn
verbazing toen het voormalig hoofd opinie van een krant mij plotseling
beschuldigt van “selectief winkelen in de geschiedenis om een bepaald beeld
neer te zetten. Als je dat minder selectief doet dan kom je tot een heel ander
beeld.” Hoe dat hele andere beeld er dan uitziet werd helaas niet gezegd. Zou
het beeld er dan opeens verrassend positief en veelbelovend uitzien? We hadden
het dolgraag gehoord. Het is een typisch verweer van links: als het je niet
bevalt wat er gezegd wordt noem je het dan ‘simplistisch’ of ‘te selectief’,
maar men komt zelf niet met een ander beeld wat minder selectief zou zijn.
Argumenteren zonder argumenten, gemakkelijk is dat! Even later bleek de
betreffende journalist lid te zijn van de taalpolitie, want toen ik het woord
“autochtonen” uitsprak vond hij dat op verhitte toon “discriminatie en
racistisch.” Deze intellectueel weet blijkbaar niet wat het begrip racisme
inhoudt. Dat is schokkend te moeten constateren voor een opiniërend journalist.
Je bent gastspreker en wordt voor racist uitgescholden zonder dat de voorzitter
ingrijpt en excuses maakt. Dat doet ons ergens aan herinneren, namelijk aan het
bekende recept van het verachten en ontmenselijken van je politieke
tegenstander. Als fascisme weer komt heet het antifascisme, naar Jacques
Pressers (1899-1970). Jacques Pressers was een Nederlands hoogleraar, historicus,
dichter, auteur van het boek ‘Ondergang van het Nederlandse Jodendom 1940-1945.
een club hoger opgeleiden. Ik liet ze in een historisch overzicht zien wat zich
na de Tweede Wereldoorlog in ons land in sociaal-cultureel opzicht heeft
voltrokken. Ik toonde hen waar de schoen wringt voor links en hoe en wanneer
het daar fout is gegaan. Ik deed dat op basis van feitelijkheden. Het leek me
nuttig om te weten voor betrokkenen. Prima discussie, maar wie schetst mijn
verbazing toen het voormalig hoofd opinie van een krant mij plotseling
beschuldigt van “selectief winkelen in de geschiedenis om een bepaald beeld
neer te zetten. Als je dat minder selectief doet dan kom je tot een heel ander
beeld.” Hoe dat hele andere beeld er dan uitziet werd helaas niet gezegd. Zou
het beeld er dan opeens verrassend positief en veelbelovend uitzien? We hadden
het dolgraag gehoord. Het is een typisch verweer van links: als het je niet
bevalt wat er gezegd wordt noem je het dan ‘simplistisch’ of ‘te selectief’,
maar men komt zelf niet met een ander beeld wat minder selectief zou zijn.
Argumenteren zonder argumenten, gemakkelijk is dat! Even later bleek de
betreffende journalist lid te zijn van de taalpolitie, want toen ik het woord
“autochtonen” uitsprak vond hij dat op verhitte toon “discriminatie en
racistisch.” Deze intellectueel weet blijkbaar niet wat het begrip racisme
inhoudt. Dat is schokkend te moeten constateren voor een opiniërend journalist.
Je bent gastspreker en wordt voor racist uitgescholden zonder dat de voorzitter
ingrijpt en excuses maakt. Dat doet ons ergens aan herinneren, namelijk aan het
bekende recept van het verachten en ontmenselijken van je politieke
tegenstander. Als fascisme weer komt heet het antifascisme, naar Jacques
Pressers (1899-1970). Jacques Pressers was een Nederlands hoogleraar, historicus,
dichter, auteur van het boek ‘Ondergang van het Nederlandse Jodendom 1940-1945.
Als links het vertikt om de
realiteit onder ogen te zien, dan kan men onmogelijk uit de hoek komen waar de
klappen vallen. Het is lastig praten met mensen die zich moreel superieur wanen
en meer compassie in de bast denken te hebben dan anderen en hen vervolgens van
discriminatie en racisme beschuldigen…
realiteit onder ogen te zien, dan kan men onmogelijk uit de hoek komen waar de
klappen vallen. Het is lastig praten met mensen die zich moreel superieur wanen
en meer compassie in de bast denken te hebben dan anderen en hen vervolgens van
discriminatie en racisme beschuldigen…
