columnist. Tot haar zeventiende ging ze in het weekend naar een Koranschool van
de stichting Mili Görüs. Op haar eenentwintigste legde ze, tot groot verdriet
en afschuw van haar familie, haar hoofddoek af en wordt afvallige. Ze studeerde
Nederlands aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Haar debutroman ‘Ik ga
leven’ werd een internationale bestseller en won diverse prijzen waaronder de
NS Publieksprijs 2021.
maar gaat uitgebreid in op de maatschappelijke problematiek rond islam en
integratie. Ze neemt de lezer mee over de bedreigingen die ze te verduren
krijgt en de uitsluiting door haar familie, de klappen die ze krijgt van haar
moeder. De oude vrienden, de moslimgemeenschap en zelfs haar zus Defne die nog
wel een hoofddoek draagt sluiten haar uit.
‘Ik ga leven’ vind ik een goed boek.
‘Ik ben vrij’ is nog beter. Het is ronduit geweldig. Ze trekt alle registers
open en is vlijmscherp. Wat een talent en dan te bedenken dat ze pas 25 jaar
is. Ze intelligent, openhartig, indringend en dapper. Gül vertelt over haar
hilarische gesprekken met psycholoog, meneer Köhler, en over haar stomende
seksleven. Ze staat compleet aan de kant van de Nederlandse rechtsstaat en
toont een stevige afkeer voor de onderdrukking vanwege de islam en de
hypocrisie van de moslimgemeenschap.
“Ik voel dat ik moegestreden ben tegen
moedwillige, hardleerse stupiditeit en drogredenen die een debat failliet
slaan. Bij sommigen zal het nooit aankomen, vrees ik (p 233).” Ze verwerpt de
gedachte dat de hoofddoek de vrije keuze van moslima’s is. De islam wordt
volgens haar gekenmerkt door indoctrinatie. Gül verwijt links en feministen de
onderdrukking te negeren.
Ze zoekt op internet hoeveel aanslagen door moslims
zijn gepleegd de afgelopen jaren. Ze schrikt over het aantal moorden en zegt:
‘het is toch belachelijk! Dat we nooit eens op tv een diepgaande discussie
hebben gehad over de aanslagen’. Dat klopt. Na de Brusselse aanslag op 22 maart
2016 is onder mijn redactie het boek ‘Waarom haten ze ons eigenlijk?’
verschenen. In het boek geven arabisten, filosofen, moslims en historici een
antwoord op die belangrijke vraag. Het is een boeiend boek, maar genegeerd door
de media.
ons land. Mert meent dat de islam te veel bekritiseerd wordt en met rust
gelaten moet worden. Gül meent dat dit onzin is. Er is vrijheid van
meningsuiting uiting die enkel wordt beperkt door het oproepen tot geweld. Ze
vindt Mohammed cartoons dus acceptabel. Moslims kruipen in de slachtofferrol en
zijn hypocriet. Mert meent dat Mohammed cartoons nergens toe dienen. “Je schiet
er niets mee op.” De discussie dreigt te ontsporen tussen de twee. Ik ben het
(bijna) altijd eens met Gül, maar hier niet. Mohammed cartoons vind ik
onacceptabel. Wij hebben moslims actief geworven vanaf de jaren zestig voor
onze economie. We wisten dat moslims een volstrekt tegengestelde cultuur en
opvattingen omarmen. We hebben de immigratie decennialang volgehouden zonder
enige voorwaarde anders dan een povere inburgeringscursus. De moeder van Gül
spreekt geen woord Nederlands, zoals zovelen. Is het dan gepast om dan hun
heilige figuur, in casu Mohammed, belachelijk te maken? Dat wringt en ik vind
dat niet de weg. Kritiek uiten is acceptabel maar houd het inhoudelijk. Koran’s
verbranden acht ik fascistoïde. Gül meent dat de PVV de verkiezingen niet
gewonnen heeft vanwege de problemen rond de massa-immigratie, maar door het
gebrek aan integratie. Ze acht de multiculturele samenleving mislukt. Er is
inderdaad geen multiculturele samenleving ontstaan, maar een
multi-monoculturele samenleving of een tribale samenleving. ‘Ik ben vrij’ vind
ik een enorme aanrader!
Gül vertelt dat ze duizenden berichten krijgt van
meisjes en vrouwen die onderdrukt worden. Ze noemt een hele rij auteurs die
kritiek op de islam niet overleefd hebben. Voor ons is de vraag hoe het komt
dat met name links en feministen al die onderdrukking negeren. Ze kiezen
feitelijk de kant van de onderdrukkers. Hoe komt dat eigenlijk? Ik kan er naar
gissen, maar zeker weten doe ik het niet. Beter lijkt dat dit tot reflectie
leidt. Dat moet niet op de tv. Toen Mona Keijzer op bezoek bij de talkshow van Jeroen
& Sophie suggereerde dat
antisemitisme bijna onderdeel is van de islamitische cultuur stelde het OM vast
dat dit in beginsel strafbaar is. We moeten naar meneer Köhler, met het OM
voorop. Dat gaan veel sessies worden bij deze psycholoog. Maar of het überhaupt
nog goed kan komen met onze bovenkamer moet ik helaas betwijfelen.
