Vandaag is het zover: de inwoners van Groenland trekken
massaal naar de stembus om te stemmen voor hun nieuwe parlement. Het
belangrijkste gespreksonderwerp? Onafhankelijkheid van Denemarken. Hoewel
Groenland officieel deel uitmaakt van het Deense koninkrijk, dromen steeds meer
Groenlanders van volledige autonomie. Maar of dat realistisch is, blijft een
grote vraag.
Met slechts 57.000 inwoners en een economie die voor bijna
de helft afhankelijk is van Deense subsidies, lijkt de weg naar zelfstandigheid
niet zonder obstakels. Groenland mag dan het grootste eiland ter wereld zijn,
maar met een kleine bevolking en beperkte eigen middelen is het allesbehalve
klaar voor een sprong in het diepe. Toch is het verlangen naar
onafhankelijkheid de laatste jaren flink gegroeid, en dat komt deels door –
verrassend genoeg – de Verenigde Staten.
Sinds Trump“>Donald Trump in 2019 luid verkondigde dat hij
Groenland wel wilde kopen, is het eiland niet meer uit de internationale
spotlights verdwenen. Zijn opmerking werd destijds door de Groenlandse premier
Múte Egede en de Deense regering snel afgedaan als onrealistisch – “Groenland
is niet te koop” was de heldere boodschap. Toch heeft Trumps opmerkelijke
belangstelling Groenland een strategisch voordeel opgeleverd: de media-aandacht
heeft het debat over onafhankelijkheid opnieuw aangewakkerd en zet indirect Denemarken
onder druk.
Want hoewel de meeste Groenlanders niets moeten hebben van
een overname door de VS – volgens recente peilingen is maar liefst 85% van de
bevolking hier fel op tegen – willen ze ook niet voor eeuwig afhankelijk
blijven van Denemarken. De wens om de touwtjes meer in eigen handen te nemen,
groeit. Maar dat betekent niet per se dat ze Denemarken volledig de rug willen
toekeren.
Onafhankelijkheid: realiteit of illusie?
Voor veel Groenlanders is volledige onafhankelijkheid nog
een verre droom, vooral vanwege de financiële afhankelijkheid van Denemarken.
De Deense overheid pompt jaarlijks zo’n 500 miljoen euro in de Groenlandse
economie, geld dat essentieel is voor de gezondheidszorg, het onderwijs en
andere vitale diensten. Zonder deze financiële steun zou Groenland flink
inleveren op levenskwaliteit, iets wat de meeste partijen erkennen.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) München, Solingen, Nieuwegein: asielzoekers storten een golf van terreur over Europa. Dit moet direct stoppen. Asielminister Marjolein Faber moet DIRECT een asielstop instellen. TEKEN de petitie van Cultuur onder Vuur en help Nederland beschermen tegen de radicaal-islamitische massa-immigratie!
Toch wil men meer zeggenschap over eigen zaken, vooral als
het gaat om grondstoffen. Groenland zit namelijk op een schat aan natuurlijke
hulpbronnen, zoals ijzererts, koper en uranium, die door de opwarming van de
aarde steeds toegankelijker worden. Hierdoor kan het eiland in de toekomst een
belangrijke speler worden in de internationale mijnbouw. De vraag is echter of
ze die rijkdom zelfstandig kunnen benutten, zonder hulp van Denemarken of
andere grootmachten.
Het politieke speelveld
Vandaag bepalen de Groenlanders welke richting hun land op
gaat. De grootste partij, Inuit Ataqatigiit van premier Egede, en
coalitiepartij Siumut beloven een referendum over meer autonomie,
mocht hun regering aan de macht blijven. Ook de oppositiepartij Naleraq pleit
voor onafhankelijkheid, maar ziet wel kansen in nauwere samenwerking met de
Verenigde Staten.
Hoewel de verkiezingen traditioneel weinig internationale
aandacht trekken, is dat deze keer anders. Niet alleen Trump, maar ook Europa
kijkt gespannen toe. Groenland heeft immers een strategische ligging tussen de
VS, Europa en Rusland, wat het eiland geopolitiek belangrijk maakt. Daarnaast
wint de regio door klimaatverandering steeds meer aan belang, vooral met het
oog op scheepvaartroutes en de exploitatie van grondstoffen.
Wat de verkiezingen vandaag ook brengen, één ding is
duidelijk: de roep om meer autonomie klinkt steeds luider. Maar of Groenland
daadwerkelijk de stap naar onafhankelijkheid durft te zetten, hangt af van hoe
ver de nieuwe regering durft te gaan.
.
