Uit een onderzoek naar het slavernijverleden van Groningen bleek dat de stad een belangrijke rol speelde binnen de West-Indische Compagnie (WIC), die naar schatting 300.000 slaafgemaakten vervoerde van Afrika naar Amerika. Volgens de onderzoekers zouden Groningse schepen ongeveer 33.000 mensen gedwongen hebben verscheept van West-Afrika naar Midden- en Zuid-Amerika, waarvan 13 procent de overtocht niet overleefde. Groningen was voor een negende deel aandeelhouder van de WIC en dus verantwoordelijk voor elk negende schip dat werd uitgezonden.
Burgemeester Schuiling noemde de conclusies van het onderzoek “even helder als beschamend”. Hij beschuldigde de Groningse bestuurders van die tijd ervan “zichzelf te verrijken ten koste van de vrijheid, de menselijke waardigheid en de levens van tot slaaf gemaakten”. Volgens Schuiling maakten ze deze praktijken niet alleen mogelijk, maar hielden ze deze ook in stand. Hij vond dit “onverteerbaar”.
Dit soort selectieve verontwaardiging is typerend voor de schijnelite die in Groningen de dienst uitmaakt. Terwijl ze zich druk maken over het verleden, negeren ze de vele problemen van het heden. De woningnood, de veiligheid op straat, de druk op de zorg – allemaal onderwerpen die de aandacht van onze bestuurders zouden moeten hebben, maar waar ze liever niet over praten.
De gemeente wil nu twee aparte monumenten in de stad plaatsen: een voor slachtoffers van de slavenhandel tussen Afrika en de Amerika’s en een voor slachtoffers van de Aziatische slavenhandel in toenmalig Nederlands-Indië, nu Indonesië. Nazaten van slaafgemaakten krijgen de regie over deze monumenten zodat ze “recht doen aan hun wensen, tradities en gevoelens”, aldus Schuiling.
Het is een lachwekkende vertoning van deugpronken en zelfkastijding die ons geen stap verder helpt. Het is tijd dat Groningen en andere Nederlandse steden zich richten op de werkelijke problemen van vandaag in plaats van te zwelgen in historische zelfhaat en schuldgevoelens die de huidige generatie niet toekomt. We moeten ons richten op de toekomst en niet blijven hangen in een verleden dat we niet kunnen veranderen. Het is hoog tijd voor een dosis gezond verstand en een realistische blik op de werkelijke uitdagingen waar we voor staan.
