Op een koude zondagochtend werd de Zillebekevijver het toneel van een zenuwslopende zoekactie. Politie en brandweer bundelden hun krachten nadat een 17-jarige jongen na een fuif spoorloos verdween. De spanning was om te snijden terwijl ze de vijver en omgeving doorzochten, hopend op een goede afloop.
De fuif, georganiseerd door de lokale Chiro, was een gezellige avond vol plezier geweest. Maar toen de jongen niet naar huis terugkeerde, sloegen zijn bezorgde ouders alarm. De angst greep hen bij de keel terwijl ze wachtten op nieuws over hun geliefde zoon.
De politie zette alles op alles en riep de hulp in van de Brandweer Westhoek. Duikers werden ingezet om de vijver grondig te doorzoeken. Minuten voelden als uren terwijl ze de hoop levend hielden dat ze de jongen snel zouden vinden.
En toen, na wat een eeuwigheid leek, was daar het verlossende nieuws. De jongeman werd onderkoeld maar levend aangetroffen in een gracht. Een golf van opluchting overspoelde iedereen aanwezig. De nachtmerrie was voorbij en de jongen zou herenigd worden met zijn bezorgde ouders.
Het was een moment van triomf voor de hulpdiensten, die met hun vastberadenheid en doorzettingsvermogen een leven hadden gered. De Zillebekevijver zou nooit meer hetzelfde zijn, maar het zou altijd herinnerd worden als de plek waar hoop en moed zegevierden.
In het donkerste uur, wanneer alle hoop verloren lijkt, schijnt het licht van de redding het felst.
Source: https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20241124_95092597
.
