In mei 1940 vluchtten koningin Wilhelmina en de regering naar Engeland, waarna er in Nederland een Duits civiel bestuur werd gevestigd. Onder dit bestuur werd de Cultuurkamer opgericht, die streng toezicht uitoefende op alle cultuuruitingen en de pers. Alles moest passen binnen de nationaalsocialistische ideologie. Hoewel de Cultuurkamer nu tot het verleden behoort, bestaat er nog steeds een soortgelijke instelling: het Commissariaat voor de Media (CvdM), opgericht in 1988.
Het CvdM houdt toezicht op de media en heeft de taak om ervoor te zorgen dat het media-aanbod in Nederland onafhankelijk, pluriform en veilig is. Mensen kunnen anoniem melding maken bij het CvdM als ze klachten hebben over de media. Echter, net als tijdens de Duitse bezetting maken ook de staatsinstellingen in Nederland gebruik van verklikkers, wat blijkbaar nodig is omdat het CvdM “onafhankelijk” is.
Onlangs heeft de voorzitster van het CvdM de omroep ON! aangesproken op het feit dat een presentatrice van de omroep veroordeeld is voor groepsbelediging en smaad. Het CvdM verwacht dat een media-instelling in zulke situaties de uitspraak van de onafhankelijke rechter respecteert en passende maatregelen neemt. Dit hoort bij het respecteren van de democratische rechtsstaat.
Echter, als we kijken naar de media-inhoud in Nederland en het feit dat de media hierop nooit zijn aangesproken door het CvdM, kunnen we veilig concluderen dat de volgende waarden hooggehouden worden: censuur, oorlogshitserij, nazisme, genocide en massamoord, en nepnieuws en desinformatie. Het is eigenlijk te belachelijk voor woorden dat het CvdM zich bezighoudt met gewauwel en gemekker, terwijl ze trots zijn op hun baantje en hun aardige salaris. Het budget van zeven miljard euro voor het CvdM en het feit dat er maar een paar mensen werken, maakt het des te absurder.
Al met al is er maar één gepaste reactie op de CvdM-komedie: een luide, holle lach!
.
