Rotterdam-Zuid, waar relatief veel Turkse-Nederlanders wonen, lijkt een wel heel strategische keuze. De financiële directeur van Acibadem, Ard Visser, beweert dat de locatie niet specifiek is gekozen vanwege de Turkse gemeenschap. Maar laten we eerlijk zijn, het zal vast niet verkeerd uitkomen. Met een grote Turkse doelgroep in de buurt is het slechts een kwestie van tijd voordat dit “Nederlandse” ziekenhuis steeds meer de uitstraling krijgt van een Turkse enclave. De islamisering van onze steden is realiteit, en nu wordt dat ook nog verpakt als gezondheidszorg.
Officieel is Acibadem een ziekenhuis “voor iedereen.” Maar we weten allemaal hoe dit soort projecten vaak in de praktijk werken. In eerste instantie zullen vooral Turkse Rotterdammers de weg naar deze kliniek weten te vinden. Veel Turkse-Nederlanders zijn al bekend met Acibadem, aangezien zij naar Turkije vliegen voor medische behandelingen of een second opinion. Wat voor signaal geven we af als we buitenlandse zorgketens hier laten wortelen, terwijl Nederlandse ziekenhuizen onder druk staan?
Ondertussen probeert de gemeente het te verkopen alsof dit slechts een uitbreiding van de zorgcapaciteit is. Maar wat gebeurt er als straks meer van dit soort buitenlandse ziekenhuizen hun plek in Nederland opeisen? Het wordt allemaal verkocht onder de vlag van multiculturalisme, maar in werkelijkheid is dit weer een stap richting de islamisering van onze steden.
Dit ziekenhuis is een volgende stap in een zorgwekkende trend. Rotterdam, een stad waar de invloed van niet-Westerse culturen steeds duidelijker wordt, fungeert nu als proeftuin voor Turkse invloeden in de zorg. Wat is de volgende stap? Een complete overname van onze zorg door buitenlandse spelers? Het is tijd dat we wakker worden en inzien dat dit meer is dan alleen een “praktische locatie” voor een ziekenhuis. Dit is een sluipende verandering van de Nederlandse samenleving, en als we niet oppassen, is het straks te laat.
Dus ja, links zal dit project ongetwijfeld omarmen als een voorbeeld van diversiteit en inclusiviteit. Maar voor wie nadenkt over de toekomst van Nederland is het duidelijk: dit is niets minder dan een subtiele, maar gevaarlijke vorm van islamisering.
.
