Laten we even de feiten op een rij zetten: Van Meijeren heeft herhaaldelijk en duidelijk gezegd dat hij oproept tot VREEDZAAM verzet. Geweld heeft hij altijd resoluut afgezworen. Maar de minister van Justitie blijft volhouden dat “oproepen tot geweld niet beschermd wordt door het recht op vrijheid van meningsuiting.”
Morgen moet ik voor de rechter verschijnen omdat ik zou hebben opgeroepen tot geweld tegen de overheid.
In werkelijkheid heb ik juist opgeroepen tot VREEDZAAM verzet.
Dat zal ik ook blijven doen, ongeacht de uitspraak.
Want als onrecht recht wordt, is verzet een plicht!
Owkay dan. Maar Van Meijeren heeft toch altijd duidelijk gemaakt dat hij het over vreedzaam verzet had? Waar komt dat “oproepen tot geweld” dan opeens vandaan? Die oproep bestaat alleen in de creatieve hoofden van de aanklager en de linkse journalisten in de media.
Trouwens, als we naar de grote liberale denkers kijken dan zien we keer op keer terugkomen dat een volk zich inderdaad mag verzetten tegen een overheid die zich als een tiran gedraagt. John Locke, Thomas Jefferson, en zelfs onze eigen Johan Rudolph Thorbecke hebben stuk voor stuk benadrukt dat verzet een natuurlijk recht is wanneer een regering zich misdraagt.
Locke zei bijvoorbeeld dat wanneer de overheid de rechten van de burgers schendt, het recht op verzet een logische consequentie is. Jefferson stelde dat “het bloed van tirannen en patriotten het boom van vrijheid moet voeden.” Dit zijn geen extremistische ideeën; dit is fundamenteel staatsrecht en een fundamenteel opvattingen van de rechten van de burger, zoals die in het Westen worden begrepen en onderwezen.
Maar dat geheel terzijde. Want Van Meijeren heeft dus steeds – zelfs op de momenten dat hij de uitspraken deed en ook daarna vele, vele malen – duidelijk gemaakt dat hij het nadrukkelijk niet over geweld hád… maar alleen over vreedzaam, geweldloos verzet.
Dus wat hebben we hier? Een situatie waarin een gekozen volksvertegenwoordiger voor de rechter staat omdat hij de theoretische mogelijkheid heeft geopperd dat mensen zich zouden kunnen verzetten tegen een tirannieke overheid. Niet met geweld, maar vreedzaam.
Dit is niet alleen absurd, het is gevaarlijk. Het laat zien dat de staat niet alleen bang is voor kritiek, maar dat ze die ook actief probeert te onderdrukken. Van Meijeren heeft nooit tot geweld opgeroepen, maar toch wordt hij als een gevaar voor de samenleving neergezet. De vraag die we ons moeten stellen is niet of Van Meijeren opruiend is, maar of we in een land willen leven waar zulke beschuldigingen überhaupt mogelijk zijn.
Dit is geen kwestie van veiligheid, dit is een kwestie van vrijheid. En die vrijheid staat vandaag opnieuw op het spel in de rechtszaal.
