Het is duidelijk dat Harris zich op dun ijs begeeft. Ze probeert wanhopig
haar campagne te redden door Trump aan te vallen op bekende punten, maar biedt
daarbij nauwelijks een concreet alternatief. Haar beweringen dat ze een
“nieuwe generatie van leiderschap” biedt, klinken hol in het licht
van de rampzalige cijfers die het beleid van haar en Biden de afgelopen jaren
hebben opgeleverd. Met stijgende inflatie, een groeiende immigratiecrisis en
een wereld die steeds meer in brand lijkt te staan, blijft Harris vasthouden
aan oppervlakkige retoriek. “We moeten de pagina omslaan,” zei ze.
Een van de meest opvallende onderdelen van Harris’ toespraak was haar
focus op immigratie. Ze stelde dat immigratie niet zou moeten worden gezien als
een politiek wapen, maar als een “serieuze uitdaging.” Toch komt er
weinig concreets uit haar mond. Terwijl ze claimt kartels en drugsbendes te
willen aanpakken, blijft de werkelijke oplossing voor de immigratiecrisis ver
buiten beeld. De grensproblematiek is een tikkende tijdbom, en Harris’ belofte
om “op te komen voor hardwerkende Amerikanen” klinkt als een loze
kreet, gezien de stijgende misdaadcijfers en het gebrek aan daadkrachtig
beleid.
Terwijl Trump zich al lang en breed heeft gepositioneerd als de kandidaat
die de chaos wil beëindigen en ‘Amerika weer groot wil maken,’ blijft Harris
hangen in haar veroordeling van Trump zonder zelf een duidelijke richting te
geven. Ze blijft Trump afschilderen als een dictator-in-de-dop, terwijl ze zelf
geen concrete beleidsvoorstellen presenteert.
In haar toespraak probeerde Harris duidelijk een tweedeling te schetsen
tussen “vrijheid voor alle Amerikanen” en “chaos en
verdeeldheid” onder Trump. Maar wie kijkt naar de afgelopen vier jaar van
haar eigen regering, ziet vooral een land in crisis. De inflatie rijst de pan
uit en de kosten van levensonderhoud blijven stijgen. Bovendien lijkt de
internationale positie van de VS wankel, met spanningen over de hele wereld.
Wat we hier zien is een wanhopige poging van Kamala Harris om te redden
wat er te redden valt. Ze weet dat haar kansen slinken, en dat blijkt wel uit
haar venijnige aanvallen op Trump. Haar woorden missen overtuiging, en haar
beleid lijkt niets nieuws te bieden. Terwijl ze blijft hameren op Trump als de
grote boeman, laten de peilingen zien dat veel Amerikanen juist meer vertrouwen
hebben in zijn vermogen om het land uit de crisis te halen.
te gaan tot de verkiezingen wordt het steeds duidelijker: Harris’ slotpleidooi
was een laatste stuiptrekking van een verloren campagne. Trump heeft het
treffend samengevat: “Kamala brak het. Ik zal het fixen.”
.
