‘Of’? Het is niet omdat enkele Maccabi-supporters zich misdroegen, dat er geen wijdverspreid probleem van vaak virulent #antisemitisme is (en haat tegen andere niet-moslims) in moslimgemeenschappen. Zulke haters horen hier niet thuis, maar krijg ze nu maar eens buiten hé. 👇🏻
Is er een integratieprobleem en moeten van de ergste antisemieten hun Nederlandse paspoorten worden afgenomen, of waren het de supporters van Maccabi Tel Aviv die zich misdroegen?
telegraaf.nl/nieuws/5111877…
Van Rooy heeft een punt dat veel te vaak onder het tapijt wordt geschoven door de elite in Den Haag en de linkse media: er is een diep geworteld antisemitisme binnen bepaalde gemeenschappen, en dat probleem wordt consequent genegeerd of zelfs ontkend door de politieke en journalistieke elite. Het is alsof ze zich blind willen houden voor de werkelijkheid, uit angst om als ‘discriminerend’ of ‘xenofoob’ te worden weggezet. Maar ondertussen betalen we allemaal de prijs voor die struisvogelpolitiek.
Het is veelzeggend dat er nu serieus wordt gedebatteerd over de vraag of het misschien toch de Israëlische supporters waren die de oorzaak van de problemen zijn. Natuurlijk, elke keer wanneer er een incident is waarbij moslims betrokken zijn, lijkt het erop dat bepaalde politici en commentatoren meteen op zoek gaan naar een manier om de schuld bij iemand anders neer te leggen. Alles om maar niet de harde feiten onder ogen te hoeven zien: namelijk dat er binnen moslimgemeenschappen een probleem is van antisemitisme en haat tegen niet-moslims. Een probleem dat al jarenlang genegeerd wordt, met alle gevolgen van dien.
De beelden van de pogrom in Amsterdam, waarbij Israëlische voetbalsupporters massaal werden belaagd door zogenaamde ‘jongeren met een migratieachtergrond’, hebben de wereld over gegaan. En toch is het eerste instinct van de politiek om te nuanceren, om de boel te relativeren. Om te doen alsof het allemaal niet zo erg is en alsof we het vooral ‘van beide kanten’ moeten bekijken. Die tijd is voorbij. We moeten stoppen met wegkijken en de problemen benoemen zoals ze zijn. Het antisemitisme dat leeft binnen bepaalde gemeenschappen is een tikkende tijdbom, en we moeten er nu mee afrekenen.
Het afnemen van paspoorten van mensen die zich schuldig maken aan virulent antisemitisme klinkt als een logische maatregel, maar wie gelooft nou echt dat de politiek daar de moed voor heeft? De angst om daadkrachtig op te treden, om te handhaven en duidelijke grenzen te stellen, is precies de reden waarom we nu in deze situatie zitten. We hebben te lang getolereerd, te lang geprobeerd te begrijpen en te nuanceren. En ondertussen is het probleem alleen maar groter geworden.
Sam van Rooy slaat de spijker op zijn kop: “Zulke haters horen hier niet thuis, maar krijg ze nu maar eens buiten hé.” Het is een harde waarheid, maar wel de waarheid. Zolang we in dit land blijven doen alsof integratie vanzelf gaat, alsof antisemitisme alleen een kwestie is van wat misverstanden en nuance, zal er niets veranderen. Het is tijd dat we als samenleving opstaan en zeggen: genoeg is genoeg. Geen ruimte meer voor haat, geen ruimte meer voor antisemitisme. Wie niet in staat is om de basiswaarden van onze samenleving te respecteren, hoort hier niet thuis. En dat moet niet alleen gezegd worden, dat moet uitgevoerd worden.
Maar zolang Den Haag blijft steken in dit soort debatten, waarin de schuldvraag nog niet eens helder durft te worden gesteld, blijft verandering ver weg. En dat is tragisch, niet alleen voor de slachtoffers van deze haat, maar voor ons allemaal.
.
