Aan het Houtdok is vrijdag een herdenkingsmonument voor de 9-jarige Raul onthuld. Een jaar geleden werd zijn lichaam daar gevonden en kwamen tragische feiten aan het licht.
Zowel in basisschool Melopee als aan het Houtdok werd vrijdag een bezinningsmoment voor Raul gehouden. Telkens werd ook een gedenkteken onthuld, in aanwezigheid van familie en de leerlingen van Melopee. Ook een delegatie van het stadsbestuur was aanwezig, onder wie burgemeester Mathias De Clercq (Open VLD).
Op het gedenkteken in de school staat een gedicht van de Gentse Sylvie Marie. Het is een gesprek met Raul dat de dichteres samen met klasgenoten schreef. Tijdens het bezinningsmoment vrijdag las ze het voor. Ook het gedicht aan het Houtdok is een dialoog. (Lees verder onder de foto)
Eén jaar geleden kwamen de tragische feiten aan het licht. In een armtierige studio van enkele vierkante meters groot in de Afrikalaan, vlak bij de Dampoort, werd Raul (9) om onduidelijke redenen gemarteld door zijn stiefvader Nicu C. (34) en moeder Yoana M. (30). Alles gebeurde achter een houten poort, ver weg van elke sociale controle.
In januari 2023 kwam Raul om het leven en werd zijn lichaam in een sporttas verzwaard met stenen in het Houtdok gedumpt. Twee maanden lang deden zijn moeder en stiefvader alsof er niets aan de hand was. Maar na een telefoontje van een oom kwamen de gruwelijke feiten aan het licht. (Lees verder onder de foto)
Een jaar later bestaat nog veel onduidelijkheid over het overlijden van Raul. Moeder en stiefvader schuiven al vanaf het begin de schuld in mekaars schoenen. Beiden gaven wel toe dat ze Raul pijn deden, maar wie de jongen finaal doodde, blijft tot op vandaag onduidelijk.
Het onderzoek door het Oost-Vlaams parket loopt nog steeds, maar zou ondertussen in een eindfase zijn. Naar alle verwachting komt er een assisenproces rond de gruwelijke feiten. De moeder en stiefvader riskeren een levenslange celstraf.
“Dit is het moeilijkste wat ik ooit schreef”
“De gedichten voor Raul zijn de moeilijkste die ik ooit heb geschreven”, zegt dichteres Sylvie Marie. “Gelukkig leerde ik hem goed kennen dankzij de leerlingen. Door in onze verbeelding met hem te praten, schreven we samen een dialooggedicht. Ook voor het gedicht aan het Houtdok koos ik voor een gesprek met hem. Hij liep immers al weken aan mijn zijde terwijl ik radeloos naar woorden zocht. Zijn stem zit nu in de gedichten. En zo kan hij in gedachten weer bovendrijven.”