Je moet je voorstellen hoe ongelooflijk egoïstisch je moet zijn om als nierpatiënt contact op te nemen met een jongeman die overduidelijk depressief is… om hem te vertellen dat jij, als hij zelfmoord pleegt, zijn nier heel graag wil krijgen. Het is echt te ziek voor woorden. Niet dat die vrouw er bijna alles aan doet om te overleven, maar wel dat ze de euvele moed heeft om zo’n brief te schrijven.
Haar letterlijke verzoek aan Schouten: “Mag ik de jouw nier als jij niet meer wil leven?”
Dat is al dieptriest. Maar wat dit verhaal nog triester maakt is dat deze dame gepromoot wordt door de media. Die vinden het blijkbaar volkomen normaal a) dat ze deze oproep doet en b) om een gezonde maar depressieve jongeman dan een snelle dood in te drukken.
En ja, ze willen snel antwoord hebben. “Als die nier van Dennis Schouten niet bij mij past dan is er vast wel iemand anders. Ik doe dit niet alleen voor mezelf,” zegt Yvette er nog even bij.
Hé, ze is echt niet egoïstisch hoor! Als de nier niet bij haar past wil ze best dat ‘ie naar een ander gaat! Zo lief en openminded is ze! Is het niet leuk?
We leven echt in bizarre tijden. Dat mevrouw Yvette ten koste van heel veel (goed) wil leven is logisch. Een nierziekte is absoluut vreselijk. En ja, met een niertransplantatie kan zij nog heel lang door (op een mooie manier).
Maar dat ze dan zo’n mail stuurt naar een jongeman die gezond is maar rondloopt met een serieuze depressie? Wanstaltig. En de media die haar promoten zijn nóg erger.
