enige waarschuwing, opnieuw de Utrechtsebaan (A12) in Den Haag geblokkeerd.
Rond het middaguur stormden zo’n 150 van deze idioten – gewapend met wekkers en
sirenes – de snelweg op. Resultaat? Het verkeer stond weer muurvast. Wanneer
stopt deze doorgedraaide onzin eindelijk eens?
Zoals we inmiddels van Extinction Rebellion gewend zijn,
kwam ook deze actie uit het niets. Automobilisten moesten halsoverkop omgeleid
worden, met alle chaos en irritatie van dien. Dat deze dagelijkse sleur van
hardwerkende mensen keer op keer in de war wordt geschopt, lijkt de activisten
niet te boeien. De politie was er gelukkig snel bij, maar het is niet duidelijk
hoelang deze blokkade nog gaat duren.
Het is ook niet de eerste keer dat ze de A12 misbruiken als
hun persoonlijke podium. In oktober was het al raak, ook toen zonder
aankondiging. Het recept blijft hetzelfde: zoveel mogelijk verstoring
veroorzaken om aandacht te trekken. Maar eerlijk, als je keer op keer hetzelfde
kunstje herhaalt, wie kijkt er dan nog op? De meeste mensen voelen vooral
irritatie – en terecht.
Extinction Rebellion wil ons doen geloven dat ze strijden
voor een betere wereld, maar hun methoden lijken vooral het tegenovergestelde
te bereiken. Het zijn niet alleen de files en frustraties; hun acties
veroorzaken economische schade en drijven mensen verder uit elkaar. Hun
apocalyptische dreigementen en betweterige houding maken het er niet beter op.
Samenwerken? Vergeet het maar.
En dan de grote vraag: wat levert het op? Wie denkt dat een
snelwegblokkade daadwerkelijk beleid verandert, leeft in een droomwereld. Alles
wat deze acties lijken te doen, is het stereotype bevestigen van
klimaatactivisten als wereldvreemde, egoïstische moraalridders. Ze blijven maar
vasthouden aan dezelfde tactieken, ondanks dat de kritiek groeit. Om knettergek
van te worden!
.
