Leon de Winter legt vandaag in zijn column in De Telegraaf genadeloos de vinger op de zere plek: de absurde adoratie voor Hamas in delen van de internationale gemeenschap. “Het is bizar,” schrijft De Winter. “Een terroristische staat overvalt een democratische staat en moordt, verkracht, plundert, ontvoert, verwoest, en legt dit alles met smartphones vast. De zichtbare barbarij wordt overal in de wereld gevierd. Als die gewonde democratische staat op de daders gaat jagen, roepen de terroristen dat dat democratische land genocide bedrijft.”
Hoe is het mogelijk dat zoveel mensen in het Westen zich laten meeslepen door deze leugenachtige propaganda? De islamitische wereld strekt zich uit van Marokko tot Indonesië, een gebied van veertienduizend kilometer, terwijl Israël nauwelijks te vinden is op de kaart. Toch kan een groot deel van die uitgestrekte islamitische wereld niet leven met het bestaan van een piepklein joods landje. Deze haat wordt niet alleen door media en academici gevoed, maar ook door politieke groeperingen die selectief omgaan met de feiten en eisen stellen aan Israël die aan geen enkel ander oorlogvoerend land worden gesteld stelt de Winter.
Volgens Leon de Winter gebruikt Hamas een unieke, wrede tactiek: ze plaatsen zich achter hun familieleden en offeren doelbewust duizenden levens op. Dit leidt tot de verschrikkelijke beelden die veel media gebruiken om Israël te beschuldigen van onmenselijkheid en disproportionaliteit. Experts die ‘urban warfare’ bestuderen, stellen echter dat Israël zich juist proportioneel gedraagt. Maar deze stemmen worden door de media vaak niet gehoord.
Wat Hamas drijft, is een absolute onderwerping aan de sharia, de wetten van Mohammed zoals die in de zevende eeuw golden. In deze context is er geen ruimte voor menselijkheid, mededogen of proportionaliteit. Hamas moordt naar hartenlust om hun ideologie te verspreiden. De queer- en milieuactivisten die bij betogingen luidruchtig roepen om een vrij Palestina, zijn verblind door een fata morgana van een heilstaat die nooit zal bestaan. Het is adembenemend hoeveel zelfbedrog nodig is om te denken dat na de vernietiging van Israël een superdivers en klimaatneutraal paradijs zal ontstaan concludeert de Winter.
Leon de Winter wijst erop dat Israël vecht voor het fenomeen van de moderne, burgerlijke natiestaat, de kroon op onze beschaving. Israël is geen Denemarken, maar vergeleken met islamitische staten is het een wonder van vrijheid en rechtvaardigheid. De haat tegen Israël komt voort uit een afkeer van deze open, vrije cultuur en een verlangen naar religieuze tirannie.
Het is gruwelijk dat de bevolking van Gaza wordt misbruikt als menselijk schild in de reactionaire projecten van islamistische en marxistische wereldveroveraars. Hun propaganda krijgt vrij spel in onze media en universiteiten. Politici in landen als Spanje en Ierland verliezen zich in de fictie van een vreedzaam en democratisch Palestina. Wat een tragedie vindt de Winter.
Leon de Winter slaat de spijker op zijn kop: de blindheid van het Westen voor de ware aard van Hamas en de onrechtvaardige behandeling van Israël is een rampzalige vergissing. Het is tijd dat velen hun ogen openen en de realiteit onder ogen zien. Israël vecht niet alleen voor zijn eigen voortbestaan, maar voor de waarden van vrijheid en rechtvaardigheid die we allemaal zouden moeten koesteren in de Westerse wereld.
