gisteren een knuppel in het hoenderhok door zonder pardon te spreken over een
“asielcrisis”. En hoewel ze later nog wat polijstende woorden eraan
toevoegde, is het glashelder dat Faber alarm slaat: het is crisis, of het nu
officieel zo wordt genoemd of niet.
In het Catshuis hield Faber geen blad voor de mond:
“Dit is gewoon een crisis,” riep ze uit, terwijl ze eraan toevoegde
dat deze nog niet officieel is uitgeroepen. Maar laten we eerlijk zijn: als de
minister het zegt, dan staat er iets op knappen. De opvangcentra puilen uit,
asielaanvragen stapelen zich op als nooit tevoren, en Ter Apel was in de zomer
van 2022 al één grote chaos. Sindsdien is er amper iets verbeterd. Vooral het
hoge aantal nareizigers – familieleden die zich later bij asielzoekers voegen –
zorgt voor extra druk. De IND meldde vorige maand nog dat er ruim 39.000
nareisaanvragen op de plank liggen.
doorhakken? Dat blijkt toch lastiger dan gedacht. Faber laat weten dat haar
ministerie als de wiedeweerga werkt aan een tijdelijke Asielcrisiswet, precies
zoals afgesproken in het coalitieakkoord van PVV, VVD, NSC en BBB. Maar de wet
laat helaas nog even op zich wachten. Premier Schoof houdt de verwachtingen
laag en waarschuwt dat het waarschijnlijk tot na Prinsjesdag duurt voordat deze
wet erdoor komt.
De Europese kant van het asielverhaal zorgt voor nog meer
beren op de weg. Eurocommissaris Johansson liet er namelijk geen misverstand
over bestaan: lidstaten kunnen niet zomaar op eigen houtje een asielcrisis
uitroepen zonder eerst netjes aan te kloppen bij de Europese Commissie met een
goed onderbouwd verzoek. Dat betekent dat Nederland niet alleen juridisch, maar
ook diplomatiek op eieren moet lopen om een botsing met de Europese regels te
voorkomen.
.
