Het ministerie van Asiel en Migratie liet aan RTL Nieuws weten dat Nederland plannen heeft om Syriërs op termijn gedwongen te laten terugkeren. Dit klinkt misschien als een daadkrachtige zet, maar eerlijk is eerlijk: het is eerder een zoveelste papieren belofte die waarschijnlijk verzandt in politieke correctheid en bureaucratische excuses. Je weet bij voorbaat al dat de ambtenaren op het ministerie van Buitenlandse Zaken dit gaan frustreren.
Duitsland en Oostenrijk hebben aangekondigd dat de asielstatus van Syriërs opnieuw wordt beoordeeld. Deze landen willen werkloze Syriërs of mensen die weigeren de taal te leren terugsturen. Nederland volgt nu dat voorbeeld, aldus het ministerie van asielminister Faber. Het idee is dat Syriërs vrijwillig kunnen vertrekken, maar dat gedwongen terugkeer ook “absoluut tot de mogelijkheden behoort.” Klinkt stevig, maar Nederland heeft een reputatie als het gaat om slap handhaven. De vraag is dus hoe serieus we dit moeten nemen.
We hebben dit eerder gezien. Prachtige aankondigingen over strengere regels en “hard optreden,” maar zodra de eerste actie moet worden ondernomen, volgt het bekende riedeltje: “Internationale verdragen”, “Veiligheidssituatie in Syrië” en “Humanitaire overwegingen.” Het resultaat? De status quo blijft bestaan, en de belastingbetaler draait op voor de gigantische kosten van huisvesting, zorg en sociale zekerheid.
Een van de grootste obstakels is de vermeende onveiligheid in Syrië. Maar als Duitsland en Oostenrijk al durven aan te geven dat delen van Syrië veilig genoeg zijn voor terugkeer, waarom blijven wij dan vastzitten in dit morele moeras? Veel van deze Syriërs hebben hier geen enkel perspectief opgebouwd en voegen zich niet in de samenleving. Sommigen spreken na jaren nog geen woord Nederlands. Als Duitsland en Oostenrijk stappen durven zetten, waarom zou Nederland dat dan niet kunnen?
Duitsland gaat Syriërs die geen werk hebben of weigeren de taal te leren, terugsturen. En dat is volkomen logisch. Integratie betekent niet dat je hier eeuwig op kosten van de maatschappij mag blijven. Maar ook daar heeft Nederland een pijnpunt: onze asielindustrie houdt te veel mensen vast in een systeem dat juist afhankelijkheid in stand houdt.
Laat je niet voor de gek houden. Dit soort aankondigingen zijn bedoeld om de kritiek van de kiezer te sussen, terwijl achter de schermen de draai al is ingezet. Zolang Nederland blijft vastklampen aan woke-invloeden, ngo’s en een asielindustrie die leeft van eindeloze opvang, zal dit beleid niets veranderen.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Steun De Dagelijkse Standaard financieel via BackMe, want alleen met uw bijdrage kunnen wij ons belangrijke rechtse werk voortzetten en een krachtig alternatief blijven vormen voor de linkse mainstream media. Uw steun is cruciaal om onze onafhankelijke stem te behouden en de vrijheid van meningsuiting te waarborgen in een medialandschap dat vaak overheerst wordt door eenzijdige opvattingen. Samen kunnen we de balans bewaren en een pluriform medialandschap in stand houden.
Nederland wil misschien in theorie aansluiten bij Duitsland en Oostenrijk, maar de praktijk is altijd anders. Wat Nederland nodig heeft, is een regering die de daad bij het woord voegt en geen valse hoop geeft. Tot die tijd blijven deze aankondigingen niet meer dan politieke schijnbewegingen. Syriërs terugsturen? Eerst zien, dan geloven.
.
