De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft opnieuw zijn vastberadenheid getoond in de strijd tegen antisemitisme en terrorisme. Op de Internationale Herdenkingsdag voor de Holocaust deed hij op X een krachtige oproep aan de wereld om antisemitisme overal ter wereld te bestrijden: op universiteiten, in steden en zelfs op internationale fora zoals het Internationaal Strafhof (ICC). Hij sprak harde woorden over Hamas, die hij gelijkstelt aan de nazi’s, en benadrukte dat Israël vastbesloten is deze nieuwe bedreiging voor het Joodse volk te verslaan.
Netanyahu’s boodschap is helder: Israël zal altijd een veilige haven zijn voor Joden wereldwijd. Maar zijn oproep legt ook een pijnlijke hypocrisie bloot in het beleid van de westerse wereld, die tegelijkertijd pleit voor een Palestijnse staat – een staat waar Joden niet welkom zouden zijn. Het is een bizarre paradox: ‘Nooit meer’ roepen, maar ondertussen zwijgend toekijken hoe terreurorganisaties als Hamas een podium krijgen om hun genocidale plannen te realiseren.
Netanyahu wijst terecht op de groeiende dreiging van antisemitisme wereldwijd. Of het nu gaat om universiteitscampussen waar Israëlhaat steeds openlijker wordt, of internationale fora zoals het ICC, waar Israël herhaaldelijk wordt aangevallen terwijl echte misdaden vaak onbestraft blijven. Het is een zorgwekkende ontwikkeling die laat zien dat het nooit vanzelfsprekend is dat de lessen van de Holocaust blijvend zijn.
Het Internationaal Strafhof, opgericht in de schaduw van de Holocaust, zou een bastion van gerechtigheid moeten zijn. Maar volgens Netanyahu heeft het ICC zichzelf “te schande gemaakt” door Israël te demoniseren, terwijl het keer op keer de ogen sluit voor de terreur van Hamas. Dit zijn geen toevallige misstappen, maar systematische aanvallen op de legitimiteit van de enige democratie in het Midden-Oosten.
Netanyahu’s vergelijking van Hamas met de nazi’s is niet zomaar retoriek – het is een keiharde waarheid. Hamas is een organisatie die openlijk oproept tot de vernietiging van Israël en een wereld zonder Joden. Hun handvest is doordrenkt van antisemitische haat, en hun acties – van raketaanvallen tot de gruwelijke moord op burgers – bewijzen keer op keer dat ze geen belang hebben bij vrede of co-existentie.
Toch blijft de westerse wereld dromen van een Palestijnse staat, zelfs als die volledig gecontroleerd zou worden door Hamas. Het absurde idee van een ‘Judenrein’ Palestina – een land waar Joden simpelweg niet mogen wonen – wordt verdedigd door dezelfde landen die zeggen te strijden tegen discriminatie en racisme. Hoe kun je “nooit meer” zeggen, terwijl je een staat steunt die op antisemitisme is gebouwd?
In een tijd waarin antisemitisme weer oplaait, blijft Israël de enige plek waar Joden onvoorwaardelijk beschermd worden. Dit is geen luxe, maar een noodzaak. Netanyahu’s boodschap onderstreept het belang van een sterke en zelfverzekerde Joodse staat, die niet alleen zichzelf verdedigt tegen bedreigingen, maar ook een toevluchtsoord biedt aan Joden overal ter wereld.
Maar Israël kan dit niet alleen. Het is aan de vrije wereld om antisemitisme niet alleen met woorden, maar ook met daden te bestrijden. Dat betekent dat terreurorganisaties als Hamas geen enkele legitimiteit mogen krijgen. Dat betekent dat internationale instellingen zoals het ICC eindelijk hun dubbele standaarden moeten laten varen. En dat betekent dat de westerse wereld moet erkennen dat Israël niet het probleem is, maar juist het antwoord.
Artikel gaat verder onder deze oproep) Bij DDS maken we onze GROTE zorgen om de globalisten en dan met name het WEF en Klaus Schwab. Daarom ondersteunen wij een initiatief van onze vrienden van Cultuur Onder Vuur. Teken de petitie waarin geëist wordt dat Nederland de banden met de globalisten van het WEF voor eens en altijd verbreekt. Het kost je maar 30 seconden, maar die tijd is het meer dan waard. Laten we samen een vuist maken tegen de enge Klaus Schwab!
Netanyahu’s oproep is een wake-upcall. De Holocaust heeft ons geleerd wat er gebeurt als de wereld wegkijkt terwijl antisemitisme de kop opsteekt. Vandaag de dag zien we dezelfde patronen terugkomen, of het nu in de straten van Europa is of in (inter)nationale vergaderzalen. Het is tijd om ‘nooit meer’ serieus te nemen en in actie te komen. Nooit meer is nu!
.
