Van Nieuwsuur tot NRC – je kunt geen krant
openslaan of de tv aanzetten zonder iets te horen over Adolescence, de
nieuwe Netflix-serie die flink wat stof doet opwaaien. En terecht. De serie is
rauw, indringend en zet je aan het denken. Waarom? Omdat het laat zien hoe
jongeren – steeds vaker – naar een wapen grijpen, soms uit woede, soms door
manipulatie van schimmige influencers en duistere internetfora.
Het thema had niet actueler kunnen zijn. Volgens cijfers van
het Office for National Statistics (ONS) was bij maar liefst 83% van de
tienermoorden in 2023-2024 een steekwapen in het spel. Ook het aantal
misdrijven met scherpe voorwerpen steeg in Engeland en Wales met 4,4% ten
opzichte van het jaar ervoor. En Nederland? Helaas is het hier niet veel
anders.
Begin dit jaar werd een 13-jarige jongen opgepakt omdat hij
een klasgenoot had neergestoken – met fatale afloop. De context mag dan anders
zijn (de twee zouden samen een roofoverval hebben gepleegd), het onderliggende
probleem blijft hetzelfde: jongeren raken steeds vaker gewapend en daardoor
gevaarlijk.
Adolescence zoomt hier op een aangrijpende manier op
in. In de serie wordt een 13-jarige jongen verdacht van moord op een klasgenoot
– een horrorscenario voor elke ouder, zeker omdat veel ouders nauwelijks weten
wat er zich in het online leven van hun kinderen afspeelt. Ook de rechercheurs
in de serie tasten in het duister. Wanneer ze de sociale media van de pubers
uitpluizen, begrijpen ze de posts compleet verkeerd. Simpelweg omdat de meeste
dertigplussers de taal van jongeren niet spreken.
De gevaarlijke invloed van de ‘manosfeer’
Zo is er bijvoorbeeld de ‘80/20-regel’, die stelt dat 80%
van de vrouwen slechts valt op 20% van de mannen. Jongens die niet in die
‘gelukkige’ groep zitten, zouden volgens deze theorie gedoemd zijn tot een
leven als incel (involuntary celibate). Klinkt absurd, maar voor
tienerjongens die verstrikt raken in de zogenaamde ‘manosfeer’ kan deze
gedachtegang gevaarlijk zijn – en in sommige gevallen zelfs leiden tot woede en
agressie.
Om dit soort radicalisering te herkennen, moeten volwassenen
zich dringend verdiepen in de online wereld van jongeren. Hoewel velen van ons
zijn opgegroeid met MSN of Hyves, is de digitale wereld waarin jongeren zich nu
begeven totaal niet meer te vergelijken met ‘toen’.
De mainstream media wijzen vaak naar influencers zoals Andrew Tate als
de grote boosdoener. Maar zeker als we kijken naar wat er leeft onder jongeren
in Nederland, zijn ook schimmige figuren uit de drillrap– en straatcultuur van
invloed. Het moge duidelijk zijn: de wereld is sterk aan het veranderen.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) München, Solingen, Nieuwegein: asielzoekers storten een golf van terreur over Europa. Dit moet direct stoppen. Asielminister Marjolein Faber moet DIRECT een asielstop instellen. TEKEN de petitie van Cultuur onder Vuur en help Nederland beschermen tegen de radicaal-islamitische massa-immigratie!
Sinds de COVID-19-pandemie zijn jongeren vaker agressief, en
in sommige gevallen zelfs geradicaliseerd. Waar conflicten vroeger op het
schoolplein met een klap werden beslecht en daarna vergeten, worden er nu
steeds sneller wapens getrokken. Een zorgwekkende ontwikkeling die je als ouder
niet mag onderschatten.
Steekpartijen en geweld – een wereldwijde trend
In het Verenigd Koninkrijk vinden regelmatig steekincidenten
plaats, en laten we de gewelddadige schoolshootings in de VS niet vergeten.
Zoals bij veel maatschappelijke trends is de kans groot dat ook deze
zorgwekkende ontwikkeling uiteindelijk overwaait naar Europa – en dus ook
Nederland. Iets om bij stil te staan, en zeker iets om over te praten als je
een tiener in huis hebt. Want stel jezelf de vraag: weet je écht wat je kind (online)
doet?
Als Adolescence ons iets leert, dan is het wel dat
zelfs in een ‘normaal’ gezin, waar een kind in een veilige omgeving opgroeit,
radicalisering of indoctrinatie door influencers en duistere internetfora een
enorme impact kunnen hebben op gedrag en ontwikkeling. Opletten dus – en
vooral: ga het gesprek aan. Het idee dat ‘mijn kind dat nooit zou doen’ kan
zomaar een gevaarlijke illusie blijken.
.
