Via affiches die in de winkelruiten van lokale ondernemers hangen, komen bewoners van het centrum van Nijmegen erachter dat er 1100 parkeerplaatsen uit de wijk zullen verdwijnen. Het valt hen rauw op hun dak: ze zijn hierover door de gemeente niet voorgelicht of betrokken bij de besluitvorming. Het is een speciaal stukje wijk — de buurt hoort bij de woonwijk Benedenstad, maar vanwege een administratieve correctie is de wijk bij het centrum gevoegd, waardoor ze onder het autoluw beleid vallen.
Bij een informatiebijeenkomst van de gemeente in augustus 2024 wordt hen medegedeeld dat de vergunningen voor ondernemers en bewoners per september 2025 ingetrokken zullen worden. Om te kunnen parkeren, zullen ze naar een parkeergarage moeten. Het besluit is al genomen, en wijziging is niet mogelijk, deelt wethouder John Brom van de Stadspartij mee. De gemeente jokt dat de bewoners middels een brief zijn voorgelicht. Brom zorgt ervoor dat de brief alsnog verstuurd wordt.
“Toen barstte de bom”, vertelt bewoonster Tilly Kersten, die actief is in het buurtcomité. De bewoners laten het er niet bij zitten en komen samen. Eerst informeren ze elkaar van deur tot deur en via gesprekken in de straat. Ze flyeren en komen samen in het lokale café. “Het verliep allemaal heel organisch”, aldus Kersten. “We kwamen ook bij elkaar over de vloer om te overleggen en om spandoeken en affiches te maken. Dat leverde een goede, warme en menselijke omgang op. We zijn het echt niet over alles eens. Als er vooroordelen waren, ontstond er door het persoonlijke contact toch een verbondenheid.”
Om de wethouders te laten zien dat de vermeende problemen — hittestress, klimaataanpassing en de ‘noodzaak’ van een autoluwe binnenstad — niet spelen in hun wijk organiseren de inwoners een protestwandeling langs alle plekken waar parkeerplaatsen verdwijnen. De Benedenstad is heuvelig, en het sjouwen met boodschappen langs verschillende trapjes is geen verbetering voor de leefbaarheid van ouderen en moeders met kinderwagens.
Bovendien willen de bewoners niet naar de parkeergarage. Naast dat de kosten voor de garage bijna negen keer hoger zijn dan een parkeervergunning — 420 euro tegenover 48 euro is een flink bedrag voor een wijk met grotendeels sociale woningen — is de parkeergarage berucht: de lift zit regelmatig vast en er zijn zwervers. Bovendien krijgen de inwoners geen vaste plek toegewezen, dus zelfs met een abonnement bestaat de kans dat ze geen plek kunnen vinden. Daarnaast telt de garage acht verdiepingen en is die niet 24 uur per dag open.
Om de zorgen van de bewoners te sussen, belegt de gemeente een nieuwe bijeenkomst op 19 november. De redenen die de wethouders geven voor de opheffing van de parkeerplaatsen — naast de eerder genoemde problemen wil men de wijk vergroenen — zijn voor de bijna driehonderd aanwezigen niet bevredigend. De inwoners laten hun ongenoegen met de antwoorden blijken door het ophouden van gele en rode kaarten.
“We konden alles weerleggen”, zegt Kersten. “Dit is een sociale buurt waar de bewoners zelf het groen aanleggen en onderhouden. Het is een van de mooiste wijken van Nijmegen, die is na de bombardementen in de Tweede Wereldoorlog door de bewoners zelf weer opgebouwd. De bestuurders kennen onze wijk niet. We hebben hier geen last van hittestress. En als dat al zo zou zijn, dan zijn er ook andere oplossingen, zoals bijvoorbeeld het vergroenen van de platte daken op de sociale woningen. We hebben geen last van doorgaand verkeer, want onze buurt is alleen toegankelijk voor vergunninghouders. Wat draagt veertig tot honderd meter verderop parkeren dan bij aan klimaat en luchtkwaliteit?”
De woordvoerders van de bewonersgroepen zouden op de bijeenkomst vragen kunnen stellen, zo was van tevoren afgesproken, maar op de avond krijgen ze de ruimte niet. Kersten: “Gelukkig was een van ons brutaal genoeg zich op de voorgrond te dringen. Dat dit zo liep, dat is niet zuiver.”
Bewoonster Agnes Smit vertelt: “Wij wisten nergens van. Er bleek een beleidsdocument te zijn, De koers van de binnenstad, een stuk van 231 pagina’s. Ergens op pagina 200 staan twee zinnen waaruit je deze plannen zou kunnen afleiden. Daar spraken we de wethouder op aan. Die zei vervolgens ‘iedere burger dient de wet te kennen’. Hoe kun je dat nu zeggen? Dat kun je gewoon niet maken”.
Hoewel de wethouders zich met hand en tand verzetten, komen ze kort na de bijeenkomst op een gedeelte van de besluitvorming terug. De bewoners mogen de komende vijf jaar hun vergunning houden. “Het lijkt erop dat de gemeente voor een sterfhuisconstructie kiest”, zegt Smit. “Er worden geen nieuwe vergunningen uitgegeven, en de helft van de bewoners is boven de 60. Zo kunnen ze langzaam de parkeerplaatsen weghalen.” Daarnaast leidt de selectieve uitvoering van het beleid tot ‘verdeel en heers’, volgens de wijkbewoners. De ondernemers verliezen hun parkeerplaatsen wel. De rest van de wijk Benedenstad wordt door de gemeente gerustgesteld dat zij hun parkeerplekken de komende 10 jaar mogen behouden. Daardoor wordt het onwaarschijnlijk dat zij zich bij het korte-termijnsprotest voegen.
Om alsnog de wensen van de bewoners te horen, stelt de gemeente een klankbordgroep in. “We willen dat plan van tafel. Wij zijn gewoon een woonwijk. Nu worden we uitgenodigd om mee te praten over een plan dat we niet willen. Maar als we niet komen opdagen wordt ons dat ook verweten”, vertelt Smit. “De gemeente zegt dat er bewoners zijn die dit beleid willen. Maar waar zijn die? Wij hebben ze niet gezien.”
Alle geïnterviewden uiten hetzelfde sentiment. Ze zijn opgelucht dat het plan voor nu van de baan is, maar willen het er niet bij laten zitten. Er spelen vragen over wat er met de ruimte gaat gebeuren wanneer de parkeerplaatsen weg zijn. Moet er misschien meer groen komen omdat er kleine woningen boven de oude V&D gebouwd worden? Ook komen ze erachter dat er al negen jaar geen nieuwe vergunningen zijn afgegeven, ondanks dat er veel mensen op een wachtlijst staan. Dat dateert al ver voor het huidige beleid. “Er is veel onduidelijk. De gemeente is niet transparant. We gaan Woo-verzoeken indienen om meer duidelijkheid te krijgen”, zegt Smit.
De bewoners hebben verschillende bezwaarschriften ingediend. Smit: “Die werden niet ontvankelijk verklaard. Wij zijn ook niet juridisch geschoold. Dit is echt David tegen Goliath. Wij kunnen geen advocaat betalen. Die middelen hebben we niet. Dan is het toch wel heel zuur, dat je als bewoner bijna niet je recht kunt halen. Dit kan de gemeente toch niet zomaar doen? Wij betalen hen toch met ons belastinggeld?”
Ook wil het comité de andere wijken in Nijmegen gaan voorlichten. Het college van Nijmegen bestaat uit een coalitie van Groenlinks, D66 en de Stadspartij. “Studenten stemmen allemaal Groenlinks en D66”, volgens Kersten. “We willen de wijken in gaan en praten met de mensen die op deze partijen stemmen. Die willen we vertellen wat de consequenties zijn, wat de praktijk is van dit beleid. We hopen dan dat ze er anders naar gaan kijken.”
Source: http://deanderekrant.nl/nieuws/nijmegen-doet-stap-terug-na-confrontatie-met-inwoners-2025-02-05
.
