In de aanloop naar de Duitse verkiezingen botsten
bondskanselier Olaf Scholz (SPD) en oppositieleider Friedrich Merz (CDU) in een
fel tv-debat over migratie, economie en de rol van Duitsland in de wereld.
Hoewel beide heren zich voornamen een ‘fatsoenlijk’ debat te voeren, ontaardde
de discussie al snel in een spelletje van verwijten over en weer. Scholz
beschuldigde Merz van populisme, Merz noemde Scholz een kanselier zonder
daadkracht — en voor de kijker bleef de vraag: wie heeft hier eigenlijk nog echt
iets nieuws te bieden?
Scholz, die als zittend bondskanselier normaal de verdediger
van beleid zou moeten zijn, moest nu zelf in de aanval. Niet gek, want zijn SPD
zakt steeds verder weg in de peilingen. De CDU staat stevig aan kop, maar Merz
durfde zich geen misstappen te veroorloven. En dus speelde hij vooral op safe —
te veilig. Waar Scholz hem probeerde neer te zetten als een rechtse roeptoeter,
schilderde Merz Scholz af als een falende leider zonder resultaten. Maar het
hete hangijzer in de kamer durfden de heren nauwelijks aan te raken: de AfD, de
partij die steeds meer kiezers weet te overtuigen met duidelijke taal en
‘echte’ oplossingen.
Ook migratie was een belangrijk thema. Scholz greep zijn
kans om Merz aan te vallen op een asielmotie waarbij de CDU steun kreeg van de
AfD. Een grote schande, vond Scholz — want in de oude politiek is samenwerken
met de AfD nog altijd een taboe. Maar Merz wist dat de werkelijke kwestie niet
de samenwerking was, maar de migratiecrisis zelf. Duitsland kreunt onder de
gevolgen van een falend asielbeleid, en terwijl Scholz zich druk maakte om
politieke spelletjes, vroeg de Duitse burger zich af: wanneer komt er eindelijk
een echte oplossing?
Merz stelde voor asielzoekers direct aan de grens te
weigeren — een voorstel dat Scholz haast paniekerig als ‘dom’ bestempelde.
Volgens hem zou dat in strijd zijn met Europese regels en de Duitse grondwet.
Maar de vraag blijft: waarom zou Duitsland zich laten gijzelen door Brusselse
bureaucratie, terwijl andere landen allang laten zien dat strengere
grenscontroles wél kunnen werken?
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Bij DDS steunen we ON! van harte. Het OM heeft de aanval ingezet tegen Ongehoord Nederland. Dat kunnen en mogen we niet accepteren. Vecht terug! Hoe? Door nu LID te worden van ON! Voor slechts 10 euro per jaar steun je ON! en zorg je ervoor dat Raisa Blommestijn, Tom de Nooijer en Jonathan Krispijn het kunnen opnemen tegen de Woke-mafketels van het OM! WORD DUS LID!
Beide politici probeerden vooral de middenkiezers te
overtuigen, maar steeds meer Duitsers kijken verder. Ze zien dat CDU en SPD in
de praktijk nauwelijks van elkaar verschillen. Terwijl deze partijen
krampachtig vasthouden aan oude allianties en taboes, groeit het besef dat de
AfD als enige partij durft te zeggen waar het op staat: Duitsland moet weer
vooropstellen wat goed is voor de eigen bevolking.
Hoewel CDU en SPD elkaar in het debat afvielen, is de kans
groot dat ze na de verkiezingen weer gedwongen worden om samen te werken. De
gevestigde orde sluit de AfD uit, maar kiezers laten zich niet langer negeren.
De echte politieke verschuiving is al begonnen — niet in tv-debatten, maar in
de stemhokjes.
.
