De nog niet gepubliceerde observationele studie met gebruik van gegevens van gezondheidszorgsystemen in het Verenigd Koninkrijk toonde eveneens aan dat het Pfizer-BioNTech COVID-19 vaccin kinderen en tieners slechts 14 tot 15 weken bescherming bood tegen een positieve test op het virus. Dit artikel werd eerder gepubliceerd in ‘The Defender‘
Het Pfizer-BioNTech COVID-19 vaccin bood kinderen en tieners in Engeland slechts ongeveer 14 tot 15 weken bescherming tegen een positieve test op het virus, volgens een onderzoek in voordruk van meer dan 1,7 miljoen kinderen in de leeftijd van 5 tot 15 jaar in het Engelse National Healthcare System (NHS).
Onderzoekers die de veiligheid en effectiviteit van het vaccin van Pfizer onderzochten bij volledig gevaccineerde, gedeeltelijk gevaccineerde en ongevaccineerde kinderen en tieners, vonden alleen bij gevaccineerde kinderen gevallen van myocarditis en pericarditis.
“Dit onderzoek toont duidelijk aan dat het COVID-vaccin van Pfizer bijna geen voordeel biedt aan kinderen en tieners, maar wel hun risico op myocarditis en pericarditis verhoogt,” zegt Brian Hooker, Ph.D., wetenschappelijk hoofdmedewerker van Children’s Health Defense. “Het roept de vraag op: Waarom blijft het CDC deze niet-gelicentieerde injecties voor kinderen aanbevelen? Waar zijn de gegevens die ze gebruiken om hun bewering te ondersteunen dat de voordelen van deze vaccins zwaarder wegen dan de risico’s?”
Uit het onderzoek bleek dat gevaccineerde kinderen iets minder vaak naar de eerste hulp gingen en in het ziekenhuis moesten blijven, maar dat dit uiterst zeldzaam was bij kinderen en tieners in alle groepen.
Er waren geen COVID-19 sterfgevallen onder de proefpersonen.
Volksgezondheidsinstanties in het Verenigd Koninkrijk (V.K.) en in de V.S. verleenden toestemming voor de Pfizer-vaccins op basis van klinische onderzoeken die de immunogeniciteit – of hoe goed het vaccin een immuunrespons in het lichaam opwekte – en de werkzaamheid tegen infectie hebben gemeten.
De onderzoeken testten niet hoe goed de vaccins beschermden tegen ernstige ziekten. Ze beoordeelden ook geen specifieke veiligheidseindpunten, zoals myocarditis en pericarditis, die wereldwijd zijn gemeld.
Om dit gebrek aan belangrijke gegevens uit de klinische onderzoeken aan te pakken, creëerden onderzoekers van Oxford, Harvard, de London School of Hygiene and Tropical Medicine, de Universiteit van Bristol en TPP (een wereldwijd digitaal gezondheidsbedrijf), een hypothetisch onderzoek op basis van waargenomen gegevens uit de echte wereld.
Hun onderzoek bevestigde een grote hoeveelheid bewijsmateriaal dat verbanden aantoont tussen de COVID-19-injecties en myocarditis en pericarditis, vooral bij adolescenten.
Het onderzoek bevestigde ook dat zelfs in 2021, toen het vaccin voor het eerst werd toegelaten voor kinderen en tieners, die leeftijdsgroep geen hoog risico liep op COVID-19-gerelateerde ernstige gevolgen, waaronder overlijden of de noodzaak voor spoedeisende hulp, ziekenhuisopname of kritieke zorg.
Sindsdien is dat risico nog lager geworden.
De onderzoekers voerden hun onderzoek uit met gegevens uit de OpenSAFELY-TPP database van de NHS, onderdeel van het OpenSAFELY platform, een beveiligd platform dat onderzoekers toegang geeft tot niet-geïdentificeerde NHS-gegevens.
De database omvat 40% van de Engelse eerstelijnspraktijken en is gekoppeld aan nationale coronavirussurveillance, ziekenhuisepisodes en overlijdensregistratiegegevens. Het wordt gefinancierd door subsidies van de Wellcome Trust, de grootste financier van medisch onderzoek in het Verenigd Koninkrijk en een van de grootste ter wereld.
Het onderzoek omvatte alle adolescenten in de database in de leeftijd van 12-15 jaar en alle kinderen in de leeftijd van 5-11 jaar vanaf 31 augustus 2021, toen het vaccin was goedgekeurd voor die leeftijdsgroep – meer dan 1,7 miljoen kinderen.
Om in aanmerking te komen voor het onderzoek, moesten de kinderen ook geregistreerd staan bij een deelnemende huisarts die de database 42 dagen gebruikte, geen COVID-19-infectie binnen 30 dagen na vaccinatie vertonen, en hun gegevens moesten volledige demografische informatie bevatten.
Klinisch kwetsbare kinderen werden uitgesloten.
De onderzoekers testten de effectiviteit van de eerste vaccindosis versus geen vaccin, en van twee doses versus een enkele dosis.
Om dit te doen, koppelden ze elk gevaccineerd kind aan een ongevaccineerd kind. De deelnemers werden gematcht op leeftijd, geslacht, regio, eerdere COVID-19 testen en vaccinatiestatus bij kinderen.
De onderzoekers herhaalden vervolgens dezelfde methode om de resultaten van een tweede dosis te vergelijken met die van een enkele dosis.
Ze testten voor vijf maten van effectiviteit – een positieve COVID-19 test, bezoeken aan de spoedeisende hulp, COVID-19 ziekenhuisopname, COVID-19 opname op kritieke zorg en overlijden als gevolg van COVID-19.
In totaal werden 410.463 tieners die één dosis van het vaccin hadden gekregen gematcht met niet-gevaccineerde controles, en 220.929 jongeren die twee injecties hadden gekregen werden gematcht met enkelvoudig gevaccineerde controles.
Van de 1.262.784 kinderen in het adolescentendeel van het onderzoek – gevaccineerd en ongevaccineerd – waren er slechts 72 bezoeken aan de spoedeisende hulp, 90 COVID-19 ziekenhuisopnames – waarvan drie kritieke zorg voor ongevaccineerde kinderen – en geen sterfgevallen.
Er waren negen gevallen van pericarditis en drie gevallen van myocarditis, allemaal in de gevaccineerde groep.
Aanvankelijk waren er minder positieve COVID-19 tests in de gevaccineerde groep. Vanaf 15 weken na vaccinatie waren de percentages positieve testen in beide groepen echter vergelijkbaar. De incidentie van spoedeisende hulp of ziekenhuisopname was iets lager in de gevaccineerde groep.
Ook in de vergelijking tussen twee en één dosis was de incidentie van positieve testen aanvankelijk lager in de eerste groep, maar vanaf 14 weken na vaccinatie was deze in beide groepen ongeveer gelijk.
De incidentie van ziekenhuisopname was iets hoger in de groep met één dosis dan in de groep met twee doses.
Hooker zei dat dit waarschijnlijk kan worden toegeschreven aan het “gezonde gevaccineerde effect”, waarbij bijwerkingen na een eerste dosis van een vaccin leiden tot meer ziekenhuisopnames. Vervolgens krijgen deze kinderen geen vervolgdosis.
Als gevolg daarvan hebben de kinderen die wel een tweede dosis krijgen minder kans om mensen te zijn die negatieve reacties hebben op vaccins waarvoor een ziekenhuisopname nodig is.
In de leeftijdsgroep van 5 tot 12 jaar werden 177.360 kinderen die de eerste dosis kregen, vergeleken met niet-gevaccineerde controles en 66.231 kinderen die twee doses kregen, werden vergeleken met controles die slechts één dosis kregen.
Onder alle kinderen in de gevaccineerde versus niet-gevaccineerde groep waren er geen bezoeken aan de spoedeisende hulp, slechts zes ziekenhuisopnames en geen sterfgevallen die verband hielden met COVID-19.
Er waren drie gevallen van pericarditis, allemaal bij gevaccineerde kinderen.
Bij alle kinderen in de groep met twee doses versus de groep met één dosis waren er geen bezoeken aan de eerste hulp, geen ziekenhuisopnames en geen sterfgevallen in verband met COVID-19.
Ze concludeerden dat bij adolescenten het vaccin het aantal ziekenhuisopnames meer verlaagde dan het risico op myocarditis en pericarditis verhoogde, maar bij kinderen was het verhoogde risico op pericarditis groter dan de verlaging van het risico op ziekenhuisopnames.
.
