Het lijkt wel alsof Ongehoord Nederland (ON) geen dag zonder controverse kan doorkomen. De omroep van Arnold Karskens, die zich profileert als de stem van het ongehoorde Nederland, is opnieuw verwikkeld in een rel. Dit keer gaat het om vermeende spionagepraktijken binnen de eigen redactie. Medewerkers klagen in De Telegraaf dat ze stiekem worden gefilmd, wat de werkvloer in een ware Big Brother-omgeving heeft veranderd.
De onvrede over de aanwezigheid van webcamera’s op de redactie van ON is al geruime tijd een bron van ergernis schrijft De Telegraaf. Hoewel de camera’s volgens Karskens bedoeld zijn voor de veiligheid van de medewerkers buiten werktijd, blijkt uit een video in handen van De Telegraaf dat er tijdens werktijd toch gefilmd wordt. In de video is duidelijk te zien hoe een gesprek van een medewerker wordt geregistreerd. Dit leidde tot een confrontatie tussen voormalig presentator Raisa Blommestijn en de top van ON, waaronder Karskens zelf en bestuurder en aankomend minister Reinette Klever.
Karskens heeft erkend dat er camera’s in en rond het pand van ON zijn, maar houdt vol dat deze ‘uit’ staan tijdens werktijd. “We worden bedreigd en willen in het weekend en als er niemand is, toezicht houden,” verdedigt hij zich. Het incident in november wordt door hem afgedaan als ‘een foutje’. Maar volgens enkele medewerkers was dit geen eenmalig incident. In januari van dit jaar constateerde een andere medewerker opnieuw dat een camera ingeschakeld stond. Toen de medewerker de webcam uitzette, eiste een technicus die op afstand toegang had, dat hij de camera weer aanzette. Dit werpt serieuze vragen op over de privacy en werkcultuur binnen ON.
Het lijkt erop dat ON, dat zichzelf graag positioneert als de enige echte kritische omroep in Nederland, nu zelf onderwerp is geworden van de controle en het wantrouwen waartegen het altijd zo fel ageert. Medewerkers die zich bespied voelen, een leiding die halfbakken excuses aanbiedt en ondertussen de camera’s gewoon laat draaien; het klinkt als een aflevering van een slechte realityshow.
Wat deze situatie des te pikanter maakt, is dat ON altijd zo hard van leer trekt tegen overheidscontrole en privacy-inbreuken. Maar als het erop aankomt, lijkt de omroep niet vies van dezelfde praktijken die ze zo verafschuwen. Het is een teken van de hypocrisie die zo vaak wordt gezien bij organisaties die schreeuwen om vrijheid en transparantie, maar zelf opereren in de schaduw.
