Waarom het klimaatrapport van 2024 meer over angst dan over feiten gaat.
Het recente artikel gepubliceerd in BioScience, “The 2024 state of the climate report: Perilous times on planet Earth“, is een parade van overdreven beweringen en halve waarheden, een propagandastuk dat is ontworpen om het publiek bang te maken om misplaatst beleid aan te nemen, terwijl het een oogje dichtknijpt voor de echte drijfveren van menselijke vooruitgang. Hoewel het een beeld van wetenschappelijke nauwkeurigheid uitstraalt, blijkt bij nadere beschouwing dat de meeste van deze ernstige waarschuwingen niet eens overeenkomen met het laatste rapport van het IPCC, vooral bij het onderzoeken van de wetenschappelijke grondslagen van het IPCC AR6.
Bron: https://academic.oup.com/bioscience/advance-article/doi/10.1093/biosci/biae087/7808595?login=false
Laten we dit eens nader bekijken.
Hitte en Kou: cherrypicken om paniek te zaaien
Het artikel overdrijft extreme hitte en koudegolven enorm en negeert dat de meeste van deze veranderingen ruim binnen de natuurlijke variabiliteit vallen, zoals zelfs het IPCC AR6 toegeeft. Volgens AR6 hoofdstuk 12 van het IPCC (tabel 12.12) neemt extreme hitte op sommige plaatsen toe, maar niet gelijkmatig over de hele wereld. Wat het BioScience-artikel negeert, is dat de meeste van deze hitte-extremen natuurlijke fluctuaties zijn. Ondertussen is extreme kou, dat voor veel meer doden zorgt dan hitte, gelukkig aan het afnemen, omdat de toegang tot energie wereldwijd is verbeterd.
En laten we eens kijken naar de werkelijke data: uit een onderzoek van The Lancet bleek dat koude temperaturen verantwoordelijk zijn voor veel meer doden dan hoge temperaturen, maar dat koude extremen afnemen, grotendeels dankzij moderne energiebronnen zoals kolen, olie en gas. Dit zijn precies de energiebronnen die het artikel demoniseert.
Aandelen van de sterfte door alle oorzaken toe te schrijven aan matige en extreme warme en koude temperaturen per land. Bron: https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(14)62114-0/fulltext
Voor degenen in ontwikkelingslanden staan deze zogenaamde extreme temperaturen niet eens op hun radar. De realiteit is dat toegang tot goedkope, betrouwbare energie mensen in staat stelt om zowel hitte als kou te overleven. Westerse elites vergeten gemakshalve dat ’s werelds grootste vorderingen op het gebied van de volksgezondheid, van het verwarmen van huizen tot het aandrijven van airconditioning, worden gedreven door fossiele brandstoffen, niet door zonnepanelen of windmolenparken.
Nat en Droog: de angst voor overstromingen en droogte is misplaatst
De onheilspellende weergave van overstromingen en droogte in het artikel schetst een beeld van een wereld die op de rand van een catastrofe staat. Maar volgens het IPCC zijn de neerslagpatronen veel complexer en regio-specifieker. Er zijn geen aanwijzingen dat ontwikkelingslanden plotseling met grotere risico’s door overstromingen worden geconfronteerd dan ze in eeuwen hebben gekend. Natuurlijk zien sommige regio’s een lichte toename van het overstromingsrisico, maar is het een ‘noodsituatie’? Absoluut niet.
De focus op ‘hydrologische droogte’ en ‘landbouwdroogte’ als tikkende tijdbommen is al even misleidend. Historisch gezien hebben mensen droogte beheerst door middel van technologie, irrigatie, innovatie en verbeterde landbouwpraktijken, niet door de uitstoot te verminderen. De wereldwijde landbouwproductiviteit is nog nooit zo hoog geweest en de honger is afgenomen in het tijdperk van de zogenaamde ‘klimaatnoodtoestand’. Dit dankzij meststoffen op basis van fossiele brandstoffen en mechanisatie.
Sneeuw en ijs: gletsjers en zeespiegel hypen
Het BioScience-stuk klaagt over het smelten van gletsjers en de dreiging van zeespiegelstijging. Opnieuw spreekt het IPCC dit alarmisme tegen. Ja, gletsjers trekken zich terug, maar zelfs in de meest extreme modellen (RCP8.5 of SSP5-8.5, waarvan het IPCC toegeeft dat deze onrealistisch zijn), blijft de zeespiegelstijging beheersbaar. En laten we duidelijk zijn: voor de 7 miljard mensen buiten het verwende Westen zijn deze veranderingen nauwelijks een zorg in vergelijking met de echte, existentiële uitdagingen van energiearmoede en tekortkomingen in de infrastructuur.
Het artikel luidt ook de noodklok over het smelten van de permafrost, maar het risico is gelokaliseerd en verbleekt in vergelijking met de dagelijkse strijd van gemeenschappen om zichzelf uit de armoede te tillen. De alarmisten missen het punt dat de grootste bedreiging voor de armsten ter wereld niet klimaatverandering is; het is de oorlog van de elite tegen betaalbare energie, precies datgene wat miljoenen mensen uit de armoede zou kunnen halen.
Kust en open oceaan: erosiemythen en overdreven hittegolven
Kusterosie en zeespiegelstijging zijn al tientallen jaren favoriete gespreksonderwerpen voor alarmisten. En toch: ondanks projecties dat eilanden als Tuvalu jaren geleden al hadden moeten verdwijnen, bestaan ze nog steeds. Het IPCC AR6 is duidelijk: ja, de relatieve zeespiegel zal op sommige plaatsen stijgen, maar er is absoluut geen sprake van een wereldwijde crisis. En laten we niet vergeten dat veel kustgebieden al aan het zinken zijn als gevolg van geologische factoren, niet door stijgende zeeën.
Recent onderzoek, gepubliceerd in het ISPRS Journal of Photogrammetry and Remote Sensing, verzamelde Landsat-beelden tussen 1984 en 2019. Deze geven aan dat de (wereldwijd gemiddelde) verandering van de kustlijn ongeveer +0,26 meter per jaar is, wat suggereert dat de wereldwijde kustlijn in feite naar buiten groeit, en zich niet terugtrekt als gevolg van de stijgende zeespiegel.
Bovendien worden andere factoren in de veerkracht van de kustlijn, economische ontwikkeling en infrastructuur, volledig genegeerd door het artikel. Kijk naar Nederland: een land onder de zeespiegel, dat al eeuwenlang dankzij techniek en innovatie floreert. Kusterosie is een non-issue wanneer economieën de middelen hebben om zich aan te passen. De arme landen die het vaakst in deze artikelen worden genoemd, hebben geen ‘klimaatherstelbetalingen’ nodig, ze hebben het vermogen nodig om hun economieën te ontwikkelen met dezelfde goedkope energie die het Westen (heeft) gebruikt.
Wat betreft de oceanen, is de angst voor mariene hittegolven en verzuring van de oceaan enorm overdreven. De eigen bevindingen van het IPCC geven aan dat het wereldwijde beeld, hoewel er regionale zorgen zijn, verre van catastrofaal is. Een recent artikel gepubliceerd in het tijdschrift Nature met de titel: “Marine heatwaves are not a dominant driver of change in demersal fishes”, benadrukt dit punt en stelt:
We onderzochten de effecten van 248 hittegolven op de zeebodem van 1993 tot 2019 op zeevissen door 82.322 monsters te analyseren van wetenschappelijk lange-termijnonderzoek naar ecosystemen op het continentaal plat in Noord-Amerika en Europa, variërend van de subtropen tot het noordpoolgebied. Hier laten we zien dat de effecten van mariene hittegolven op de biomassa van vissen vaak minimaal waren en niet konden worden onderscheiden van natuurlijke variaties en variabiliteit in de monsters.
De hypocrisie is stuitend. Rijke landen die hun economieën op fossiele brandstoffen hebben gebouwd, dringen er nu bij ontwikkelingslanden op aan om ‘groen te worden’. Ze zijn zich er volledig van bewust dat hernieuwbare energiebronnen nog niet de energieschaal kunnen bieden die nodig is om miljarden mensen uit de armoede te halen. Het gaat niet om het redden van de planeet; het gaat om het beheersen van de wereld.
Conclusie: de mensheid is nog nooit zo goed af geweest, dankzij fossiele brandstoffen
Dit is de simpele waarheid: de mensheid is nog nooit zo goed af geweest, en dat is niet ondanks de opwarming. Dit komt door de Industriële Revolutie, die wordt aangedreven door fossiele brandstoffen. De levensverwachting is gestegen, de armoede is gedaald en we produceren meer voedsel dan ooit tevoren. Deze vooruitgang is niet het gevolg van het verminderen van de uitstoot, maar van het omarmen van industrie, energie en vooruitgang.
Het BioScience-artikel leest als weinig meer dan een tirade tegen de menselijke vooruitgang, waarbij de innovaties worden verworpen die miljarden mensen in staat hebben gesteld aan de armoede te ontsnappen. Het is propaganda gericht op een publiek dat de luxe heeft om zich zorgen te maken over toekomstige hypothetische scenario’s omdat ze de vruchten van de industrialisatie al hebben geplukt. Voor de 7 miljard mensen die niet in het bevoorrechte Westen wonen, is de echte noodsituatie niet klimaatverandering…het is de oorlog tegen betaalbare energie.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op Irrational Fear, de substack-pagina van Matthew Wielicki. Abonneer je op zijn substack-pagina om meer van zijn artikelen te lezen.
Auteur
Dr. Matthew M. Wielicki
Dr. Matthew M. Wielicki
Hoogleraar Aardwetenschappen in ballingschap. Voorheen assistant professor bij het Department of Geological Sciences aan de University of Alabama en postdoctoraal onderzoeker bij het Department of Earth, Planetary, and Space Sciences en het Institute for Planets and Exoplanets aan de University of California, Los Angeles. Zijn onderzoeksgebieden omvatten onder meer klimaatverandering en de gevolgen van opwarming op extreem weer en de algehele toestand van de mensheid, de energietransitie, de omstandigheden op Aarde tijdens het ontstaan van het leven, het beperken van de omvang van de continentale lithosfeer in de tijd, het begrip van de stroom en de timing van asteroïden met invloed op het systeem Aarde-Maan en hun verband met grote golven van uitsterven, medische mineralogie, en de evolutie van de Himalaya en het Tibetaanse Plateau. Dr. Wielicki was een van de wetenschappers die werden geïnterviewd voor de bekroonde documentaire Climate: The Movie van regisseur Martin Durkin. Hij is een van de 1952 ondertekenaars van de World Climate Declaration en publiceert op zijn eigen (betaalde) substack-pagina met de naam Irrational Fear. Meer over Matthew M. Wielicki: https://matthewwielicki.com/
Source: https://clintel.nl/onheilsprofeten-de-oorlog-van-de-groene-elite-tegen-de-menselijke-vooruitgang/
.
