Oorlogen kun je vergelijken met een schaakpartij. Op het bord is het slagveld, waar in een bloedige strijd veel doden en gewonden vallen. Politici, generaals en journalisten zijn acteurs die een script dienen af te werken. Deze staan volop in de schijnwerpers. De beide schaakspelers zijn goede vrinden van elkaar en hun namen kennen we niet. We hebben geleerd naar het spel te kijken en niet naar de spelers. Niet zo slim.
Oorlogen beginnen pas als aan twee essentiële voorwaarden is voldaan.
(1) De eerste voorwaarde is, dat er twee strijdende blokformaties worden bestuurd door één en dezelfde bevriende kliek.
(2) De tweede is, dat er een script moet klaarliggen om de financiering rond te krijgen.
“Ga jij me nou vertellen, dat voordat de strijd is begonnen de uitslag al bekend is?
Ja dus. Die schaakpartij is doorgestoken kaart. Het doel is bekend.
Dit jaar is het 110 jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog is begonnen, op 28 juli 1914 door middel van een heel circus aan oorlogsverklaringen over en weer. Het was grondig voorbereid. Wat er op volgde was een gruwelijke slachtpartij. Het aantal slachtoffers was volgens de officiële geschiedenisschrijvers om en nabij de 9 miljoen militairen. Een fractie van het totaal als je de “collateral damage” meetelt.
De Eerste Wereldoorlog is het begin geweest van de ‘bitterste aller eeuwen’ om de historicus Johan Huizinga te citeren. Hoe bitter deze eeuw in werkelijkheid zou zijn wist Huizinga niet toen hij in 1945 deze opmerking maakte. In de Huizinga-lezing van 2003 laat Abram de Swaan zien dat het totaal van alle moorden door staten begaan op ongewapende (eigen) burgers in de 20e eeuw honderdzeventig miljoen mensen bedraagt. Dit toch werkelijk onvoorstelbare aantal kan vergeleken worden met het dodental door oorlogshandelingen tegen gewapende tegenstanders, militairen onder elkaar: vierendertig miljoen mensen. Er zijn dus in de afgelopen eeuw vijfmaal zoveel weerloze mensen van staatswege vermoord als er door gericht militair ingrijpen gesneuveld zijn.
Waarvan acte.
Dit is planmatig en voorgecalculeerd. Er is in al die gevallen aan de twee condities zoals boven omschreven voldaan.
Eerst en vooral moeten de acteurs worden geïnstalleerd om de bevolking te overtuigen. Deze acteurs worden daar op geselecteerd. Om de Eerste Wereldoorlog te beginnen zijn de zogenaamde “koningshuizen” uit gelieerde families gerekruteerd. De Fransen en Britten/Amerikanen zijn op dat moment inmiddels betrouwbare leveranciers van acteurs. De oude beschaving van weleer is nog steeds verankerd in de Duitse en Russische gebieden en moeten koste wat kost worden vernietigd. Er is een begin mee gemaakt door middel van de Rode Revolutie en de – al of niet op de realiteit berustende – moordpartijen onder de acteur Stalin en door vervolgens de acteur Hitler te laten opdraven. Het gevolg is bekend. Duitsland lag volledig in puin en bestond niet meer; Rusland is het communisme nooit te boven gekomen en is uiteindelijk in 1990 in handen van het westen gevallen.
Allemaal acteurs. Mao Zedong was door Yale opgeleid. Ho Chi Minh was een CIA agent. Soekarno wilde niet in het gareel blijven, Soeharto wel. Reagan dacht dat hij als president iets had te zeggen, totdat hij tegen een kogel opliep. Pogingen tot vrede in het Midden Oosten eindigen altijd met een moordaanslag. Dus je mag aannemen, dat als je het als acteur overleeft, je hebt gedaan wat er in het script stond.
In de 21e eeuw is is de schaakpartij gewoon voortgezet. Ellende en oorlog moet en zal er zijn. Het is het bestaansrecht van staten, die daarom hun eigen burgers actief vermoorden en laten vermoorden. Vrijwel iedereen doet er aan mee. Uit de meest onverwachte hoek klinken soms eigenaardig militante geluidjes. Lees dit verhaal van een ‘Boertje van Buut’n’ (BVB’er), die glashard beweert en op laat tekenen dat de Derde Wereldoorlog voor de deur staat en we dankzij het regeringsbeleid zullen omkomen van de honger als we hem geen geld geven. Of het bebrabbel van deze Gesoigneerde Sukkel, (GS’er) die meisjes van 17 onder de wapenen wil roepen. Ze hebben per slot van rekening niet voor niets hun best gedaan om met goedvinden van de vorige versie van Putin, zonder oorlogsverklaring de Russen aan te vallen met “Oekraïners” en hun F-16 “verdedigingsaanvalsvliegmachientjes”. Puntje van orde: wordt het niet eens tijd voor elektrische straaljagers en bommenwerpers? Dit kan toch zo niet!
Mensen die onder de wapenen willen, lezen hopelijk eerst dit artikel. Je sneuvelt namelijk altijd voor niets met zijn allen. De acteurs moeten een gevechtstenue worden aangemeten en met een geweertje en fiets naar het front worden gestuurd. Politici, wapenfabrikanten en generaals als “kwartiermakers”, dat lijkt me wel wat. Mochten ze zich eenzaam voelen in de loopgraven, dan zenden we hun nageslacht en andere familieleden na met een kerstpakketje.
.
