🕒 Leestijd: 9 minuten
De meeste lezers zullen in de loop van de laatste weken wel een – al dan niet geruststellend – bericht hebben gehoord of gelezen over de apenpokken, in het Engels monkeypox. Hoe serieus moeten we die ziekte nemen?
Velen zien ze als het laatste instrument dat uit de strategische gereedschapskist van het medische establishment is opgevist: de angst voor ziekte en gevaar moet immers continu op de agenda geplaatst blijven, want anders kan de farmaceutische industrie de aandeelhouders niet meer blij en welgezind houden. Of is dat te cynisch en is er toch echt iets aan de hand?
Apenpokken, een recent verschijnsel
Een tijdje geleden verving de Wereldgezondheidsorganisatie (WGO) de term monkeypox door mpox. Op Wikipedia lezen we daarover het volgende:
“In november 2022 besloot de Wereldgezondheidsorganisatie om de ziekte in het vervolg alleen nog als mpox aan te duiden, met een overgangsperiode van een jaar tussen de oude en de nieuwe benaming. De naam monkeypox zou te stigmatiserend zijn richting bepaalde bevolkingsgroepen”.
Het is me alleszins een raadsel waar al die nieuwe ziektes zo plotseling vandaan komen. Is het niet merkwaardig dat de apenpokken (mpox dus) ontdekt worden op het ogenblik dat de pokken zelf (smallpox) van het toneel verdwijnen? In 1980 verklaarde de WGO de pokken ‘uitgeroeid’ en in 1981 stopte ons land met het toedienen van de pokkenvaccinatie.
Op de website van de WGO kunnen we lezen:
The monkeypox virus was discovered in Denmark (1958) in monkeys kept for research. The first reported human case of mpox was a nine-month-old boy in the Democratic Republic of the Congo (1970). Following the eradication of smallpox in 1980 and the end of smallpox vaccination worldwide, mpox steadily emerged in central, east and west Africa.
Met andere woorden, het virus werd in 1958 aangetroffen bij apen die gebruikt werden voor wetenschappelijk onderzoek in Denemarken. Vandaar sprong het dan over op de mens, wat voor het eerst werd vastgesteld in de Democratische Republiek Congo in 1970. Het gaat dus om een zoönose, een ziekte die overgaat van dieren op mensen. Waar hebben we dit verhaal over zoönoses nog gehoord?
Vanaf 1970 worden er geregeld gevallen gemeld in West- en Centraal-Afrika, maar na de eeuwwisseling breidde de verspreiding zich uit naar Westerse landen, eerst zeer geïsoleerd (USA 2003; UK 2018; Singapore 2019), nadien naar meer landen (2021). In 2022 kwam dan de eerste apenpokkengolf. Voor meer gegevens over de historiek van mpox kan je terecht in dit WGO-document.
Waarover gaat het eigenlijk?
Maar wat houdt dat in, apenpokken? Op de website van het RIVM in Nederland lezen we het volgende:
Mpox is een virusinfectie die oorspronkelijk vooral in West- en Midden-Afrika voorkwam. De ziekte is een zoönose: het kan van dier op mens overgaan. In Afrika brengen vooral knaagdieren, konijnen en apen het virus over op mensen. Mensen kunnen elkaar ook besmetten. Er zijn twee hoofdgroepen van het mpox-virus: groep 1 en groep 2. Van de mpox-virussen uit groep 2 worden mensen meestal minder ziek. Ook overlijden er minder mensen aan dan aan mpox-virussen uit groep 1. In 2022 was er een wereldwijde uitbraak met een mpox-variant uit groep 2: 2b. Ook in Nederland was er een uitbraak. Vooral bij mannen die seks hebben met mannen. Sinds 2023 zijn er in Midden-Afrika meerdere uitbraken van mpox-virussen uit groep 1. Hierbij is naast de bekende mpox-variant 1a een nieuwe variant van groep 1 gevonden: 1b. Over de eigenschappen van deze nieuwe variant is nog veel onduidelijk. Bijvoorbeeld of deze variant besmettelijker is.
We vinden op de RIVM website ook nog de volgende foto’s:
Verder kunnen we bij onze noorderburen het volgende lezen:
Het vaccin tegen mpox
Sinds 2013 is Imvanex® in Europa geregistreerd als vaccin dat beschermt tegen pokken. Het vaccin is op 22 juli 2022 ook geregistreerd als vaccin tegen mpox. In Imvanex® zit een levend verzwakt virus dat zich niet kan vermenigvuldigen in het lichaam. Vergeleken met de oude pokkenvaccinaties zijn de bijwerkingen milder. Ook laat Imvanex geen litteken achter.
De vaccinatie tegen mpox bestaat uit 2 prikken met minstens 4 weken ertussen. Het is niet bekend of de vaccinatie met Imvanex® mpox en de verspreiding ervan helemaal kan voorkomen. Het is mogelijk dat bij sommige mensen toch nog een milde vorm van de ziekte ontstaat. Zij geven het virus ondanks vaccinatie misschien toch door.
Bizar toch: “het is niet bekend of het gebruik van het vaccin beschermt tegen mpox en de verspreiding ervan helemaal kan voorkomen” staat hier letterlijk. Van oneerlijkheid kunnen we het RIVM niet verdenken.
België
In eigen land bestaat er ondertussen al een heuse beheerstrategie voor MPOX clade Ib. We vinden op de website van Zorg Vlaanderen een persmededeling van de nationale ‘Risk Management Group’ , waarin het volgende te lezen valt:
Er is momenteel in Centraal- en Zuidelijk Afrika een toename van de MPOX-uitbraak veroorzaakt door de nieuwe variant Ib. Sinds het begin van het jaar tot 9 augustus zijn er op het Afrikaanse continent 14.719 verdachte en 2.822 bevestigde gevallen van mpox (in totaal 17.541 gevallen) gemeld, waaronder 517 sterfgevallen. (Opmerkelijk: verderop geciteerde WGO-cijfers tellen slechts een 220-tal stergevallen in Afrika over een periode van twee jaar.) In Europa is er momenteel een eerste geval van MPOX clade Ib gedetecteerd in Zweden.
Een milde ziekte
Vooralsnog is er op officieel vlak nog helemaal geen sprake van paniek. Integendeel, we lezen: “MPOX is een virale infectie veroorzaakt door het MPOX-virus, dat huiduitslag en griepachtige symptomen veroorzaakt. De ziekte is meestal mild en geneest vanzelf binnen enkele weken.”
Daarenboven lezen we bij onze overheid ook nog: “Gezien de beperkte impact van de ziekte en het lage risico voor de algemene bevolking, is algemene vaccinatie niet aan de orde”.
Nu maar hopen dat ook de mainstreammedia zich een beetje gedeisd gaan houden. Dat zal echter niet zo eenvoudig zijn, want sommige actoren lijken erop aan te sturen dat mpox als een groot gevaar voor de volksgezondheid wordt voorgesteld.
Wereldgezondheidsorganisatie
Op 14 augustus 2024 verklaarde Tedros Ghebreyesus, directeur-generaal van de WGO, dat er een nieuwe internationale gezondheidscrisis was uitgebroken en dat dus de maatregelen voorzien in de ‘International Health Regulations’ van toepassing worden.
Het interessante aan de huidige situatie is dat de directeur-generaal deze keer de crisis heeft uitgeroepen op basis van het advies van een expertengroep. Twee jaar geleden (in 2022) had diezelfde directeur-generaal ook al een keer een internationale gezondheidscrisis wegens mpox uitgeroepen. Maar toen deed hij dat zonder de formele instemming van zijn adviesgroep. Daarin had een meerderheid zich immers uitgesproken tegen het uitroepen van een internationale crisis. De directeur-generaal deed dat dus op eigen houtje. Deze keer had hij die instemming wel.
Een verantwoorde beslissing?
De vraag rijst echter of dit een verantwoorde beslissing is geweest. Wanneer we op onderzoek uitgaan, lijkt de analyse van de feitelijke gegevens maar heel matige argumenten op te leveren om zulke draconische maatregelen te nemen.
We vinden bij Our World in Data enkele grafieken die illustreren wat er aan de hand is. In onderstaande grafiek 1 zien we de evolutie van de cumulatieve bevestigde of vermoede gevallen sedert 1 mei 2022. Wellicht is dat ook de datum waarop men begonnen is met het verzamelen van de gegevens. ‘Cumulatief’ betekent dat alle gevallen die zich tot dan toe hebben voorgedaan, worden opgeteld; als een rode lijn niet meer stijgt, betekent dat dus dat er geen gevallen zijn bijgekomen. Let ook op de cijfers met ‘k’ (= ‘duizend’) in de linkermarge van elke grafiek: die tonen dat het in Afrika en Azië om enkele duizenden, maar in Europa en Amerika om enkele tienduizenden gevallen gaat.
Grafiek 1: Evolutie van de cumulatieve bevestigde en vermoede gevallen van mpox
Er zijn nu meer dan 100.000 vermoedelijke gevallen geregistreerd, maar die doen zich dus vooral voor in Noord- en Zuid-Amerika en in Europa. Daarenboven zagen we dat het meestal gaat om een milde ziekte die vanzelf geneest. Zorgelijk lijkt dit niet.
Hoe erg of gevaarlijk is deze uitbraak?
We kijken ook even naar de dodentol van de apenpokken. Die vinden we in de onderstaande grafiek 2. Let wel, het gaat andermaal om bevestigde of vermoede gevallen van sterfte door mpox en om cumulatieve cijfers.
Grafiek 2: Evolutie van de cumulatieve bevestigde of vermoede sterfgevallen door mpox
We stellen dus vast dat er op meer dan twee jaar tijd wereldwijd ongeveer 220 sterfgevallen worden toegeschreven aan de apenpokken. Dit volgens officiële cijfers van de WGO zelf. (Waar onze Belgische Risk Managament Group de bovengenoemde 517 sterfgevallen in Afrika sinds begin 2024 vandaan haalt, is een raadsel.) Wie die omvang als gevaarlijk bestempelt, hanteert wel een heel merkwaardige definitie van gevaarlijk. Zou de directeur-generaal van de WGO wel goed bij zinnen zijn wanneer hij op basis van die pietluttige cijfers een internationale noodsituatie uitroept? Ik heb zeer sterke twijfels.
De sterftecijfers gaan vooral omhoog in Afrika, maar blijven al bij al toch zeer beperkt. De sterfgevallen situeren zich vooral in de Democratische Republiek Congo.
Grafiek 3: Bevestigde mpox-sterfgevallen in Afrika
Wanneer we de cijfers enigszins in context plaatsen dan komen we tot verrassende vaststellingen. Hieronder zien we een grafiek waar het cumulatief aantal sterfgevallen per miljoen inwoners wordt voorgesteld voor de Democratische Republiek Congo, België en enkele regio’s.
Grafiek 4: Vergelijkende mpox-sterftecijfers per miljoen inwoners voor RDC, België, en enkele regio’s
We kunnen hier vaststellen dat de dodentol per miljoen inwoners wereldwijd – net als in Afrika in zijn geheel – ongeveer 0,03 bedraagt of drie per 100 miljoen inwoners. In Noord-Amerika, België en in de Democratische Republiek Congo bedroeg de dodentol in augustus 2024 tussen de 0,15 en 0,20 per miljoen.
Let echter op: het gaat hier om cumulatieve cijfers. Het lijkt ons meer aangewezen om naar de evolutie van de maandelijkse cijfers te kijken.
Grafieken van de WGO
We zijn ook even gaan grasduinen op de website van WGO zelf, en daar vinden we interessante gegevens, die duidelijker aangeven hoe de zaken evolueren over de tijd. Hieronder zie je de grafiek over de evolutie van het aantal gevallen.
Grafiek 5: WGO: Evolutie van het aantal gevallen van mpox wereldwijd
We merken dus dat de gevallen zich vooral voordoen in de regio van de Amerika’s en Europa, met een toppunt van ongeveer 30.000 gevallen in de maand augustus 2022. Nadien gaat de curve zeer steil naar beneden en begint een jaar later heel lichtjes te stijgen om in juli van dit jaar ongeveer 1.500 gevallen te bereiken, waarvan ongeveer de helft in Afrika.
We zijn echter veel meer geïnteresseerd in de impact van die diagnoses op de gezondheidstoestand van de bevolking en dus vooral in de mortaliteitscijfers.
Het aantal sterfgevallen is te zien in de onderstaande grafiek 6. We merken daarin dat de piek van de sterftecijfers zich situeert in augustus 2022 met 41 sterfgevallen en een piek bij de tweede golf met 14 sterfgevallen in mei 2024.
Grafiek 6: WGO: Evolutie van het aantal mpox-sterfgevallen wereldwijd
Wie deze cijfers nuchter en onbeooroordeeld bekijkt kan toch niet anders dan besluiten dat deze gezondheidscrisis zeer zwaar wordt overtrokken.
Kritiek
Het zal dan ook niet verbazen dat dit hele apenpokkenverhaal op zeer sterke kritiek stuit. In het Nederlandstalige gebied hebben onder meer immunoloog Pierre Capel, Anton Theunissen en Stichting Vaccinvrij in ‘WHO roept noodtoestand af‘ en ‘Scherpe analyse‘ vernietigende commentaren gegeven bij wat we het best kunnen omschrijven als een theaterstuk opgevoerd door de WGO. Hieronder kan je Pierre Capel aan het woord horen in een video van 13 minuten:
Wij kunnen die kritische geluiden alleen maar bijtreden. Zoals steeds in de hedendaagse wereld zal veel afhangen van wat radio, tv en kranten hierover verder zullen berichten. Gaan ze mee in de angstzaaierij van de WGO of kijken ze naar de onderliggende gegevens, die allesbehalve van die aard zijn dat ze een internationale gezondheidscrisis verantwoorden?
Wie de Franse taal machtig is kan ook nalezen wat Nicole Délepine en Senta Depuydt hierover schrijven.
Is er een verband met de Covid-19-injecties?
Een vraag die eveneens aan de orde lijkt te komen, is het mogelijke verband met de Covid-19-injecties. Zo gek is die vraag niet. In de eerste plaats is er de chronologie. De eerste ernstige uitbraak van mpox buiten Afrika situeerde zich in 2022, een jaar na de start van de massale Covid-19-injectiecampagnes. Is dat louter toeval?
Huidaandoeningen zoals herpes en gordelroos behoren tot de frequent gemelde bijwerkingen van die injecties.
Twee jaar geleden al verscheen er bij The Exposé een artikel dat uitlegt hoe mpox wellicht een uiting zou kunnen zijn van bijwerkingen van de covid-spuiten.
Dat Exposé-artikel van 10 juni 2022 bevat ook een zeer intrigerende grafiek die gebaseerd is op de gegevensbank van het Amerikaanse registratiesysteem voor vaccinbijwerkingen (VAERS). Daarin kunnen we vaststellen dat het aantal meldingen voor gordelroos en herpes naar aanleiding van de Covid-19-vaccins op 13 mei 2022, na anderhalf jaar prikken, reeds 18.162 bedroeg, meer dan de 17.615 meldingen voor alle vaccins samen gedurende de voorafgaande periode van twaalf jaar.
Recentelijk, op 23 augustus 2024, verscheen er bij The Exposé een nieuw artikel. Dat geeft aan dat de recente opstoten van mpox, gordelroos, het Sudden Adult Death Syndrome en hepatitis wel eens uitingen zouden kunnen zijn van de impact van de Covid-19 experimentele gen-technologie op het immuunsysteem. De auteur legt ook een verband met aids. Aids staat voor Acquired Immune Deficiency Syndrome, een aandoening die het immuunsysteem dermate verzwakt dat de patiënt zeer kwetsbaar wordt voor allerlei ziektekiemen. Die verzwakking kan onder meer door medicatie – waaronder vaccinatie – veroorzaakt worden, en opvallend genoeg dateert meer dan de helft van de aan aids gerelateerde bijwerkingen die sinds 2000 zijn gemeld, uit het jaar 2021, het jaar dus waarin de covidinjecties begonnen.
Ook Robin De Boer publiceerde op 17 augustus een artikel dat aangeeft dat mpox wellicht een uiting is van gordelroos. Wij zijn zelf onvoldoende geschoold om hierover een uitspraak te doen, maar het lijkt ons evident dat de bezorgdheid van de artsen die hierover gesproken hebben, ernstig moet worden genomen.
Conclusie
Wat kunnen we nu besluiten? In de eerste plaats dat de omvang van deze nieuwe opkomende epidemische uitbraak belachelijk gering is en in geen enkel opzicht een reden kan bieden voor het uitroepen van een internationale gezondheidscrisis.
De Wereldgezondheidsorganisatie en haar directeur-generaal hebben hierdoor alle geloofwaardigheid verspeeld. Deze vaststelling maakt de recente heisa rond de vernieuwde International Health Regulations en de aanhoudende pogingen om een nieuw pandemieverdrag af te sluiten des te meer betekenisvol. Het is nu immers duidelijker dan ooit dat er geen gezondheidsargumenten schuilen achter deze recente initiatieven. De échte drijfveer hierachter moet gezocht worden in de belangenkringen die het huidige WGO-gebeuren aansturen: Big Pharma, Bill Gates en de daarmee samenhangende duistere clubjes.
Dus lieve mensen, wees gewaarschuwd en wees vooral niet bang voor deze ‘apenstreken’. En blijf de pogingen van de WGO om de wereld een nieuw pandemieverdrag door de strot te duwen, waakzaam volgen, bijvoorbeeld via de substack van James Roguski.
Source: https://www.artsenvoorvrijheid.be/blog/over-mpox-en-andere-apenstreken/
.
