Een interview van Bert Weteringe met Eddy Vulperhorst
Eddy Vulperhorst
“Bij ons thuis kon je vanaf de eerste etage vijf tot zes molens zien en kon je het raam niet op een kiertje zetten, want je hoorde het gezoem. Als de wind op de achtergevel stond dan hoorde je ze. Ik heb het altijd vergeleken met het geluid van een skilift in Oostenrijk, maar dan kies je er zelf voor om er naartoe te gaan. Vanaf het moment dat ze gingen proefdraaien heeft mijn ex-vrouw daar hinder van gekregen: slapeloosheid. En slapeloosheid is gewoon ernstig, dat doet wat met mensen.”
Eddy Vulperhorst is in 2001 in Swifterbant komen wonen met zijn vrouw maar is inmiddels gescheiden. De gezondheid van hun kind was toen heel zorgelijk. “Door de astma en bronchitis – zo bleek later pas – was hij heel vaak ziek, behoorlijk ziek zelfs. Wij zijn niet verhuisd om de gezondheid van onze zoon. Achteraf bleek dat de rust, ruimte en gezonde lucht in Swifterbant hem weer gezond hebben gemaakt.”
Maar de weldadige omgeving is inmiddels flink veranderd. Slapeloosheid door de komst van de vele windturbines zorgde ervoor dat zijn ex-vrouw ziek werd. De situatie die ontstond heeft ertoe geleid dat hun huwelijk is gestrand.
“Uiteindelijk, nadat mijn ex echt ziek was en haar werk kwijt raakte, wilde ze hier niet meer blijven wonen. Er is je ook nogal wat aangedaan door al het gedoe en ook de herrie van de molens, waar zij overigens meer last van had dan ik. Het is een proces van een paar jaar geweest en we hebben uiteindelijk besloten niet meer bij elkaar te kunnen blijven.”
Belangen van inwoners
Eddy is sympathisant van de Stichting Windbrekers Swifterbant. De stichting komt op voor de belangen van inwoners van het gebied die vinden dat er onvoldoende is gekeken naar de negatieve gevolgen van windturbines voor mens en omgeving. “We zijn helemaal niet tegen die windmolens, en niet tegen windenergie, maar waarom moeten ze zo dicht bij het dorp en zo hoog? En waarom wordt er ook niets gedaan aan de overlast die we inderdaad ervaren? Mijn belang is om mij in te zetten voor de samenleving. Het gaat niet alleen om mijzelf. Ik vind het gewoon zorgelijk dat meer mensen ook gezondheidsproblemen zouden kunnen krijgen”.
Wat hem het meeste frustreert is dat er werkelijk geen millimeter is toegegeven op het oorspronkelijke plan voor de plaatsing van de windturbines, ondanks alle gemotiveerde bezwaren van inwoners die er op gericht waren om de afstand van de eerste windturbines tot het dorp te vergroten. “De meest discutabele windmolens, het dichtst bij het dorp, werden als eerste gebouwd. Ze dachten natuurlijk: als die maar staan kunnen ze ook niet meer weg”.
“In zo’n stil gebied is de toegestane geluidsgrens gewoon veel te hoog. Je gevoel zegt dan: ze zijn aan het lijntje gehouden door die gasten van Windplan Blauw”.
De situatie in Swifterbant
Communicatie
De communicatie met de initiatiefnemers, burgemeester, wethouders en beleidsmakers van de gemeente en provincie, bestempelt Vulperhorst als ‘misselijkmakend, gewoon willekeur’. “Je kunt het zo gek niet bedenken. Toen ik bijvoorbeeld bij de initiatiefnemers en gemeente melding maakte van het feit dat mijn ex niet kon slapen en ’s nachts naar een andere kamer ging, zeiden ze: ja, toch wel fijn dat jullie een andere kamer hebben. Ik heb ook de provincie gemaild. Maar voordat je daar antwoord van hebt….”
“Wat ze beogen, is een ontmoedigingsbeleid, dat je gewoon niet meer reageert. Vragen worden niet beantwoord. Op het gemeentehuis wijzen ze naar elkaar en gebeurt er ook niets om overlast te reduceren. Op een gegeven moment komt er dan weer een nieuwe handhaver en die heeft de verhalen aangehoord en vindt het heel vervelend, maar verder komen ze niet en binnen een jaar is de handhaver alweer weg.”
“Ook een tactiek van de gemeente is om de contacten gewoon te verbreken en te stellen: wij gaan niet meer met jullie in gesprek. De centrale vraag wie de inwoners gaat helpen als er overlast is en inwoners problemen hebben met de gezondheid, is tot op heden dan ook niet beantwoord.”
Initiatieven
“Toch presteren ze het telkens weer om ergens je vertrouwen voor te winnen. Zo kwam de gemeente Dronten met iets nieuws: het belevingskader. Daar was ik positief en enthousiast over, omdat je dan misschien een stukje erkenning krijgt in het feit dat wanneer jij wel hinder ondervindt, maar je buren niet, er toch serieus naar een oplossing moet worden gekeken. Maar de enige geboden oplossing is aanhoren en dan eens zeggen van: ja, het is heel vervelend voor jullie. En meer komt er niet uit. Er werd door Windplan Blauw en de gemeente gesuggereerd dat ze heel ver zouden gaan om jouw problemen op te lossen, maar er is helemaal geen reet gebeurd. Het is gewoon triest”.
“Op een gegeven moment werd ik gevraagd of ik zitting wilde nemen in een werkgroep geluidsmetingen. Dat vond ik een zeer goed initiatief. We hebben een pitch gehad van een paar bureaus die zouden gaan meten. Misschien geheel tegen de verwachting van de gemeente in, werd er een partij gekozen die nog niet werkte voor de gevestigde orde. Een integere partij. Maar voordat ze aan het meten gingen…daar zat minstens een jaar vertraging in. En dan zit je bij elkaar met die werkgroep, de wethouder was er ook bij in het begin. Dan heb je er vertrouwen in. Er is een toezegging aan mij gedaan door verschillende wethouders en beleidsmedewerkers om een avond te organiseren in een ruimte in Swifterbant om de zorgen weg te nemen en vragen te beantwoorden. Maar de gemeente heeft haar kans schoon gezien om de presentatie van de uitkomsten van de werkgroep geluidsmetingen te combineren en vervolgens die bijeenkomst in Dronten te organiseren, zonder overleg met de werkgroep. De datum werd heel laat bekend gemaakt. Ze moesten zich schamen, weer een afspraak die met voeten getreden werd. Het rapport met de resultaten van de geluidsmetingen hebben we veel te laat ontvangen en de werkgroep heeft zich niet geconformeerd aan de uitkomsten van het onderzoek, omdat deze niet volgens afspraken met de werkgroep tot stand zijn gekomen.”
“Er kwam nog een ander initiatief vanuit de gemeente, genaamd ‘wandelen met de wethouder’. Wethouder Duvekot van de SP nam deel aan de wandeling. Duvekot sprak zich altijd uit tegen de windmolens maar hij zei tijdens de wandeling: ja sorry, ik heb er geen weet van, geen verstand van en het is niet mijn dossier, maar ik vind het wel lelijke dingen.”
De profiteur
Inmiddels worden de zakken van de initiatiefnemers rijkelijk gevuld. Directeur Stephan de Clerck van SwifterwinT, een van de initiatiefnemers van Windplan Blauw, bouwt inmiddels een gloednieuw landgoed op 7 hectare grond aan de rand van het Swifterbos. De bouw van het landgoed startte op 17 september jongstleden.
Source: https://clintel.nl/overlast-windturbines-leidt-tot-echtscheiding/
.
