Een zonnetje boven de Seine zonder dat het echt té warm is. Dan is Parijs zonder twijfel op haar mooist. Al kleurt de Franse hoofdstad vandaag opvallend rood geel zwart. “We horen overal Vlaams, op de metro, de trein, de terrasjes. Het wordt echt een thuismatch”, zeggen Britt De Paepe en Ruth Platteau. Dat zegt ook Jehan Hellinckx van de officiële fanclub Rev 1703 Bar Gidon. Zij zijn met 50 Evenepoel-supporters naar Parijs afgezakt. “En we hebben véél Belgische – en eigenlijk ook Nederlandse – nummerplaten gezien onderweg.”
Ruth en Britt beleven het geheel als echte VIPS. Die tickets hebben gewonnen via een wedstrijd. “Het voelt als een droom die uitkomt. We kennen elkaar sinds de kleuterklas. Als kinderen waren we al sportliefhebbers, gefascineerd door alles van de Olympische Spelen tot de Tour de France. Op tienjarige leeftijd reden we samen rond op vakantie in de Ardennen, Ruth in een bolletjes trui en Britt in de gele trui. Ieder jaar maken we een pelgrimstocht naar Paris-Roubaix, een van de absolute hoogtepunten van ons jaar. De Tourstart in Brussel leek niet te overtreffen – een schitterende tweedaagse in onze hoofdstad die ons voor altijd bij zal blijven. Maar nu de Olympische Spelen en de wegrit zo dichtbij zijn, moesten we ook hier aanwezig zijn.”
(lees verder onder foto)
Ruth en Brit
Alleen langs de weg
Jehan Hellinckx is er van overtuigd dat het een Belgisch feestje wordt. “Het zit er zeker in. En dat is historisch hé. Een Belg die twee gouden medailles pakt op de tijdrit en op de wegrit. Hij kan het. Hij is in vorm. Daarom ook dat hier zoveel supporters zijn. Vorige week waren we hier ook al, dat was geweldig. Maar ik heb de indruk dat het er vandaag nog meer zullen zijn.” Jehan merkt toch ook enkele verloren gelopen Nederlanders voor Mathieu van der Poel. “Zij spreken ons uiteraard aan maar het blijft echt super vriendschappelijk. Uiteindelijk gunnen zij het ons. En wij gunnen het ook aan hen.”
(lees verder onder foto)
Supportersclub Rev 1703 Bar Gidon
Stef Van den Heuvel en Pieter Berbé hebben de renners al een eerste keer kunnen zien. “We zijn vanochtend vroeg vertrokken, hebben onze auto op een uur van Parijs geparkeerd en zijn meteen naar de brug aan de Notre-Dame gaan staan om hen de eerste bocht in te zien gaan vanaf Trocadero. Wat een klein peleton. Wout Van Aert hebben we goed bekeken. Hij oogt scherp. Straks gaan we naar Montmartre. Nu eerst tijd voor sightseeing.”
Stef en Pieter zijn niet de enige die hopen op een goed plekje op Montmartre. Ook Stijn De Rooster is met twaalf vrienden onderweg naar de gekende Parijse heuvel. “We hebben de renners vanmorgen voor ons hotel aan zien vertrekken. We hopen hen straks nog een drie keer te zien passeren op Montmartre”, zegt hij. De groep heeft zich goed voorbereid en boekte al anderhalf jaar geleden hun trip. “We wilden er bij zijn, hier op de Olympische Spelen. Niet per sé voor de koers, alhoewel Wout en Remco het super goed doen. Maar vooral de Spelen zelf spreken tot de verbeelding.”
(lees verder onder foto’s)
Ongeveer 17 kilometer verder, in Chaville, staan Niels Devisch, Tom en Esmée Boi in een heel andere context. “We zijn hier alleen”, zegt Tom. “De Fransen zijn nog niet wakker en de Belgen zijn naar het centrum van Parijs getrokken”, lacht hij. “Wij hebben gekozen om een beetje uit de drukte te staan. Hier konden we gemakkelijk parkeren en staan we op de eerste rij om de renners te zien passeren.” Tom en Niels zijn grote koersfans en laten geen moment passeren om samen naar de koers te gaan.
Sinds een zevental jaar is ook de 13-jarige dochter van Tom bezeten van de koers. “Vorige week konden we niet maar vandaag moesten we er bij zijn. Parijs is niet ver. We hebben er 3,5 uur over gedaan. Met een beetje geluk zien we dan enkele seconden van de koers en nadien gaan we weer huiswaarts. Maar geloof me: we wachten liever hier uren om hen dan enkele seconden voorbij te zien fietsen dan de hele wedstrijd te zien op TV. De spanning, de beleving, de sfeer, de ontlading, dat heb je alleen als je er echt bij bent.”
Tom, Niels en Esmée
