Sinds de overwinning van Trump en de min of meer gelijktijdige
aankondiging van Zuckerburg dat hij minder wil gaan censureren op zijn Facebook
hebben de hoofdredacteuren van de oude media de oorlog verklaard aan de social
media. We worden overstroomd met artikelen die moeten waarschuwen tegen de
socials en impliciet worden de zegeningen van de oude media opgehemeld. Neem
een abonnement op De Volkskrant, zo niet dan bent u niet meer “geïnformeerd”!
De Volkskrant als opinieblad, feitenvrij
Het is allemaal propaganda natuurlijk, want De Volkskrant is een
feitenvrij opinieblad geworden met meningen verpakt als “informatie”. Ook de
kruistocht die De Volkskrant voert tegen de social media is opinie verpakt als
“informatie”. Neem een recent
artikel in De Volkskrant dat zich presenteert onder
de noemer “interviews”. Dat opent met de zin: “De grote volksverhuizing naar
alternatieve sociale media-platformen lijkt begonnen”. Onzin natuurlijk, want
die door De Volkskrant zo vurig gewenste “volksverhuizing” vindt helemaal niet
plaats. Daarom schrijft De Volkskrant ook “lijkt begonnen”. Er gebeurt
namelijk helemaal niks. Wat gebeurt is dat enkele linkse roeptoeters verklaren
dat ze van X gaan, maar dat kondigen ze alleen maar aan. De daadwerkelijke
overgang is wishful thinking. Of, in het jargon, het is “misinformatie”
dat De Volkskrant met hun bericht verspreidt.
Misinformatie en desinformatie
Mooie gelegenheid om even het verschil tussen “misinformatie” en
“desinformatie” uit te leggen. Zoals Bart Collard schrijft in zijn Het recht
op misinformatie (p. 12) gaat het bij misinformatie om onjuiste
informatie. Desinformatie is onjuiste informatie die met een kwade
intentie wordt verspreid. Is nu de bewering van De Volkskrant dat een
“volksverhuizing” van de sociale media zou plaatsvinden “misinformatie” of
“desinformatie”?
De tendentieuze misinformatie op de oude media
Wat volgt in het stukje in De Volkskrant zijn uitspraken van
beweerde “overstappers”. Sacha Bronwasser beweert zich te ergeren aan de
“hoeveelheid shit” die zij op de social media te zien krijgt.
Raar, ik heb daar nooit last van. Waar ik wel last van heb is
van de tendentieuze politieke indoctrinatie die ik op de oude media aantref. De
voorgekookte meningen. De tendentieuze koppen. De subtiele manipulatie waaraan
ik word blootgesteld door de redacteuren van De Volkskrant, NRC (zie ik
gelukkig nooit meer), de NOS en de NPO. Denken ze dat ik zó dom ben, denk ik
vaak bij het lezen van de oude media?
Nee, de social media zijn niet “fascistisch”
Opvallend is ook dat geen van de “geïnterviewden” door De
Volkskrant met een inhoudelijk argument komt tegen de sociale media, behalve
dan dat het “shit” is waar ze niet meer tegen konden. Of, de populaire variant
daarop, “fascistisch”. Je gelooft je ogen niet, maar ja, dat is wat Katinka
Simonse beweert. “Ik wil niet bijdragen aan hun verdienmodel, dat iets
financiert dat steeds meer op fascisme gaat lijken.”
Op fascisme gaat lijken? Even afgezien dat Musk en Zuck heel
veel geld verdienen (trouwens de NPO en NOS werken ook niet gratis, Katinka,
bovendien zijn de bijdragen aan de NPO en NOS “afgedwongen”, voor X en voor
Facebook kan je vrijelijk kiezen), let even op het “fascisme-verwijt” dat
Katinka maakt aan de social media. Fascisme? Het wordt door De Volkskrant
gretig opgetekend. Want alles waar je het niet mee eens bent is tegenwoordig
fascistisch, Nazistisch, fobisch (xeno-, islamo-, homo-), racistisch – grote
woorden waarmee de oude media vol staan. Zeg nou zelf, Katinka, is dat niet een
beetje taalverloedering? Lees eens iets over fascisme. George Orwell of Antonio Scurati, en nee, dan hoef je nog niet eens 1066 pagina’s van Zeev
Sternhell’s Ni droite ni gauche van: l’ideologie fasciste en France (2012)
door te worstelen. Beperk
je tot “What is fascism?”, (1944) van George Orwell in George
Orwell and Politics, Penguin Books, London 2020 pp. 321-325. Dan moet je toch toegeven dat het ronduit absurd is de social
media als “fascistisch” aan te duiden?
Maar nu even naar de misinformatie of desinformatie die De
Volkskrant verspreidt door op te tekenen wat Katinka Simonse beweert (namelijk
dat de sociale media op fascisme lijken). Weet hoofdredacteur Pieter Klok wel
dat hij met het verspreiden van de misinformatie of desinformatie van Simonse
in zijn periodiek handelt in strijd met de Digital Services Act van de EU? Dat
is namelijk nu juist het hele punt van die Europese censuurwet: Pieter Klok
heeft de plicht te onderzoeken of hij geen “content” verspreidt dat niet waar
is. Vroeger kon hij zeggen: “ach, dat is de mening van mw. Simonse”. Nu niet
meer. Hij wordt als verspreider van die content op de inhoud aangesproken door
de EU.
Nu zal Pieter Klok ongetwijfeld denken “Ach, Ursula von der
Leyen gaat De Volkskrant niet aanpakken. Die Digital Services Act is
uitgevonden voor de fascistische social media. Elon Musk krijgt boetes
opgelegd, niet De Volkskrant.” En natuurlijk, daar heeft Klok voorlopig gelijk
in. Maar met de Trump-revolutie is de geest aardig uit de fles. Mensen worden
wakker en zijn kritisch geworden.
Ook wat Menno Kosters beweert, een derde geportretteerde
geinterviewde in De Volkskrant, is misinformatie: “Toen Zuckerberg het
factchecken afschafte, mogelijk als knieval naar Trump, was het genoeg geweest”.
We hebben problemen met zelotisch politiek activisme van de
hoofdredacteuren van de oude media, niet met “Big Tech”
Nee, Menno, het afschaffen van de factcheckers is geen “knieval
naar Trump”. Het afschaffen van de factcheckers is het gevolg van het falen
van de factcheckers. De factcheckers vormde een groepje in California levende
politieke zeloten voor het klimaatactivisme en andere globalistische onzin.
WEF-aanhangers. De “factcheckers” hebben hun eigen ramen ingegooid. Het
afschaffen van de factcheckers is de terugkeer naar een vorm van realisme. Wat
is dat realisme? Dat is dat de wereld vol is met onzin (altijd al zo geweest)
en de enige manier om zin van onzin, feit van fictie, te onderscheiden een vrij
en open debat is. Kritische staatsburgers behoeven zich niet door de overheid
of de EU te laten voorschrijven wat zij moeten vinden en niet vinden. Waar het
afschaffen van de factcheckers een knieval voor is, is voor de beginselen van
een vrije discussie zoals te vinden in J.S. Mill’s On
Liberty (1859). Bekijk het eens, als je zin hebt. Maar laat je geen
fabeltjes op de mouw spelden door Volkskrant-redacteuren dat hier een knieval
voor Trump aan de orde is. We hebben geen problemen met Big Tech. We hebben
problemen met zelotisch politiek activisme van de hoofdredacteuren van de oude
media.
Paul Cliteur is de schrijver van Tegen de
decadentie: de democratische rechtsstaat in verval (2004).
.
