Ieder heeft recht op zijn eigen beleving. Ook ten aanzien van geslachtsverschillen. Je mag je een vrouw voelen. Of een man. Of iets er tussenin. Of de ene dag het ene, de andere dag het andere. Maar dat betekent nog niet dat je op goede gronden kunt ontkennen dat verschillen in kracht en capaciteit bestaan die iets te maken hebben met biologische verschillen.
Wie dat wel wil ontkennen, komt in de problemen met de vrouwensport. De wens om de biologische verschillen te ontkennen botst dan met het principe van gelijke kansen en dus met rechtvaardigheid.
De wens om biologische verschillen te ontkennen (of, wat op hetzelfde neerkomt, deze verschillen alleen te wijten aan zelfidentificatie) is een kernleerstuk van “woke”. Woke verhoudt zich dus slecht met vrouwensport.
Woke zal in zijn consistente toepassing leiden tot de afschaffing van de vrouwensport. Het tussenstadium naar die volledige afschaffing van vrouwensport zal zijn dat ten aanzien van de krachtsporten alleen finalisten uitkomen die op de een of andere één of meer kenmerken hebben van de biologische man. De biologische vrouw is dan bij die krachtsporten altijd de verliezer. Die biologische vrouwen zullen dat op de lange termijn niet meer accepteren en niet meer meedoen aan de vrouwensport.
Paul Cliteur is de schrijver van “Het Rushdie-probleem en de vaporisatie van westerse vrijheid”, 2 augustus 2024, Humanistisch Verbond België.
