© AFP
Wetenschappers zijn erin geslaagd om een ruimtepak te ontwikkelen dat in staat is om urine te zuiveren en er drinkwater van te maken. Dat zou van pas moeten komen tijdens langere ruimtewandelingen of noodgevallen.
Het gaat momenteel nog om een prototype, maar de ontwikkeling van de Weill Cornell Medicine en Cornell University spreekt wel tot de verbeelding. Zij hebben een ruimtepak ontworpen dat gebaseerd is op de ‘stillsuits’ uit de sci-fi-klassieker Dune. Het pak vangt urine op, zuivert het en kan het binnen vijf minuten omzetten in drinkwater dat via een slang aan de astronaut gevoed wordt.
De makers van het pak hopen dat het voor het einde van dit decennium kan worden ingezet in het Artemis-programma van de NASA, dat zich richt op het leren leven en werken voor langere perioden op een andere wereld.
“Het ontwerp omvat een externe katheter op basis van vacuüm die leidt naar een gecombineerde voorwaartse-omgekeerde osmose-eenheid, die zorgt voor een continue toevoer van drinkbaar water met meerdere veiligheidsmechanismen om het welzijn van de astronaut te garanderen”, zegt Sofia Etlin, een onderzoeker aan de Weill Cornell Medicine en Cornell University en medeontwerper van het pak.
NASA werkt momenteel aan de Artemis III-missie die gepland staat voor 2026. Het doel daarvan is om astronauten op de zuidpool van de maan te laten landen. En tegen 2030 wil het Amerikaanse ruimteprogramma bemande missies naar Mars lanceren. Urine wordt nu al regelmatig gerecycleerd op het Internationaal Ruimtestation, maar Etlin zegt dat een gelijkwaardig systeem nodig is voor astronauten die op missie zijn. “Astronauten hebben momenteel slechts één liter water beschikbaar in hun pak”, zegt Etlin. “Dit is onvoldoende voor de geplande langere maanwandelingen, die 10 uur kunnen duren, en zelfs tot 24 uur in noodgevallen.”
Lekkage
Astronauten zullen ook blij zijn dat er nieuwe pakken zitten aan te komen. De huidige systemen zijn naar verluidt nogal gevoelig voor lekken, oncomfortabel en onhygiënisch. “De astronauten vertellen dat ze op een gegeven moment niet meer weten of het urine of zweet is. Ze hebben zoiets van: ‘Ja, ik ben een astronaut en dit is een last die ik moet dragen.’”
Het nieuwe systeem is 38 cm bij 23 cm bij 23 cm groot en weegt ongeveer 8 kg. Dat zou voldoende compact en licht moeten zijn om op de rug van een ruimtepak te dragen. Het team is van plan om in de herfst 100 vrijwilligers te werven in New York om het systeem te testen op comfort en functionaliteit. “Ons systeem kan worden getest in gesimuleerde omstandigheden van microzwaartekracht, aangezien microzwaartekracht de primaire ruimtefactor is waarmee we rekening moeten houden”, zegt Christopher Mason, medeontwikkelaar van het pak. “Deze tests zullen de functionaliteit en veiligheid van het systeem garanderen voordat het wordt ingezet bij echte ruimtemissies.”
