In een wereld waar gerechtigheid zelden in de juiste mate wordt toegekend, lijkt de dood van de Canadese seriemoordenaar Robert Pickton door toedoen van een medegevangene een zeldzame uitzondering. Pickton, berucht om zijn gruwelijke misdaden, heeft eindelijk de ultieme prijs betaald. Een man die zelf zoveel leed en dood heeft veroorzaakt, heeft zijn leven op een manier beëindigd die velen zullen zien als een passende vergelding.
Robert Pickton was geen gewone crimineel. Hij was een monster in mensengedaante, verantwoordelijk voor de dood van tientallen vrouwen. Zijn modus operandi was even smerig als zijn hart zwart. Deze man, die op zijn varkensboerderij in Port Coquitlam in British Columbia opereerde, heeft op een gruwelijke manier het leven van zijn slachtoffers geëindigd en hun resten verwerkt als varkensvlees. Pickton’s daden waren zo verachtelijk dat ze de meest geharde rechercheurs deden walgen. Bij zijn arrestatie in 2002 werden de DNA-sporen van maar liefst 33 vrouwen op zijn terrein aangetroffen, een macabere getuigenis van zijn ziekelijke obsessies en gruweldaden.
Ondanks de omvang van zijn misdaden, slaagde Pickton er jarenlang in om onder de radar van de autoriteiten te blijven. Dit had hij deels te danken aan de ernstige tekortkomingen in het politieonderzoek naar de verdwijningen van kwetsbare vrouwen, voornamelijk sekswerkers. Het systeem faalde en gaf Pickton de ruimte om door te gaan met zijn dodelijke activiteiten. Pas na een tip en een daaropvolgende inval op zijn boerderij, waarbij overweldigend bewijs werd gevonden, kon deze sadistische moordenaar eindelijk worden gestopt.
In 2007 werd hij veroordeeld voor de moord op zes vrouwen, hoewel hij zelf opschepte over het doden van maar liefst 49 vrouwen. Zijn proces en veroordeling boden enigszins troost aan de nabestaanden, maar de gruwelijke herinneringen bleven. Dat een van zijn medegevangenen het op zich heeft genomen om gerechtigheid in eigen handen te nemen, zal velen een gevoel van voldoening geven dat het juridische systeem niet volledig kon leveren.
Cynthia Cardinal, wiens zus een van Pickton’s slachtoffers was, verwoordde het gevoel van opluchting perfect: “Er is een beetje meer vrede. Ik weet dat we het nooit kunnen vergeten, maar we kunnen nu verder, wetend dat dit kwaad uit onze wereld is.”
Het is een zeldzaam moment van rechtvaardigheid dat iemand die zoveel pijn en lijden heeft veroorzaakt, zelf op een gewelddadige manier aan zijn einde is gekomen. Pickton mag dan wel dood zijn, maar de herinneringen aan zijn daden en de wijze waarop hij eindelijk zijn straf ontving, zullen lang blijven voortleven als een waarschuwing en een teken van ruwe gerechtigheid.
In de video boven dit artikel zie je het gesprek dat Pickton had met een undercover Officier van Justitie die bij hem in de cel werd gezet na zijn arrestatie. Hoewel hij veroordeeld is voor 6 moorden vonden de autoriteiten het DNA van minstens 33 verschillende vrouwen op zijn varkensboerderij… En in de gevangenis zelf zei hij, in de video hierboven, dat hij maar liefst 49 vrouwen had vermoord toen hij gepakt werd. “Ik wil de er 50 van maken, om af te sluiten met een mooi rond getal,” aldus Pickton, “maar ik werd onvoorzichtig.”
