Iedere weldenkende Nederlander die gisteren het Kamerdebat over de Jodenjacht in Amsterdam heeft bekeken, moet zich kapot hebben geërgerd aan de voorman van Denk, Stephan van Baarle. De voorman van Denk slaagde er tijdens het debat in om de werkelijkheid compleet om te draaien en te doen alsof het hier moslims waren die het slachtoffer waren van deze gewelddadige nacht. Het was alsof we in een slechte aflevering van ‘The Twilight Zone’ zaten, waar dader en slachtoffer verwisseld werden en de harde feiten compleet genegeerd werden.
Ook Jan Dijkgraaf schreef zijn frustratie van zich af in zijn ‘Briefje van Jan‘. Dijkgraaf beschrijft hoe Van Baarle tijdens het debat acteerprestaties leverde die haast een toneelprijs verdienen. Met veel dramatiek en een schijnheilig gezicht probeerde Van Baarle de situatie om te draaien en te doen alsof de jacht op Israëlische supporters werd uitgevoerd door Joodse militanten die op zoek waren naar moslims. Het was een voorstelling die werkelijk alle perken te buiten ging. En wie dacht dat Van Baarle het niet erger kon maken, kreeg er ook nog een flinke portie anti-Israëlische retoriek bovenop.
Dijkgraaf schuwde in zijn brief de ironie niet: “U stelde tijdens uw toneelstukje trouwens wel één heel domme vraag. U vroeg waar PVV-fractievoorzitter Geert Wilders was tijdens die pogrom op moslims door dat Joodse tuig.” Dijkgraaf legde precies de vinger op de zere plek: Wilders kan al jaren niet vrij bewegen, onder andere door de dreiging van islamitisch extremisme. Een feit dat Van Baarle natuurlijk dondersgoed weet, maar dat hij kennelijk graag negeert voor zijn eigen politieke spelletjes.
Het meest misselijkmakende aan het optreden van Van Baarle was de manier waarop hij alle feiten zo verdraaide dat het voor een buitenstaander leek alsof de Jodenjacht een vorm van zelfverdediging van moslims was tegen agressieve Israëlische voetbalsupporters. Wie niet beter wist, zou denken dat de mannen die werden opgejaagd en mishandeld in het centrum van Amsterdam, in feite zelf de agressors waren. De werkelijkheid, waarbij Joodse mensen en Israëlische supporters het doelwit waren van antisemitische aanvallen, werd totaal genegeerd.
Het is niet de eerste keer dat Denk, en specifiek Van Baarle, met dergelijke schijnvertoningen komt. Het wegkijken van antisemitisme binnen bepaalde gemeenschappen en het draaien van de feiten zodat moslims altijd het slachtoffer zijn, lijkt onderhand de standaardstrategie van Denk te zijn. Het is een politiek van slachtofferschap die iedere keer weer wordt uitgemolken, en het ergste is dat het zelfs in de Tweede Kamer nog wordt geaccepteerd door bepaalde partijen.
1 keer per dag de belangrijkste berichten, 1 keer per week de belangrijkste headlines, en de nieuwste uitzendingen van hnmda, zo in je postvakje... zeg nu ja....
