Eveline van Dongen, aangenaam, jurist, auteur, spreker, priester en coach. ‘Zij is de woordvoerder van het gouden midden.’ Eveline over deze karakterisering:
“Dat is misschien wel de beste omschrijving die ik vaak krijg. Ik ben Ik geloof dat de weg naar binnen de transformatie is die eenieder, zeker in de huidige tijd, mag doormaken: vanuit het angstveld naar het hartsveld. Met liefde wijs ik de weg naar het licht in onszelf. Zodat we vanuit het gouden midden, vanuit innerlijke autoriteit, ons kunnen verbinden met elkaar en het leven.
Dit doe ik middels mijn artikelen, boeken en mijn lezingen, en als lichtwijzer van de Lichtkerk. Met mijn kraakheldere analyses en liefdevolle visie op bewustwordingsprocessen, opent ik ogen en vooral harten. Mijn gepassioneerde stukken worden op social media vele duizenden keren gedeeld en zijn een baken van licht voor tienduizenden lezers.
Ik geloof dat de pen krachtiger is dan het zwaard en zijn sporen achterlaat tot in de eeuwigheid. We zijn wat we geloven. Onze werkelijkheid creëren we zelf. Daarom wil ik de juiste verhalen in het licht zetten. Zodat we gaan ontdekken wie we werkelijk zijn. Zodat we samen vanuit hervonden normen en waarden de nieuwe wereld kunnen gaan vormgeven. Ik geloof in het verhaal van de wingmakers dat kunst de weg naar binnen verlicht. Vandaar dat ik mezelf vooral een taalkunstenaar noem. Op mijn site vind je meer over mijn boeken, diensten en de weg uit de matrix.” (HIER)
‘The only way out, is in.’
* * *
The dark night of the Soul…
2025 © Eveline van Dongen (HIER) |
deze versie WantToKnow.nl/be
*
We voelen het aan ons water… Wát er precies gebeurt, is voor velen onbekend, vooral niet te duiden. Maar het is voelbaar: er staat iets groots te gebeuren. Vanuit welke hoek we het ook bekijken, aanvliegen of proberen te kaderen, hoe hard we er ook tegen strijden, in proberen mee te bewegen, het in te dammen, dan wel te versnellen, we voelen het diep vanbinnen. Het raakt, wringt, schuurt, trekt aan en stoot af. Het houdt ons bezig, misschien zelfs vast, in een wurggreep met vooral het thema ’the only way out, is in.’ Niet prettig voor velen van ons, maar deze ‘route’ is onontkoombaar. Het is ‘The dark night of the soul’…
Voor velen lijkt er geen einde aan te komen: een donkere, duistere, mistige, intense periode waarin we diep in onze binnenwereld worden getrokken en continu oog in oog staan met onze diepste angsten, pijnen en trauma’s. De dark night of the soul, die als een gitzwarte cobra zich meester van ons maakt, tot we van binnenuit tot onze tenen in de gitzwarte pek zijn gedrenkt.
Het is overigens niet alleen ieder individu dat op de een of andere manier in het duister wordt getrokken om daar het licht te ontsteken. Ook onze hele externe wereld kleurt momenteel gitzwart, nu alles aan het licht komt en de strijd der machten hoogtij viert. Het is ‘buitenwereld’, die waar je ook kijkt, vervult lijkt met angst, leed en verdriet. Ook als je niet kijkt, kun je er niet omheen. Het is voelbaar; diep van binnen.
Het grijpt menigeen naar de keel.
Die zwarte slang gaat via de mond naar binnen om daar jouw hele zijn over te nemen. Niet om je te vermorzelen, maar om je te bevrijden van iedere angst die nog in jou zit. En dat begint bij het verhaal dat jij jezelf nog vertelt. Het woord is de eerste uiting van de Geest. Zijn jouw woorden vol negativiteit, of bevatten ze licht en liefde? De slang neemt je met liefde mee de diepte in, om je daar te verlossen.
Helaas zit er angst op het diep en intens voelen. Hooggevoelig wordt immers weggezet als een eigenaardigheid, een bepaalde kwetsbaarheid en lastigheid. Maar in wezen zijn we allemaal zeer hooggevoelige wezens. Het is een eigenheid die ons de weg wijst, die ons laat navigeren tussen goed en kwaad en die ons altijd terug in verbinding brengt met het licht in onszelf. Of in elk geval laat weten als we ervan af bewegen.
De oerwond toont zich, en die is angstaanjagend.
Ik schreef erover in ‘De kus van de baarmoeder’: de oerwond die zijn oorsprong vindt in de eerste splitsing, die waarbij we door de wereld van dualiteit de afgescheidenheid gingen ervaren en daarmee gevoelens van afwijzing, niet goed genoeg zijn en niet gezien en gehoord worden. De oerwond is de plek waardoor we bloeden tot in lengte van dagen, omdat we vergeten zijn wie we werkelijk zijn.
Dat is de uitnodiging van de dark night of the soul; het vraagt ons om die pijn echt te gaan voelen, niet om ermee te identificeren, maar om deze met liefde te transformeren. Het vraagt ons om volledige overgave en vertrouwen in het feit dat deze slang ons niet vergiftigt en de dood injaagt, maar dat zij er is om ons te redden van de oorlog om ons bewustzijn, die enkel intern kan worden opgelost!! Het is de collectieve mindfuck waar we in zitten.
Slechts weinigen durven het aan, en daarom blijft deze donkere nacht terugkeren, keer op keer op keer. Daarom hoor ik velen zeggen: “Ik dacht dat ik hem al gehad had, maar daar is die weer.” En daarom zien we dat de wereld steeds donkerder lijkt te kleuren. Angst is een slechte raadgever; hij verlamt, verdooft, verduistert. Angst is de grootste saboteur, omdat we hem zien als vijand.
Onze grootste saboteur is angst. Door angst blijven we weg van het Gouden Pad van Onze Ziel, dat leidt naar de diepste en meest pure connectie met de Bron. Paradoxaal genoeg gaat die weg via het werkelijk doorvoelen, omarmen en liefhebben van onze diepste pijn: die van de afscheiding. Maar dat wordt pas duidelijk als we er dwars doorheen zijn gegaan.
We mogen terug naar de Bron…!
De vicieuze cirkel, die in ons geheugen is gegrift als het lemniscaat en wordt gezien als het ultieme teken van onvoorwaardelijke liefde, houdt ons vast in een wurggreep. Onze eigen gedachten staan aan het roer terwijl angst als anker wordt gebruikt, waardoor we nooit dáár geraken waar ons hart ons wil brengen. Terwijl deze zwarte slang ondertussen wordt weggezet als de duivel, is zij slechts de andere kant van liefde..!
Ze leidt ons door de diepste, donkerste krochten van onze innerlijke wereld. Ze is de schaduwslang die de weg weet naar het licht, maar alleen als we haar werkelijk, ten volle, mee de diepte in durven te volgen. Zij brengt ons terug naar onze innerlijke wateren, naar de levensstroom die uitmondt in de Bron. Daar waar zij in onvoorwaardelijke liefde transformeert in de gouden slang om vervolgens weer te herrijzen als een feniks.
De weg naar het licht: niet alleen voor dapperen; voor ons allemaal!
Zij die de lokroep voelen, zij die werkelijk die hooggevoeligheid durven gaan belichamen, zijn degenen die afdalen in de kerkers van het leven. Daar waar zij oog in oog komen te staan met de dood om hun oude huid daar achter te laten. De zwarte slang wijst ons de weg en zal haar huid afdoen voor het fonkelend goud als jij jezelf ten diepste van al je angst bevrijdt.
Ga dus zitten met jezelf. Niet om zo lekker zen te zijn, maar om in je binnenwereld af te dalen, om te verdwalen in het donker op zoek naar het licht. Want hoewel we het soms misschien niet meer zien, het licht is er altijd. Het wacht niet aan het einde van de tunnel, maar straalt vanuit ons eigen hart. De grootste kracht ligt in onszelf.
Het is het vermogen om onze schaduwen te omarmen en onze angsten te transformeren in wijsheid en liefde. Wanneer we onszelf bevrijden, helen we niet alleen ons eigen leven, maar dragen we ook bij aan een wereld die verlangt naar licht en verbinding. De hemel kan weer blauw kleuren, niet omdat het buiten verandert, maar omdat we van binnen opnieuw in verbinding staan met de Bron en the holy water.
Het licht is altijd dichterbij dan je denkt. Het wacht op jou, en het begint in het nu. En die zwarte slang is jouw wegwijzer op jouw ontdekkingsreis naar het innerlijk goud. Dus wees niet bang, en als je angst hebt vergeef jezelf en geef het al je liefde. En onthoudt: we zijn als water, we vinden altijd onze weg. Van grijze mist en donkere wolken naar nieuw helder licht.
Het einde van het jaar is bij uitstek het moment om afstand te doen van oude rommel, letterlijk en figuurlijk, en natuurlijk mooie plannen maken voor een nieuw lichtjaar.
* * *
