Als je last begint te krijgen van het door elkaar halen van dromen en wakker zijn, moet je je langzaam af gaan vragen of je niet te lang achter een schermpje hebt zitten kloppen. Deskundigen zeggen dan, dat je het rustiger aan moet doen om te voorkomen dat je als “verward persoon” in een goot terecht komt. Je beste vriend de huisdealer van dienst zal je een ‘pammetje’ voorschrijven. Gelukkig dat de farmaceutisch aangestuurde huisdealer waar ik ben ingedeeld zeker niet mijn beste vriend is, ik herinner me hem eigenlijk nog maar vaag, alsof hij op een andere tijdlijn zit.
En daar begint de verwarring: tijdlijnen.
Het is makkelijk om dat fenomeen aan te grijpen om voor jezelf te denken dat je goed of fout zit. Of wie er nog meer op die tijdlijn zit, waar jij op denkt te zitten. Hoe langer je er over nadenkt, hoe waziger het allemaal wordt. Maar daar ging de droom over en ik gebruik hem als voorbeeld.
Het ging over de Nieuwe Wereldorde en op welke tijdlijn die zit. Ik ben natuurlijk druk en dag en nacht doende om het verleden te ontrafelen en vervolgens te comprimeren door alles op één tijdlijn te zetten. Je denkt dan wel eens, wanneer het verleden stopt en verandert in de toekomst, waar je dan dan “hier en nu” zit. Want als je terug redeneert, zou je ook vooruit moeten kunnen redeneren. Toen zag ik in een flits een waar schrikbeeld voorbij komen: “The New World Office”.
Ik schrok wakker en ik weet nog dat ik direct dacht: “Dit wil ik niet”.
En toen zag ik in een flits – terwijl ik klaarwakker was – deze voorbij komen:
Ja, dit is mijn “office”.
Wat een verschil, he! Terwijl ik lig te slapen droom ik over een gitzwarte toekomst en als ik klaarwakker ben, zie ik een beeld van puur natuur, vrede en vooral vrijheid aan me voorbijtrekken. Met uitzondering van die (niet zo natuurlijke hoeveelheid) wolken misschien, maar het ziet er al een stuk florissanter uit. Op die wolken kom ik nog terug.
Hier hebben we dus te maken met in ieder geval twee tijdlijnen. Sommigen noemen mijn droom de realiteit en mijn visie een droom; over verwarring gesproken….
Nu is wel duidelijker dat wij in deze wereldbeleving naar het zwarte scenario worden gedwongen als we denken dat we in de realiteit leven. Zo zullen de meeste mensen het althans voelen. Je zit dan op een ultralage tijdlijn en met frequenties dik in het rood. Het is de tijdlijn van de 300 jaar geleden gevestigde “Nieuwe Wereldorde” en de uitkomst van het Grote Plan. In dat geval hoeft de mens niet meer bang te zijn voor het “einde der tijden”, want dat punt ben je dan allang gepasseerd.
De tweede tijdlijn is natuurlijk voor ieder natuurlijk wezen het beste wat je kunt overkomen. Hetgeen uiteraard niet geldt voor onnatuurlijke wezens of afgeleiden daarvan. Je moet maar eens denken wat de plaats van een plastic bekertje is in een dergelijke omgeving. Waar zet je die neer?
Nu hoor ik ook wel eens, dat de tijdlijnen onverbiddelijk gaan “convergeren”, samenvloeien. Dat zou dan het “einde der tijden” betekenen, ofwel dat het fenomeen “tijd” niet meer bestaat. De vraag is dan hoe dat uitpakt. Is het dan voor altijd licht of is het dan voor altijd donker?
Ik denk dat je dat kunt kiezen. Als het donker wordt betekent dat niets anders dan dat er niets meer is om het licht te weerkaatsen. Het zou kunnen. Licht is er altijd en overal. Je zult dus moeten zorgen dat je “aanwezig” blijft om het licht te vangen, je enige connectie met de BRON van alles. Om te voorkomen dat alles wat licht kan vangen en reflecteren uitsluitend van de verdwijnende zwarte tijdlijn afkomstig is. Het bestaansrecht van het apparaat is die zwarte tijdlijn. Daar moet je snel, nu wel heel snel vanaf zien te komen.
De rode draad is, dat er momenteel van alles aan het gebeuren is om dat onvermijdelijke te voorkomen.
Jaren geleden hebben geleerde en hoogbegaafde mensen en militairen eens met een verzameling kwantumcomputers geprobeerd uit te rekenen wat de toekomst zou kunnen brengen. Het project zou zijn gestopt, omdat er geen nieuwe ontwikkelingen meer aan de orde zijn gekomen, nadat er een bepaald punt was gepasseerd. We moesten geloven, dat de toekomst niet kon worden berekend, maar in werkelijkheid was er een probleem. Niet voor de mensheid, maar voor de kliek die de mensheid probeert te manipuleren naar de zwarte tijdlijn. ZIJ weten dat dat niet meer lukt en WIJ mogen niet weten dat zij dat weten.
——————–PROJECT LOOKING GLASS————————-
— MILITAIRE INSIDER —
“ZE RAAKTEN IN PANIEK TOEN ZE DE TOEKOMST ZAGEN“
Looking Glass lijkt op een gigantische spiegel. Een controller zit in een stoel en gebruikt zijn gedachten om een scène te regisseren die zich voor hem afspeelt. Vanaf elk moment in de tijd kan het verleden gemakkelijk worden gezien. Het leger heeft veel historische gebeurtenissen op deze manier bekeken. Vanwege alle veranderende variabelen en keuzes die worden gemaakt, is het echter voor niemand mogelijk om verder te kijken dan een paar maanden vanaf ons huidige punt. Daarna wordt het wazig en onduidelijk. Er zijn waarschijnlijkheden van wat er zou kunnen gebeuren, maar de exacte uitkomst wordt misschien niet bekend. Looking Glass-technologie kan worden gebruikt om het verleden te bekijken, of alleen de nabije toekomst.
Geüpload op 17 jan 2012 – Een interview met een ex-Marine Seal die in de jaren 1992-2000 op topgeheime bombardementsmissies werd gestuurd in het Midden-Oosten, voornamelijk in Irak. Jaren na de eerste Golfoorlog, toen we zogenaamd niet in oorlog waren met Irak, waren hij en Seal Team 9 maandelijks Tomahawk raketten aan het afvuren op doelen die steeds “zachter” werden… met de dood van honderden onschuldige burgers tot gevolg. Ontdek hoe deze hoog opgeleide jongeman en zijn team door het leger werden gedwongen om opzettelijk dorpen te vernietigen en toekomstige terroristen te creëren als onderdeel van een plan dat uiteindelijk hun duistere doel zou dienen, de oorlog tegen het terrorisme en 911. En alsof dat nog niet genoeg was, hoor je hoe hij werd opgeleid in Area 51 als lid van een speciaal begaafde groep van zeer geheime psi-spionnen om door de Looking Glass-technologie heen te kijken naar de toekomst met 2012 en verder. In alle opzichten baanbrekend.
PROJECT LOOKING GLASS
Een van de kanttekeningen is dat ik wel wat persoonlijke informatie heb, dingen waar ik persoonlijk bij betrokken raakte, het was informatie die te maken had met de sterrenpoorten en Looking Glass. Meer in het bijzonder het probleem van 2012 wat met die projecten had te maken.
De populaire mening is dat het project is stopgezet omdat er een probleem is. Wanneer we 2012 naderen – ik heb het op een aantal manieren horen beschrijven – maar voor zover ik weet is het probleem dat de tijdlijnen samenkomen op dat moment in de tijd en wanneer je genoeg weet van de stargate projecten en het Looking Glass project en je weet hoe snaartheorie werkt en hoe de mogelijkheid van mogelijkheden werkt. Hoe het maken van de ene keuze hier niet noodzakelijkerwijs betekent dat de andere keuze niet tegelijkertijd kan bestaan. Maar als je eenmaal je hersens rond dit onderwerp hebt afgesteld, kom je er eind 2012 achter dat de keuzes die we maken steeds minder consequenties hebben voor de toekomst. Uiteindelijk worden we hoe dan ook in dit knelpunt van de tijd geduwd, ongeacht welke keuze we maken. En dat is belangrijk voor de mensen die toegang hadden tot Looking Glass, omdat ze Looking Glass zouden kunnen gebruiken, welke keuzes ze zouden maken en welke toekomst er dan zou opduiken. De grote fout was het bedenken van de mogelijkheid van toekomst. Want we begonnen een computer te gebruiken om te zeggen, als we deze keuze maken, is het 79% mogelijk dat dit scenario gebeurt en 21% mogelijk dat het andere scenario zou gebeuren. De opvatting in die tijd was dat het realistisch was, maar als je verder gaat en de vrije wil zich blijft manifesteren op dit spel dat… 79% kans soms heel, heel snel kan veranderen. Maar als je de situatie in een bepaalde tijd bekijkt, lijkt het op dat moment heel realistisch dat precies dat de grootste mogelijkheid is. Wat er gebeurde was dat heel slimme mensen erachter kwamen dat er iets groots op komst was. Iets dat ervoor zorgde dat ALLE mogelijkheden van ALLE toekomstscenario’s van ELKE keuze, ELKE mogelijkheid die werd ingevoerd en waargenomen door Looking Glass, inherent in dezelfde toekomst terechtkwam en geen enkele beslissing, geen enkele mogelijkheid veranderde als er een bepaald punt was gepasseerd. Dat is het grote geheim, alle mogelijke tijdlijnen leiden naar dezelfde basisset van de geschiedenis… Het is exact die onvermijdelijke consequentie wat iedereen die alle informatie heeft en die alles weet, in blinde paniek brengt. Dit zijn de mensen die alles weten over het kijken door een kijkglas, die alle rapporten en alle informatie hebben gekregen. Dat zijn DE ELITES VAN DE WERELD die er hoogstwaarschijnlijk achter zijn gekomen dat deze uitkomsten HET EINDE VAN HET SPEL betekenen.
Eenmaal voorbij dat punt kon niets meer worden gemanipuleerd.
Toen ik in het leger zat, dat zou vóór 1997 zijn geweest toen ik in de problemen kwam, is een van mijn specifieke gebieden waar ik verbazingwekkend intuïtief over was, het oplossen van problemen / missieplanning of, meer specifiek het oppakken van een slechte missie en het repareren ervan, zeker weten hoe snaartheorie en mogelijke toekomsten werken, het zorgt ervoor dat je heel snel je geest kunt schakelen om de realiteit te zien van wat er gebeurt en waar te nemen welke beslissingen nodig zijn om het te veranderen om een bepaald resultaat te kunnen bereiken.
Op een gegeven moment, nadat ze klaar zijn met het uitlezen van de resultaten die de computer hen levert, dat dit is wat er keer op keer gaat gebeuren. Vanaf dat moment zijn ze alleen maar gefocust op: “Hoe lossen we het op?” Wat ik wel weet, is dat ik werd ingeschakeld en gevraagd om dit probleem voor hen op te lossen. Dit tijdlijn contractie probleem. En uiteindelijk deed ik mijn due diligence en al het onderzoek en kreeg eigenlijk maar één stukje informatie en dat was bevestiging, de computer heeft gelijk: de tijdlijnen zullen samentrekken tot iets onvermijdelijks, er is een onvermijdelijke gebeurtenis op komst. Het is voorspeld en geprofeteerd, we zijn grootgebracht met wat ZIJ willen dat we geloven dat er zal gebeuren. Ze hebben eigenlijk geen controle over wat er gebeurt. Ze hebben alleen controle over de reactie van de gebeurtenissen. Maar het lijkt erop dat wat ze ook proberen te doen om de gewenste reactie te veroorzaken, het juist een tegenovergesteld effect zal hebben. Het is veel, heel veel gemakkelijker voor mij om vandaag de dag uit te leggen wat dat proces is, in tegenstelling tot toen. Als ik het een naam zou moeten geven, zou ik zeggen dat het HET ONTWAKINGSPROCES IS. Het is een evolutie van bewustzijn die niet kan, niet wil tegenhouden en… Het maakt niet uit welke beslissingen of mogelijkheden er in het spel worden gebracht, uiteindelijk komt het er in zijn totaliteit op neer dat we allemaal de waarheid leren kennen en ons bewust worden van deze enorme dam van leugens die is gebouwd en die ons ervan moet weerhouden een enorme hoeveelheid informatie te kennen, die we normaal gesproken al zouden moeten kennen.
Wat is er in wezen gebeurd met Looking Glass? Ze wilden niet alleen niet dat mensen het niet meer konden gebruiken, omdat ze wisten dat het gewoon steeds hetzelfde eindresultaat zou opleveren. Maar tegelijkertijd wilden ze ook niet dat iemand anders wist wat er stond te gebeuren. Daar ben ik zeker van, want die informatie was van groot belang toen ik in het leger zat. Over hoe je deze onvermijdelijkheid zou kunnen voorkomen.
Nu dacht ik eerst dat dit resultaat het “EINDE VAN DE WERELD” was. Maar nu zie ik dat “het einde van de wereld” in werkelijkheid het einde van HUN wereld is.
De grootste kers op de taart van dit hele gesprek zou samen zijn te vatten en zeggen dat ik iedereen zou kunnen overtuigen, dat in alle opzichten wat we geloven dat “iets” waar is en gaat gebeuren, uiteindelijk waar WORDT en daadwerkelijk GAAT gebeuren. Als iemand ons ervan overtuigt dat er in de zeer nabije toekomst een grote ramp zal plaatsvinden, dan gebeurt er in de zeer nabije toekomst een grote ramp. Als we niet in die angstval trappen en accepteren dat er echt niets is waarvan we “weten” dat het gaat gebeuren, maar vervolgens ook accepteren wat er gebeurt, dan zorgt dat ervoor dat de convergentie van de tijdlijnen zo natuurlijk mogelijk gebeurt.
ELKE poging om te proberen weg te gaan van deze ene onvermijdelijke conclusie zie ik als een nieuw BEGIN. Een einde van deze realiteit, het begin van iets dat we niet eens kunnen begrijpen op basis van het niveau van onze overtuigingen op dit moment, maar wanneer al die informatie naar buiten stroomt, zal er geen ontkenning meer zijn van wat waar is en wat een leugen is of wat een illusie is.
Wat we nu eigenlijk meemaken, zijn twee schaakgrootmeesters die aan het bord zitten. Een van hen kijkt naar het bord en ziet dat hij in 7 zetten schaakmat staat. En hij kijkt naar zijn tegenstander en hij weet dat zijn tegenstander het ook ziet. Er is dus geen ontkomen aan. En op dit punt kan de verliezer nog maar één tactiek toepassen door het spel alleen maar verlengen. Beide spelers weten dat het spel voorbij is, het is slechts een kwestie van tijd. Het is onverbiddelijk dat er na 7 zetten schaakmat wordt gegeven.
Als wij…mensen …als we nu eens zouden kunnen begrijpen dat het spel voorbij is, dat op basis van de regels van het spel, de slechteriken al dik hebben verloren, dat de goeden al hebben gewonnen? Ja, er kunnen nog zetten op het schaakbord worden gezet, maar die zetten worden geforceerd door de speler die gaat winnen. De enige manier waarop de schaakmat niet kan gebeuren, is als de speler die op zeker wint een kardinale fout maakt. Maar ondanks alle informatie die ik heb verzameld, alle informatie die is gegeven, alle informatie die ik heb doorgelicht, lijkt het vrij duidelijk dat de goede speler aan de kant van het schaakbord precies weet wat er moet gebeuren om de partij te winnen. Dus op dit punt zou elke fout zo goed als onmogelijk zijn. Maar nogmaals, je moet het spel echt begrijpen om te weten dat de verliezende grootmeester in feite al VERLOREN heeft.
Ik weet zeker dat de meeste mensen die naar deze schaakpartij tussen twee gevorderde schakers zitten te kijken, pas weten dat het spel voorbij is lang nadat de twee spelers weten dat het voorbij is. Omdat de toeschouwers het schaakbord niet kunnen zien en dus al helemaal niet kunnen zien dat er nog maar 7 zetten over zijn alvorens de strijd is gestreden.
.
