Hervé Riboni legt nu uit, dat als je de tijdzones bestudeert er al snel een “brain crack” aan de orde is op het moment dat je het ziet. Hervé noemt de schrijf- en tekenmonniken beleefd “manipulatoren”, maar wat er feitelijk gebeurt is misdadig. Door ons constant op het verkeerde been te houden, worden we moe van het denken en geven onze portie aan Fikkie. Nu we het verhaal uit de praktijk krijgen uitgelegd, verandert alles. De klungelige manier van de “manipulatoren” is beter te doorgronden en de boltheorie valt met een doffe dreun door de mand.
In deze video worden de tijdzones in Australië en op het zuidelijk halfrond uitgelegd. Onze platte aarde zit verborgen in die tijdzones.
Ik geloof dat de aankoop van Alaska ook een van de redenen is waarom ze de platte aarde verborgen. De hele vijandigheid tussen de Verenigde Staten en Rusland gedurende de Koude Oorlog en is nog steeds aan de gang, het is om die specifieke regio te verbergen en af te sluiten, zodat we er niet achter kunnen komen wat er werkelijk aan de hand is.
Onder de evenaar hebben we extreem rare tijdzones: tijdzones van 30 minuten, tijdzones van 45 minuten en het is de manier waarop ze de enorme hoeveelheid land onder de evenaar hebben gevonden. De wereldbol heeft geen zin om 19 tijdzones aan de bovenkant van de wereldbol te hebben, gevolgd door 24 tijdzones tussen de 40e breedtegraad en de evenaar en dan heb je onder de evenaar 32 tijdzones.
In de jaren 1800, toen er niets anders te ontdekken was, was de hele aarde in kaart gebracht en verkend. Vervolgens creëerden ze de wereldbolwiskunde en in 1835 creëerden ze de formule van de andere kant, maar er was niets anders te ontdekken.
Dit werk is het resultaat van onderzoek van Hervé Riboni en ik besloot een versie in het Engels te maken, wat meer dia’s toe te voegen om beter te illustreren wat hij ons uitlegt.
Hallo, mijn naam is Hervé Riboni. Ik ben al zeven jaar een “PLATISTE”. Ik wil een paar ideeën met u delen over de platte aarde die voor zover ik weet nog niet zijn genoemd in wat ik over deze kwestie heb gezien of gehoord. Het doel van deze video is om nieuwe elementen te brengen voor degenen die op zoek zijn naar de waarheid en om te helpen bij het ontwerpen van de nieuwe kaart van de aarde. Ik zal hieraan toevoegen dat deze ietwat technische presentatie misschien maar beter niet wordt aanbevolen aan degenen die net aan dit onderwerp zijn begonnen.
Ik ben een professionele zeiler door oceaanraces te zeilen en ik heb ervaring met zeilen over de hele wereld langs de 50e breedtegraad zuiderbreedte, die langs Kaap de Goede Hoop en het zuidelijkste puntje van Afrika loopt, Kaap Leeuwin in Australië, Kaap Hoorn op de bodem van Zuid-Amerika; over het algemeen genoemd als de Grote Cirkel.
Ik heb ook acht keer de Atlantische Oceaan overgestoken en meer dan honderdduizend zeemijl afgelegd. Ik zal mijn technische ervaring gebruiken om dit onderwerp op een andere manier te benaderen.
Toen ik schipper was en als kapitein optrad, gebruikte ik vaak maritieme kaarten en toen ik de platte aarde ontdekte, vroeg ik me af hoe de manipulatoren van een plat oppervlak naar een bol gingen zonder dat het duidelijk was dat de bol niet werkte. Rekening houdend met reistijden, afstand, de posities van de continenten. Welke methode gebruikten de manipulatoren om de hele wereld voor de gek te houden zonder dat het duidelijk was op de kaarten die we gebruiken? Zoals “platistes” al weten, is het noordelijke deel van de platte aarde veel kleiner in oppervlakte dan het zuidelijke deel, in tegenstelling tot de heliocentrische bol waar de twee halfronden vermoedelijk identiek zijn. Om van het noordelijke deel van een platte aarde naar het noordelijk halfrond van een bal te gaan, is het nodig om extra landoppervlak te creëren en dat deel van de wereld te vergroten en de landen evenredig met het extra oppervlak uit te rekken. Deze transformatie is niet discreet. Om dit te bereiken heb je grote veranderingen nodig, iets wat zichtbaar onlogisch is.
Om te beginnen zullen we precies naar de tijdzones kijken. De tijdzones zijn verdeeld in 24 uur rond de aarde, zoals je hier op deze afbeelding kunt zien.
Ze moeten zich gelijkmatig over het wereldbolmodel verspreiden, van oost naar west in lengterichting of, preciezer gezegd, het moet worden verdeeld in 24 identieke tijdzones die de positie van de zon volgen ten opzichte van de rotatie van de aarde. Tegelijkertijd, als je alleen het noordelijkste deel observeert, zul je merken dat Alaska en Canada zich naar het westen uitstrekken en beetje bij beetje de tijdzones aan hun linkerkant overschrijden.
Ze schuiven steeds verder op, tot het punt waarop het in Alaska aan de Beringstraat drie uur lokale tijd is, terwijl het op hetzelfde tijdstip en op dezelfde plaats ook middernacht is in Rusland op precies dezelfde lengtegraad. Hier ontbreken drie uur. Van nul uur of middernacht in Rusland tot 3 uur ’s nachts in Alaska. Ten westen van de Beringstraat is het hetzelfde. We zien dat er twee uur aan tijdzones ontbreken. De 18 uur en de 20 uur. Daarom zijn er in dat noordelijke deel van de wereld slechts 19 van de 24 tijdzones.
Door het uitrekken van Canada, Alaska en Rusland over minder tijdzones hier en daar creëert het ruimte bij de Beringstraat, evenals de grote stukken zee net onder de Beringstraat. Dit creëert de extra ruimte die de manipulatoren nodig hebben voor de transformatie.
Als we daarentegen voor beide continenten dezelfde strook aanhouden, maar zones van 24 keer toepassen, komen we uit op drie tijdzones net boven Alaska alleen. En bij het volgen van de breedtegraden van oost west zouden we te snel van tijdzone veranderen over een te korte afstand, wat niet zou overeenkomen met de afstanden van het bolmodel en bezorgdheid zou oproepen.
Als we proberen deze gebieden op een logische manier te plaatsen met behulp van de 24 officiële tijdzones, zullen de resultaten dicht bij deze oude kaart van de platte aarde of deze liggen:
Kijk hoe, onder de hoek van de kust van het Noord-Amerikaanse continent en die van Rusland, anders zijn dan op een wereldkaart, zelfs op de Gleason-kaart. De kusten liggen op de oude kaarten een stuk dichterbij. Naar mijn mening is de Gleason-kaart een projectie van een bol. Het is om deze reden dat de Gleason-kaart niet wordt gecensureerd op internet. Het is misleidend.
U kunt het verschil zien wanneer u sommige tijdzones uitsluit of wanneer u ze allemaal gebruikt. Er is geen ruimte meer onder de Bering Straat. Voor de manipulatoren is de enige oplossing die het minst onlogisch is om van plat naar bol te gaan, via deze illustratie. De zeldzame officiële oversteek in dit gebied, die werd gemaakt door windsurfers, werd precies bij de Beringstraat ondernomen, en het dichtstbijzijnde punt tussen de twee continenten waar de afstand slechts 83 kilometer is, wat geen verschil maakt tussen de twee soorten kaarten. Aan de andere kant, als je verder naar het zuiden oversteekt, moet je helemaal naar Vladivostok gaan, dat 3500 kilometer lager ligt, om de eerste luchtvaartmaatschappij te vinden die naar Seattle gaat voordat je naar Anchorage gaat. Of van Tokio naar Vancouver voor de maritieme overtochten. Dit laat hier een groot gebied over, waarvan je kunt zeggen dat er geen geloofwaardige afmetingen zijn om de exactheid van de kaarten te ondersteunen. Zonder enige luchtvaartroutes of maritieme routes rechtstreeks tussen de twee continenten, een gebied dat zo mysterieus en moeilijk te betreden is als Antarctica, gecombineerd met de pseudo-rivaliteit in de Koude Oorlog tussen de VS en Rusland, ontmoedigde dit de nieuwsgierigen en de avonturen om deze onwelkome wateren te bevaren. Al met al een perfecte plek om de kaarten te laten liggen.
Als we terugkeren naar de tijdzones en kijken naar de landen die meer naar het zuiden liggen, zijn alle 24 tijdzones aanwezig, en elk land gebruikt de tijd van die tijdzone die overeenkomt met zijn positie. Nog verder naar het zuiden vanaf de 40e graad noorderbreedte zien we dat de tijdzones verder worden verhoogd met stappen van een half uur en dat er twee extra tijdzones zijn in de Stille Zuidzee ten oosten van Nieuw-Zeeland.
Er zijn officieel slechts 19 tijdzones in de meest noordelijke delen van de wereld en minstens 32 in het zuiden. We merken ook op dat de plaatsen waar de tijdzones worden verhoogd, ofwel ver op zee liggen, zoals de eilanden in de Stille Oceaan, of een kustlijn hebben die open is naar het zuiden, zoals Iran, India, Birma of Australië, en in deze gevallen is het onmogelijk om te weten hoe de 32 tijdzones over een bol zouden worden gelegd, aangezien er gebieden zijn die onbewoond zijn ten zuiden van die gebieden. De 32 tijdzones verdwijnen op zee, wat best handig is voor de manipulatoren om de anomalie te verbergen.
We zien ook dat USA en Australië bijna dezelfde breedte hebben op de wereldbol: 4000 kilometer voor Australië en 4500 kilometer voor de USA, dit werkt op de wereldbol. Ze hebben ook een vergelijkbare breedtegraad, hoewel de VS iets noordelijker ligt dan Australië in het zuiden. Hun posities in breedtegraad zijn vergelijkbaar genoeg om de tijdzones voor elk land te kunnen vergelijken op basis van hun breedte.
[Ik heb beide landen op de evenaar gelegd voor het vergelijk – Redactie]
Als we hun positie en breedte op een wereldbol leggen, zien we dat de breedte van de tijdzones tussen Noord en Zuid ten opzichte van hun breedtegraad niet voldoende is om een verschil van het dubbele aantal tijdzones te rechtvaardigen. In feite kunnen we zien dat er vier tijdzones van de VS zijn en slechts twee die in Australië worden gebruikt, beide landen hebben dezelfde breedte. In het midden van Australië hebben ze een extra tijdzone van een half uur toegevoegd om ons te laten geloven in een derde tijdzone, en in deze onjuiste projectie overlapt Australië de 22-uurs tijdzone. Australiërs gebruiken eigenlijk maar twee tijdzones die hier worden weergegeven. Op de tijdzonekaart lijkt Australië een stuk magerder dan de VS, zelfs nadat het over de 22-uurs tijdzone is uitgerekt. Naar mijn mening is het niet echt omdat deze tijdzone wordt genegeerd. Het verschil in breedte komt voort uit het feit dat de tijdzones in deze weergave parallel lopen.
Op de platte aarde worden ze breder naar het zuiden, wat overeenkomt met de hele breedte van Australië, waarbij alleen twee tijdzones worden gebruikt in plaats van vier tijdzones voor de VS. Als we de VS in Australië op de tijdzones van de platte aarde plaatsen, zijn de tijdzones die door beide landen worden gebruikt logisch. Aangezien de tijdzones niet breder worden als we naar het zuiden gaan, is het absoluut noodzakelijk om de landmassa’s in het noorden uit te rekken om de tijdzones parallel te houden om de illusie van een bal met twee symmetrische halfronden te behouden. We zien dat dit geen zin heeft op een bol met twee symmetrische halfronden, terwijl het op een platte aarde veel coherenter is waarbij het noorden kleiner is dan het zuidelijke deel. Op een vereenvoudigd diagram van de platte aarde zouden de gewijzigde tijdzones er als volgt uitzien:
We kunnen zien dat hoe verder we van het centrum komen, hoe meer tijdzones er door de manipulatoren werden toegevoegd om de grotere oppervlakteafmetingen van deze zuidelijke tijdzones relatief ten opzichte van het noorden te verbergen. Om het cirkelen van de aarde af te maken, zien we dat als je naar het oosten gaat, de landen minder worden uitgerekt, van noord naar zuid om terug te keren naar de juiste tijdzone op nul Greenwich lengtegraad, met de zon correct gepositioneerd en klaar voor de volgende ronde.
Is er dan geen zichtbaar verschil tussen het Noorden en het Zuiden?
Ja, die is er. Het is voor zonsopgang en na zonsondergang. In het noorden hebben we veel meer helderheid voor het opkomen van de zon dan in het zuiden, en we hebben veel meer helderheid na het ondergaan van de zon dan in het zuiden. Dit komt omdat in het zuiden de zon zich een stuk sneller terugtrekt van de waarnemer. Voor de waarnemer in het noorden heeft de zon een strakkere cirkel en zal hij steeds langer en dichter bij hem, de waarnemer, blijven. In het noorden hebben we lange zomeravonden, terwijl in het zuiden de duisternis snel komt. Het is nog duidelijker tijdens het zeilen omdat er geen bergen zijn om de zon te verbergen.
[Nu de kern van zijn betoog:](….) Dus als je op het noordelijk halfrond in de zomer dicht bij de zomerzonnewende langs de 50e breedtegraad noord vaart, hebben we veel langer licht en kunnen we zelfs de hele nacht de gloed van de zon achter de horizon zien. Dit is iets wat ik nog nooit heb gezien op het zuidelijk halfrond op de 50e breedtegraad zuiderbreedte.
Het schrappen van tijdzones in de Beringstraat?
Het grote probleem dat de manipulatoren hadden, was bij de Beringstraat. Er ontbraken in Alaska al drie uur om de eerste 12 tijdzones te voltooien. De manipulatoren hadden een wonder nodig in de Beringstraat. Of ze moesten de tijd drie uur stilzetten of 21 uur vooruit springen en een dag later weer synchroon lopen met de juiste zonlichttijd. Hoe kan het worden gedaan? En wat maakt de Beringstraat zo bijzonder? Ja, je leest het goed: de datumgrens!
Officieel op de bol is de datumgrens als volgt:
Dus we hebben deze twee tijdzones die zijn toegevoegd, de 13e en de 14e die hier zijn. Uiteraard om de illusie van een balsymmetrie te wekken. Nadat u de extra tijdzones voor het 13e en 14e uur hebt toegevoegd, brengt u de datumregel terug in het verlengde van het eerste deel van de regel. Behalve als we hier naar de platte aarde kijken, kunnen we zien dat 13 en 13 zich hier helemaal tot aan de rand van de platte aarde-kaart kunnen uitstrekken.
U kunt dus tijdzones toevoegen en in dit geval kunnen we de nummer 1 tijdzone nemen, die hier net na Nieuw-Zeeland zou moeten zijn, en deze verplaatsen naar na de twee extra tijdzones. We kunnen ermee wegkomen omdat er niemand woont. Het is geen gewenste. We kunnen dus zonder problemen alles terugduwen en de tijdzones 1, 2, 3, enzovoort opnieuw beginnen tot aan Zuid-Amerika.
Dus – natuurlijk tonen we alleen de 2 extra tijdzones vanaf de evenaar omdat we geen tijdzones in het noorden willen toevoegen. We willen ze minimaliseren om de illusie van de bol in stand te houden. Dus we beginnen bij de evenaar en strekken het helemaal uit tot aan de rand van de platte aarde-kaart, en als we dan zien dat we geen bewoond land hebben ten oosten van Nieuw-Zeeland, kunnen we heel goed de allereerste tijdzone ten oosten van de 2 extra tijdzones plaatsen.
We kunnen ook zeggen dat de datumgrens de ideale plaats is om tijdzones toe te voegen of te verwijderen, omdat de verandering van datum de ontbrekende uren of extra uren veel minder voor de hand liggend maakt, vooral gezien het feit dat de mensen aan weerszijden van de datumlijn niet op dezelfde dagen zijn, waardoor een vergelijking veel moeilijker wordt. Precies op de datumlijn hebben we twee uur, twee tijdzones, verwijderd uit Alaska waar het begint om 3 uur en we hebben al gezien dat ze twee uur hebben toegevoegd vanaf de evenaar naar beneden, en dit is alleen langs de datumlijn zelf.
Maar als je de hele bol in de vergelijking neemt, zijn er 5 uur verwijderd uit het noorden en minstens 8 uur in het zuiden toegevoegd.
Dus deze zone hier heeft nergens een bewoonbaar gebied en dus is er geen fysiek referentiepunt om te helpen bij het bepalen van de grootte die de tijdzone zou moeten meten. Als we bijvoorbeeld de deelnemers aan de Vendée Globe-bootrace nemen, hebben ze geen referentiepunten als ze in dit gebied varen. Ze kunnen gemakkelijk 2 tijdzones toevoegen en niemand zal het in de gaten hebben.
Klik op de afbeelding voor de video (24 min):
.
