Het is vijf jaar na het begin van de coronacrisis, en Jaap van Dissel maakt de balans op in een interview met het AD. Pak een teiltje, want wat volgt is een potje zelfverheerlijking van de bovenste plank. De voormalige coronatsaar ziet zichzelf als de commandant van een heldhaftig collectief dat Nederland door de pandemie loodste. Maar wie tussen de regels door leest, ziet het falende beleid dat miljoenen levens ontwrichtte en de diepe kloof in de samenleving sloeg.
Tijdens zijn afscheidsreceptie bij het RIVM kwamen de waterlanders. Van Dissel voelde zich ongemakkelijk bij alle lof, benadrukkend dat de coronabestrijding een collectieve prestatie was. Natuurlijk, van Dissel, het hele land heeft inderdaad meegeholpen: ondernemers zagen hun bedrijven kapotgaan, kinderen liepen leerachterstanden op, en miljoenen Nederlanders moesten thuisblijven terwijl jullie in het Outbreak Management Team aan de knoppen zaten. Wat een collectief!
Maar wacht, daar blijft het niet bij. Van Dissel noemt de pandemie een ‘bizar interessante periode’ voor deskundigen. Interessant? Voor wie? Voor de gemiddelde Nederlander was het een nachtmerrie van lockdowns, avondklokken en sociale isolatie.
Van Dissel klaagt ook over de “17 miljoen virologen” die hem tijdens de crisis kritisch volgden. Een mooi staaltje arrogantie. Wat Van Dissel vergeet, is dat die “virologen” vragen stelden die hij niet wilde beantwoorden. Waarom werden kritische geluiden structureel onderdrukt? Waarom waren er geen transparante debatten over de effectiviteit van maatregelen? En waarom werden andersdenkenden weggezet als complotdenkers?
Een van de weinige punten waarop Van Dissel eerlijk is, is de erkenning dat de schoolsluitingen grote negatieve gevolgen hadden. Dat hadden kritische wetenschappers al vroeg voorspeld, maar hun adviezen werden genegeerd. Nu komt het als een soort “inzicht” dat we voortaan schoolsluitingen moeten voorkomen. Bedankt, van Dissel, voor het openen van die deur die allang wagenwijd openstond.
Van Dissel zegt dat het moeilijk is om een eindbalans op te maken. Toch is die balans wel duidelijk: de pandemie heeft Nederland verdeeld en een ongekend wantrouwen gecreëerd in de politiek, media en instituties. Terwijl mensen hun vrijheid werd ontnomen, creëerde de overheid een angstcultuur waarin burgers tegenover elkaar kwamen te staan. Vaccinaties werden opgedrongen, kritische vragen werden weggewuifd, en wie niet meedeed, werd buitengesloten.
Steun De Dagelijkse Standaard financieel via BackMe, want alleen met uw bijdrage kunnen wij ons belangrijke rechtse werk voortzetten en een krachtig alternatief blijven vormen voor de linkse mainstream media. Uw steun is cruciaal om onze onafhankelijke stem te behouden en de vrijheid van meningsuiting te waarborgen in een medialandschap dat vaak overheerst wordt door eenzijdige opvattingen. Samen kunnen we de balans bewaren en een pluriform medialandschap in stand houden.
Wat we écht van deze periode moeten leren, is hoe we nooit meer een pandemie zo slecht mogen managen. Geen dictatoriale drangmaatregelen, geen gebrekkige transparantie, en geen arrogantie van experts die denken dat ze boven kritiek verheven zijn. Het coronabeleid heeft diepe littekens achtergelaten, en die mogen we nooit vergeten.
.
