
historische verkiezingsnederlaag en het daaropvolgende aftreden als
partijleider van D66 vertrok Sigrid Kaag met stille trom richting het
Midden-Oosten. Daar, ver weg van het politieke toneel in Nederland, bekleedt ze
nu een invloedrijke positie als coördinator voor Humanitaire Hulp en
Wederopbouw in Gaza namens de Verenigde Naties.
regelmatig haar uitzonderingspositie binnen de VN, waardoor ze relatief
makkelijk toegang heeft tot Gaza, een gebied dat zelfs voor VN-medewerkers
moeilijk toegankelijk is. Maar wat betekent deze
“uitzonderingspositie” in werkelijkheid? Is het een teken van haar
unieke vaardigheden en connecties, of eerder een implicatie van de diplomatieke
privileges die ze geniet, terwijl de VN als geheel worstelt om enige
substantiële verandering teweeg te brengen in een regio die al decennialang
door conflicten wordt verscheurd?
Gaza wordt gepresenteerd als een nobele poging om hulp te bieden in een van ‘s
werelds meest uitdagende conflictgebieden. Ze voert gesprekken met
hooggeplaatste functionarissen, waaronder de Israëlische premier Netanyahu, en
probeert bruggen te slaan tussen de strijdende partijen. Echter, ondanks al
haar inspanningen, blijft de situatie ter plaatse somber en verslechtert deze
zelfs verder.
Kaag zelf geeft
toe dat de situatie uitzichtloos is zolang er geen staakt-het-vuren wordt
bereikt. Ze blijft echter vasthouden aan de hoop op een “doorbraak”
en blijft zoeken naar “geitenpaadjes” om enige vooruitgang te boeken.
Kaags terugkeer
naar de VN, een organisatie waar ze eerder aanzienlijke posities bekleedde,
lijkt strategisch gezien slim. Het biedt haar een platform waarop ze zich weer
kan profileren als een diplomatieke speler van wereldformaat.
.
