Gastcolumn van schrijver en activist Huub Neys
Tijdens mijn middelbare schooltijd lazen we over de omzwervingen van Odysseus. Tijdens zijn tienjarige zoektocht naar zijn thuis, zat hij, door winden en stromingen gedreven, zeventien dagen lang op een vlot in de Middellandse zee, voor hij aan land kwam. Hij verzuchtte toen dat hij op zoek moest naar voedsel ‘omdat het lichaam nu eenmaal gevoed moet worden’.
Ik kan me nog goed mijn verbazing herinneren over deze zin. Allereerst dat hij zomaar zeventien dagen zonder eten kon en ook de manier waarop hij het zei, alsof hij liever niet at. Het was de eerste keer dat ik, iemand die – kan ik nu zeggen – helemaal aan eten verslaafd was, over ‘vasten’ nadacht. Was dit echt gebeurd en niet zomaar een verhaal? Kan iemand 17 dagen zonder eten en heeft hij dan de energie om op zoek te gaan naar wat eetbaars? Waar haalde hij die energie vandaan?
Een flinke tijd later zag ik een documentaire over de Bosjesmannen van Zuid-Afrika op de tv. Daarin werd verteld over hun jacht op een olifant die ze verwondden en op de vlucht sloeg, een spoor van bloed achterlatend. Ze zetten de achtervolging gedurende negen (!) dagen in terwijl ze, volgens de documentaire, alleen elke avond stopten om een paar uur te slapen en overdag af en toe, om wat bessen en bladeren te eten. Waar haalden zij die energie vandaan? Toen ze de olifant eindelijk inhaalden en doodden, aten ze meteen grote hoeveelheden vlees en droogden de rest die ze mee terug naar het basiskamp namen. Alweer: waar haalden zij die energie vandaan?
Totale acceptatie
Nu, vele decennia later, kijk ik niet meer op van zo’n verhaal en nog vele sterkere. Ik heb ondertussen zelf vaker gevast en daar veel van geleerd en vooral veel verhalen erover gehoord. Mensen die 40 dagen op water gevast hebben, zijn geen uitzondering. In de bijbel wordt overigens ook van een 40 daagse vasten gesproken, maar dat was op sprinkhanen en honing. Onlangs vastte Frans, een goede vriend van me, 27 dagen op water en voelde zich daar prima bij. Frederik Patenaude, een rauwkost eter en veganist, vastte een keer 23 dagen op water en deed daar uitgebreid verslag van op zijn blog. David ‘Avocado’ Wolfe, vegetariër (wel eieren) en bekende rauwkost promotor, doet elk kwartaal (!) een ‘Detox-event’ waarbij hij met zijn team tientallen mensen begeleid.
Het bestaat uit een voorbereidende week waarin alleen nog vruchten en verse groenten gegeten worden en een tweede week alleen maar sappen daarvan. Het laatste onderdeel daarvan, de derde week, is alleen maar water, zo lang het goed voor je voelt. Zelf doet hij dat dan meestal ‘een week of twee’ en de laatste keer zelfs drie weken. Hij blijft dan actief, elke dag ‘memes’ en interviews op Telegram posten en rondreizen en mensen bezoeken. Energie genoeg. Ik kan zo nog veel meer verhalen vertellen maar je snapt de essentie ondertussen.
1500 Calorieën zijn genoeg
In onze cultuur zijn we gewend te horen dat we, gemiddeld, elke dag zo’n 2500 calorieën nodig hebben. Maar arts en rauwkost leraar Bircher Benner (1867-1939) concludeerde na 50 jaar ervaring dat je, eenmaal omgeschakeld naar voornamelijk rauwkost, met 1500 calorieën toe kunt. 40% reductie dus. Een voorwaarde daarvoor is dat je gezond eet om geen tekorten op te lopen. Rauw eten, wat alle wilde dieren doen, is daarvoor heel geschikt. Instinctief eten, waarbij je je natuurlijke impulsen volgt binnen een keuze aan rauw voedsel, is daarvoor ideaal. Het lichaam is dan ook in staat om lang zonder voedsel te kunnen en daarna flink bij te bunkeren, zoals de Bosjesmannen dat deden.
Experimenten met dieren hebben uitgewezen dat Caloric Restriction (zie het boek ‘The CR Way’) niet alleen het leven van de proefdieren aanzienlijk verlengd, meestal rond de 50% langer, maar hen ook actiever en gezonder maakt. Er zijn veel mensen die dit lastige dieet volgen, getuige het feit dat een uitgever er een heel boek aan wijdt. Het gaat meestal om een 40% reductie van calorieën. ‘Toevallig’ ook het percentage dat Bircher-Benner noemt.
Het is een lastig dieet omdat je, als je het ‘westerse’ dieet volgt, bij zowat alles wat je eet, moet nadenken om voldoende essentiële voedingsstoffen binnen te krijgen. Bij instinctief eten, alles rauw en op geur, smaak en instinct kiezen, bereik je hetzelfde vanzelf.
Minder te verteren, dat scheelt
Eet je minder dan heeft je vertering minder werk te doen, dus dat bespaart energie. Ook wordt er dan minder door het lichaam opgenomen wat niet afgevoerd hoeft te worden. Afgevoerd via de bekende kanalen, de darmen en de blaas, maar ook natuurlijke en onnatuurlijke giffen die in voedsel zitten en die dan door de lever en nieren verwerkt moeten worden. Ook de metabolische processen van de cel draaien langzamer en er is minder afval dat in de cel achterblijft, de uiteindelijke reden van veroudering. Als je daarbij alleen maar precies eet wat je nodig hebt, wat kan als je instinctief gaat eten, dan heb je de ideale situatie bereikt, iets wat alle wilde dieren doen.
Wilde dieren, overigens, leven alleen maar zolang ze super gezond zijn. Zodra ze iets achteruit gaan, worden ze een makkelijke prooi voor roofdieren. Mensen, die veel beschermder leven, kunnen daarom in verhouding veel langer leven dan wilde dieren. We gaan dan denken aan honderd tot tweehonderd jaar en wellicht zelfs langer, getuige allerlei verhalen over dergelijke mensen.
Mocht je interesse hebben in CR of andere voedingsexperimenten, dan is een belangrijke factor je basisgezondheid. Is je vertering door een ongezond verleden behoorlijk verzwakt, zoals dat bij mij het geval is, dan heb je weinig speling voor experimenten met vasten en minder eten of je hele eetpatroon omgooien. Informeer je goed voordat je aan experimenten begint.
Zo herinner ik me het verhaal van een heel gezonde jongvolwassene die drie dagen op water vastte en daarna weer gewoon zijn normale eetpatroon hervatte zonder enig probleem. Dat hoef ik niet te proberen. In het algemeen zul je heel voorzichtig weer opnieuw met eten moeten beginnen omdat de spijsvertering dan helemaal ‘van slag’ is.
Magerzucht bestaat ook
Nog een sterk argument voor de constatering dat we te veel eten, is dat mensen met anorexia nervosa, ‘magersucht’ op zijn Duits, juist meer energie hebben, terwijl ze minder eten. Dat wil niet zeggen, zoals eerder gezegd, dat je nu zomaar minder moet gaan eten, want we hebben ook het probleem van ‘overfed and undernourished’, ‘overvoerd en ondervoed’. We hebben vele tekorten door het slechte ‘moderne’ eten en proberen die te compenseren met het ‘hagelschot’ van de grote hoeveelheid. De 2500 calorieën dus. Ga je zomaar minder eten, dan worden die tekorten wellicht groter. Je zult eerst beter moeten eten en het liefst een (half)jaarlijkse body-APK moeten doen, wil je minder kunnen eten.
Wil je meer weten over gezond leven of wat ‘instinctief eten’ nu precies is, lees dan mijn boek ‘Het Natuurlijke En Het Onnatuurlijke’. Je kunt me ook mailen voor een gratis toesturen van een PDF: huubneys@gmail.com
Wil je meer artikelen van me lezen ga dan naar www.HetNatuurlijkeEnHetOnnatuurlijke.nl/blog
Source: https://www.tijdgeest-magazine.nl/artikelen/gastcolumns/vasten-eten-we-allemaal-te-veel
.
