“Liever niet met Jambon als minister-president.” Dat was het signaal dat Vooruit vlak na de verkiezingen al gaf voor de Vlaamse regeringsonderhandelingen. Jambon is voor de socialisten te veel het gezicht van de besparingspolitiek van de voorbije jaren. Enkel een Vlaamse regering die daarmee een breuk maakt, willen zij steunen.
Vooruit heeft gekregen wat ze vroeg. Maar het is geen breuk met het verleden die in de plaats komt, integendeel. Als Jambon het gezicht is van de besparingspolitiek, dan is Matthias Diependaele daar de architect van. Net hij wordt nu formateur en dus normaal gezien de volgende minister-president van Vlaanderen. (Lees verder onder de foto)
Vlaams informateur Bart De Wever (links) duidde Diependaele woensdag aan als Vlaams formateur. — © BELGA
Begrotingsevenwicht
Als minister van Financiën en Begroting hield Diependaele de voorbije jaren de vinger streng op de knip. Het begrotingsevenwicht, of toch het traject daarnaartoe, was heilig voor hem. Alle extra investeringen die Vooruit en CD&V nu vragen in de zorg en kinderopvang, botsten de voorbije jaren op zijn begrotingsdiscipline.
Als minister van Financiën en Begroting hield Diependaele de vinger streng op de knip. Het begrotingsevenwicht, of toch het traject daar naartoe, was heilig voor hem
Ook op zijn bevoegdheid Wonen stond Diependaele de voorbije jaren lijnrecht tegenover Vooruit. Hij kreeg zelfs het verwijt een “Vlaamse Thatcher” te zijn – naar de ultraliberale Britse ex-premier Margaret Thatcher. Zo sluisde hij onder meer 500 miljoen euro van de sociale huisvestingsmaatschappijen door naar de privésector, om daar eigenaars te stimuleren voor goedkope woningen.
Open vizier
Toch is Diependaele, in tegenstelling tot Jambon, wel buvable voor Vooruit. “Er is altijd wederzijds respect geweest”, is bij socialistische parlementsleden te horen. “We waren het inhoudelijk over weinig eens, maar hij debatteerde altijd met een open vizier. Hij kwam altijd goed voorbereid naar het parlement, nam de moeite om zijn beleid uit te leggen en debatteerde op een eerlijke manier. Ook al bleef hij wel altijd vasthouden aan zijn lijn, hij week daar nauwelijks van af.” (Lees verder onder de foto)
In de ontslagnemende Vlaamse regering was Diependaele (links) minister van Begroting, Financiën en Wonen. — © BELGA
Wat een parlementslid van de oppositie ook opvalt: “Hij was zeer loyaal aan de meerderheid. Hij verdedigde de regeringsbeslissingen consequent en ging ook voor zijn coalitiepartners liggen als die in het parlement werden aangevallen – wat niet voor elke minister gold.”
Zijn toegankelijke en bescheiden stijl helpt daar ook wel in. “Wanneer er ’s avonds laat begrotingsbesprekingen waren, lieten andere ministers eten klaarmaken op hun kabinet”, zegt een parlementslid. “Diependaele daarentegen ging met een zakje van de Quick tussen de parlementsleden zitten.” De onderhandelaars voor de Vlaamse regering zijn trouwens gewaarschuwd voor de marathonvergaderingen: Diependaele is een grote liefhebber van frieten met mayonaise. Hij eet ze zelfs meerdere keren per week. (Lees verder onder de foto)
Als Diependaele effectief minister-president wordt, volgt hij partijgenoot Jan Jambon op. — © BELGA
Anti-Rousseau
Matthias Diependaele was als beginnend politicus nochtans niet voorbestemd voor een leidende rol. Vlaams-nationalistisch was hij wel, geboren in een militant gezin, met een grootvader die oorlogsburgemeester was tijdens de Duitse bezetting. Als student in Leuven vormde hij een groepje met onder anderen Theo Francken en Sander Loones. Die twee waren stamgasten in café Onder den Toren, Diependaele tapte daar elke donderdagavond hun pinten.
Na zijn rechtenstudies werd Diependaele medewerker bij Europees Parlementslid Frieda Brepoels. “In 2009 liep dat af, en Matthias werd werkloos”, zegt Joris Nachtergaele, burgemeester van Maarkedal (N-VA) en toen collega van Diependaele. “Hij stond wel op de derde plaats op de Vlaamse N-VA-lijst, maar niemand verwachtte dat hij verkozen zou worden. Maar tot zijn eigen verbazing werd hij toen parlementslid.” (Lees verder onder de foto)
Diependaele werd in 2009, op zijn 29ste, tegen alle verwachting in voor het eerst verkozen tot Vlaams Parlementslid. — © BELGA
Vier jaar later groeide hij zelfs door tot fractieleider in het Vlaams Parlement. “Vanaf dan heb ik hem zien groeien van militant op de achtergrond naar een politiek leidersfiguur”, zegt Nachtergaele. “Al zal hij nooit een tafelspringer zijn zoals Conner Rousseau of Sammy Mahdi. Integendeel zelfs, hij hecht meer belang aan zijn dossiers dan aan de clicks op sociale media. In die zin is hij eerder een anti-Rousseau. Ik zie hem als opvolger van Geert Bourgeois: degelijk en zakelijk.”
Al kreeg Bourgeois als minister-president wel het verwijt te veel een saaie boekhouder te zijn. “Maar dat kan misschien net verfrissend zijn in deze tijden”, aldus nog Nachtergaele.
LEES OOK. Matthias Diependaele (N-VA): de neoliberaal die zo weinig mogelijk mensen in sociale woningen wil
