Een Australische vrouw van Nederlandse afkomst, Monica Smit, voert een strijd voor gerechtigheid in de Australische stad Melbourne. Haar relaas is bizar, temeer omdat hieruit nog weer eens blijkt dat niet alleen de “respons op covid” van de overheid, maar ook de rechtspraak wereldwijd vergelijkbaar is en de nieuwe normaal van een mondiale medische dictatuur ondersteund.
Monica Smit doet haar verbijsterende verhaal. Haar moed verdient het om gehoord te worden. Onder dit verhaal nogmaals de documentaire “Battleground Melbourne”, ter illustratie van de grove misdaden die zijn gepleegd tegen de Australische bevolking.
Wat is de prijs van gerechtigheid?
Monica Smit “Onlangs vertegenwoordigde ik mezelf tegen een team van overheidsadvocaten tijdens een 13-daagse rechtszaak die 6 weken duurde…. en won! Dat is geweldig nieuws, toch? Maar er is een wending die veel belangrijker is geworden voor dit verhaal dan de overwinning zelf.
Het zal je doen afvragen…wat is de prijs van gerechtigheid?
Stel je voor dat je onrecht is aangedaan door een overheidsinstantie.
Stel je voor dat je vrijheid je ontnomen is zonder geldige reden.
Stel je voor dat niemand bereid was om verantwoording te nemen of een fout toe te geven.
Stel je voor dat je een miezerig bedrag van 15.000 dollar aangeboden krijgt zonder enige particuliere of openbare genoegdoening.
Als je het geld aanneemt, heb je toestemming om te blijven beweren dat je denkt dat je onrecht is aangedaan, maar je zult de zaak nooit kunnen afsluiten. Het zal altijd ‘jouw woord tegen het hun woord’ zijn.
Wie heeft er baat bij als je de deal aanneemt?
De overheid heeft er voordeel bij omdat ze het geld van de belastingbetaler kan gebruiken om je af te kopen en daarmee vermijden dat je hen publiekelijk in verlegenheid brengt of ter verantwoording roept.
Je wint een beetje geld en vermijdt de stress van een lang proces.
Wie heeft er nog meer baat bij?…NIEMAND!
Jij gaat er met je ‘zwijggeld’ (het smeergeld) vandoor en voor de rest verandert er niets. De overheid blijft zich gesterkt voelen door hun grenzeloze macht en krijgt nog meer bevestiging dat ze onoverwinnelijk zijn. De ‘kleine mensen’ zoals jij en ik blijven in ons hokje en accepteren dat we machteloos staan tegenover het gezag, zelfs als we het slachtoffer zijn.
Wie heeft er baat bij als je de deal NIET aanneemt?
De rechtbank verdient geld, ongeacht de uitkomst van de rechtszaak.
Het team van advocaten factureert hun uren zoals gewoonlijk. Ze worden betaald ongeacht de uitkomst. En hoe langer die duurt, hoe beter het voor hen is.
Jij hebt er misschien baat bij omdat je je grieven publiekelijk kunt uiten en een kans hebt op rechtvaardiging en afsluiting.
Het meest impactvolle zou zijn dat als je een precedent schept, iedereen in het land daarvan kan profiteren! De overheid zou gedwongen kunnen worden om verantwoording te nemen en nieuw beleid en procedures in te voeren om ervoor te zorgen dat anderen niet zonder reden hun vrijheid kunnen verliezen.
Dus, wat doe je? Dit zijn je opties; neem het geld, vermijd onvermijdelijke stress en ten minste een paar mensen profiteren … met inbegrip van de daders!
OF… nee zeggen tegen ‘zwijggeld’, gerechtigheid nastreven, je stem laten horen en hopen dat er uiteindelijk meer mensen van profiteren, ondanks de risico’s.
Oh, en vergeet de twist niet.
Als je ervoor kiest om een volledige rechtszaak te voeren en te winnen, bestaat de mogelijkheid dat je de kosten van de juridische kosten van de overheid moet betalen. Je zou er geld door kunnen verliezen als de overheid de zaak verliest. Als de rechter je de publieke genoegdoening geeft waar je naar op zoek bent, maar je minder geld geeft dan de overheid je bood om je mond te houden… verlies je technisch gezien omdat de uitkomst ‘beter’ zou zijn geweest als je de deal had aangenomen.
Mijn naam is Monica Smit en dit is mijn verhaal.
Op 31 oktober 2020 werd ik drie keer op één dag gearresteerd terwijl ik mijn werk deed als onafhankelijk journalist bij een protest in Victoria, Australië. Victoria is sindsdien terecht bestempeld als de ‘ergste Lockdown ter wereld’ (van meer dan een jaar). Ik was ter plekke bij een protest dat verslag deed van een belangrijke periode in onze geschiedenis. Ik had een grote groep volgers en was openlijk kritisch over de maatregelen van de huidige regering rond de zogenaamde pandemie.
Ik beschuldigde de politie ervan mij drie keer op één dag onrechtmatig te hebben gearresteerd. Er werd me 15.000 dollar geboden om mijn aanklacht in te trekken. . Ik zei nee omdat ik het in de rechtszaal wilde voor laten komen. Ik wilde mijn verhaal gebruiken om de aandacht te vestigen op het onrecht dat veel Victorianen in 2020-2022 aan den lijve ondervonden.
Ondanks de risico’s ging ik er helemaal voor. Ik vertegenwoordigde mezelf in een 13-daagse rechtszaak die meer dan 7 weken duurde.
Het team van de regering bestond uit twee advocaten en twee juristen die elke dag van het proces fulltime in de rechtszaal aanwezig waren. Aan de andere kant stond ik alleen, soms met een vriend, en met supporters in het publiek.
Het proces zelf was het meest stressvolle dat ik ooit in mijn hele leven heb gedaan. De emotionele en mentale energie die nodig was om dit voor elkaar te krijgen, ging mijn verwachtingen ver te boven. Bovendien moest ik ongeveer $1.500 per dag aan de rechtbank betalen voor het gebruik van de zaal en de middelen.
Ondanks alle moeilijkheden heb ik mijn best gedaan en ik ben tevreden over mijn inspanningen. Ik heb de rechtbank ervan overtuigd dat TWEE van de drie arrestaties onrechtmatig waren. Wat een overwinning he?
Nou, dat dacht ik totdat de rechter me slechts $4.000 aan schadevergoeding toekende.
Er was me $15.000 geboden om de rechtszaak af te blazen! Ik won de zaak met 66,66667%. In plaats van mijn overwinning te vieren, moest ik de nacht doorbrengen met voorbereidingen om met hand en tand te vechten om niet te hoeven betalen voor de juridische kosten van de overheid.
Hoe is dit eerlijk?
Op donderdag 12 september won ik mijn zaak tegen de overheid. TWEE van de drie arrestaties werden onwettig bevonden. Op vrijdag 13 september werd ik veroordeeld tot het betalen van meer dan $240.000 om de kosten van de overheid te dekken om te verliezen van een onervaren zichzelf vertegenwoordigde burger.
Ik vertegenwoordigde mezelf en won van een ervaren team van advocaten en juristen. Ik kreeg de publieke rechtvaardiging waar ik naar op zoek was… maar toen werd ik gestraft voor mijn streven naar gerechtigheid.
Ik zie succes niet in geld. Voor mij ging het er altijd om dat ik mijn stem gebruikte om te spreken voor degenen zonder stem. Duizenden Victorianen werden in die tijd misbruikt en hebben niet de middelen om voor zichzelf gerechtigheid te eisen. Aan het aanbod van 15.000 dollar was geen enkele vorm van gerechtigheid verbonden. Het was geld van de belastingbetaler om mij het zwijgen op te leggen en weg te gaan.
Ik zou dat nooit doen en het kan me niet schelen wat de gevolgen zijn. De ‘veilige optie’ is nooit de juiste optie voor mij.
Dus je zou kunnen zeggen dat in dit geval de prijs van gerechtigheid $240.000 was?
Hoe kan gerechtigheid voor iedereen beschikbaar zijn als het zoveel kost om het te krijgen?
Nou, het is simpel…”Gerechtigheid is NIET voor iedereen beschikbaar. In feite is het voor bijna niemand beschikbaar”.
Iedereen die in die rechtszaal aan de tafels zat, kreeg elke dag betaald, behalve ik!
Ik heb betaald om daar te zijn, ik heb betaald om mijn stem te laten horen, ik heb betaald om mezelf te vertegenwoordigen.
IK HEB BETAALD OM TE WINNEN… IK HEB BETAALD VOOR GERECHTIGHEID!
Ik had nooit gedacht dat dit kon gebeuren. Ik voel me blind en een beetje naïef dat ik dacht dat ik gerechtigheid kon zoeken en er ongeschonden vanaf kon komen. Wie hield ik voor de gek? Sinds ik 4 jaar geleden mijn mond opendeed en een fatsoenlijk platform creëerde, ben ik keer op keer gestraft… en het einde is nog niet in zicht.
Gelukkig voor mij… kan ik dit aan! Ik ben een beetje maf geboren. De juiste hoeveelheid gekte om met deze krankzinnige geestelijke ontberingen om te gaan. Ik heb een ondersteunend familie- en vriendennetwerk, ik heb een blind vertrouwen in God en ik ga gewoon met de stroom mee. Zo ben ik en ik dank God elke dag dat hij me de kracht geeft om straf in het gezicht te blijven lachen.
Een jaar na dit incident werd ik opnieuw gestraft doordat ik werd gearresteerd en aangeklaagd wegens opruiing. Ik kreeg voorwaarden voor mijn borgtocht die in communistisch China geschreven hadden kunnen worden. Ze wilden dat ik mijn bedrijf, dat 6-7 personeelsleden en honderdduizenden leden had, zou sluiten. De website die ik beheerde kreeg dat jaar meer dan 5 miljoen unieke (?) views en ze wilden dat ik die ofline haalde. Ik weigerde die draconische borgtochtvoorwaarden te ondertekenen en werd naar een zwaar beveiligde gevangenis gestuurd, in eenzame opsluiting, om het beroep tegen de voorwaarden af te wachten. Ik won het beroep en werd vrijgelaten. Ik pleitte “niet schuldig” en kort daarna lieten ze de aanklacht vallen. Ik zal ze daarvoor aanklagen, ongeacht de moeilijkheden die ik in dit recente proces heb ondervonden.
Ik denk echt dat het ‘systeem’ mij dit moest aandoen om mensen te ontmoedigen om in het openbaar hun gelijk te halen, zoals ik heb gedaan. Ik weigerde een deal te sluiten buiten de rechtbank om en ze moesten mij als voorbeeld stellen. Ze hebben anderen nodig om in het gareel te lopen en als ze dat niet doen, zullen ze gestraft worden, net als Monica Smit. Ik denk dat ze me willen afschrikken om door te gaan met mijn volgende rechtszaak.
Nou, dat zal niet werken!
Ik ben erg bedreven in het vinden van de voordelen van de nadelen. Mijn ervaring zal de onrechtvaardigheid binnen het rechtssysteem aan het licht brengen. Hoe kan iemand zijn zaak winnen, maar meer dan $240.000 betalen voor het genoegen van het winnen? Het is zo schokkend dat het onvermijdelijk is dat het opgemerkt zal worden. Ik heb er alle vrede mee dat ik mijn best heb gedaan en zuivere bedoelingen had. De rest leg ik in Gods handen. Ik weet dat hier een reden voor is. Ik weet nog niet precies wat… maar op een dag zal ik het weten.
Als ik een zuivere overwinning had, zou ik hier misschien minder van leren. Misschien zou het minder invloed hebben. Ik weet het niet zeker… maar ik moet geloven dat er een reden is waarom dit is gebeurd. Ik voel me nederig en zal veel tijd besteden aan het nadenken over dingen die ik anders had kunnen doen en hoe dit mijn toekomstige acties zal beïnvloeden.
Concluderend, ik heb precies gekregen wat ik wilde; ik heb publieke rechtvaardiging, ik heb mijn zaak voor de rechter gekregen, ik heb gewonnen! Ik heb er misschien een flinke prijs voor betaald, maar het was het waard.
Ik ga in beroep tegen deze beslissing! Als je op de hoogte wilt blijven van de zaak, schrijf je dan hier in www.monicasmit.com
Ik weiger mee te doen aan angsttactieken met de autoriteiten. Ik erken dat de meeste mensen een levensstijl hebben die hen beperkt om dit soort risico’s te nemen, maar ik niet. Daarom heb ik ervoor gekozen om de persoon te zijn die risico’s neemt voor anderen. Ik heb de steun, ik heb het karakter en ik zal nooit in de steek laten, mijn mond houden of me laten sussen.
Deze ervaring heeft mijn vastberadenheid alleen maar versterkt. Ik kan niet wachten om te zien hoe dit mijn leven op een positieve manier zal veranderen. Gelukkig kan ik een beetje genieten vooruitlopend op de volgende rechtszaak en heb ik het gevoel dat het mijn roeping is om mezelf in te zetten voor anderen.
Bedankt iedereen voor jullie steun en gebeden op mijn pad.”
Koop mijn luisterboek voor slechts $10 hier
Monica Smit is een lezersgesteunde publicatie. Om nieuwe berichten te ontvangen en mijn werk te steunen, kun je overwegen om gratis of betaald abonnee te worden. Upgrade naar betaald
Must see – BattlegroundMelbourne
Battleground Melbourne vertelt het verhaal van de teloorgang van ‘s werelds meest leefbare stad, door de ogen van degenen die alles riskeerden om hun woonplek te redden.
“We zijn uitgescholden voor elke naam die je maar kunt bedenken, de media, politici en de ‘I stand with Dan’ menigte hebben elke onzinnige laster gebruikt die je je maar kunt voorstellen, en waarschijnlijk ook vele die je je maar kunt voorstellen, om te proberen ons te schande te maken en ons de mond te snoeren.”
En de politie van Victoria ging 18 maanden lang tekeer met onderdrukking, onwettige arrestaties en wijdverspreide intimidatie om ons het zwijgen op te leggen.
Wie zijn wij? En gezien alles waartegen we het moesten opnemen, hoe zijn we gegroeid van slechts 70 mensen in april 2020 tot honderdduizenden tijdens de grootste politieke evenementen in de Australische geschiedenis in november 2021?
Dit is ons verhaal, verteld door onze ogen. Battleground Melbourne is ons antwoord op de leugens, halve waarheden, laster en luie aanvallen die we de afgelopen 2 jaar hebben moeten verduren.
Dit is ons verhaal. Het verhaal van gewone mensen die buitengewone dingen doen en extreme risico’s nemen om te staan voor waar wij in geloven.
Misschien ben je het niet met ons eens, misschien vind je ons niet eens aardig, maar je kunt pas zeggen dat je weet wie we zijn als je de documentaire Battleground Melbourne hebt gezien.
Source: https://stichtingvaccinvrij.nl/wat-is-de-prijs-van-gerechtigheid/
.
