Dr. Meryl Nass, volgt zowel de WHO als de VN op de voet. Wat vertelt het Pact for the Future (Pact voor de Toekomst) ons in 10 punten? In het onderstaande artikel vat Myrel Nass het Pact voor u samen, en U kunt de ontwikkelingen volgen op haar Substack.
Het ‘Pact for the future’ in 10 punten samengevat
1. Mondiaal bestuur moet worden hervormd en versterkt
“We zullen het mondiale bestuur omvormen“, wat zal leiden “tot een betere toekomst voor de hele mensheid”. Maar dit vereist meer internationale samenwerking en naleving van het internationaal recht. [Paragrafen 3-5, en Actie 41].
“We zullen het VN-systeem versterken” [Actie 48].
2. Naleving garanderen
“Waar verplichte internationale processen bestaan, zullen we die gebruiken om deze agenda vooruit te helpen.” [paragraaf 17]
“We zullen de internationale samenwerking voor het milieu en de uitvoering en naleving van onze multilaterale milieuovereenkomsten versterken om onze ambitie om onze planeet te beschermen waar te maken.” [Actie 58]
“De betrokkenheid van de Verenigde Naties met nationale parlementen ininternationale VN instanties en procedures verdiepen, in overeenstemming met de nationale wetgeving, onder andere door voort te bouwen op de inspanningen van de Verenigde Naties en de Interparlementaire Unie om parlementariërs te betrekken bij het behoud van steun voor de uitvoering van relevante VN overeenkomsten en resoluties.” [Actie 59]
3. Dictatoriaal gezag voor de secretaris-generaal van de VN, in navolging van het plan voor de directeur-generaal van de WHO in het Pandemieverdrag en de voorgestelde IGR-wijzigingen.
In navolging van de pandemieaspiraties van de WHO wil het pact de secretaris-generaal van de VN de exclusieve bevoegdheid geven om een “noodplatform” in werking te stellen voor elk type noodsituatie die hij vaststelt, om te beslissen welke noodsituaties deze verklaring rechtvaardigen, om te beslissen wanneer deze bevoegdheid in werking wordt gesteld en om te bepalen hoe de noodsituatie moet worden beheerd. [Actie 57].
4. Duurzame Ontwikkeling centraal stellen in multilateralisme (d.w.z. mondiaal bestuur) en in een nieuwe mondiale financiële architectuur
Terwijl “ontwikkeling” een van de oorspronkelijke 3 pijlers van de VN was, soms vermeld als 4 pijlers, beweert het Pact nu dat “Duurzame Ontwikkeling” een van de essentiële 3 pijlers van de VN is. [paragraaf 9] Dit is een grove verkeerde voorstelling van zaken, want de term “duurzame ontwikkeling” wordt door elkaar gebruikt met de Agenda voor Duurzame Ontwikkeling, Agenda 2030 en de 17 Duurzame Ontwikkelingsdoelen, die geen van alle bestonden toen de VN werd opgericht, en ze hebben een heel andere betekenis dan de algemene term “ontwikkeling”.
Het pact beweert dat duurzame ontwikkeling “een centrale doelstelling van het multilateralisme” is [paragraaf 10] en verder “zullen we de hervorming van de internationale financiële architectuur versnellen om de uitdagingen van vandaag en morgen aan te pakken… de hervorming van de internationale financiële architectuur moet de agenda voor 2030 centraal stellen” [Actie 50]. Maar de wereldburgers hebben nooit gestemd om van Agenda 2030 de kern van het multilateralisme te maken, noch hebben ze gevraagd om de creatie van een geheel nieuwe financiële architectuur, waarvoor de VN de expertise en waarschijnlijk ook het gezag mist.
Terwijl het pact in paragraaf 18 erkent dat “de verwezenlijking van de doelstellingen voor duurzame ontwikkeling in gevaar is. De vooruitgang met betrekking tot de meeste doelstellingen verloopt te traag of is gedaald tot onder het niveau van 2015”, stelt paragraaf 19 dat landen opnieuw moeten bevestigen dat ‘de 2030-agenda voor duurzame ontwikkeling onze overkoepelende routekaart is voor het bereiken van ontwikkeling…’. Waarom zou iemand, laat staan de hele wereld, een routekaart volgen die de afgelopen 9 jaar geen vooruitgang heeft opgeleverd?
5. Verdachte doelen voor gezondheid
Het pact wil specifiek universele toegang garanderen voor seksuele en reproductieve gezondheid en voor vaccinaties, maar verzuimt gelijkaardige garanties te geven voor toegang tot eerstelijnsgezondheidszorg. [paragrafen 27 en 63].
6. Verwijzingen naar vele eerdere overeenkomsten, zonder aan te geven waar in deze andere documenten naar wordt verwezen, maken het pact opzettelijk onduidelijk.
Verscheidene paragrafen zijn onleesbaar, omdat ze verwijzen naar wel 3 verschillende eerdere overeenkomsten, maar niet specificeren waar precies in die overeenkomsten naar wordt verwezen. [paragraaf 28 (a)]
Er wordt taal gebruikt om de werkelijke betekenis van wat besproken wordt te verhullen. Bijvoorbeeld: “Maak onze overeengekomen belofte waar om het verlies aan biodiversiteit tegen 2030 te stoppen en om te keren en implementeer alle multilaterale milieuovereenkomsten.” Dit is eigenlijk een eis om privégrond toe te eigenen voor de Natura 2000 en ’30 by 30′ initiatieven. [paragraaf 29 (e)].
7. Dubbelzinnig taalgebruik: de VN wil tegenovergestelde dingen en hoopt dat we het niet merken
De VN gebruikt dubbelzinnige taal en roept tegelijkertijd op tot censuur en vrije meningsuiting. [paragraaf 39(g)].
In soortgelijke dubbelzinnigheid roept het op tot mobiliteit van “talent” terwijl het tegelijkertijd oproept om te voorkomen dat intelligente mensen het land verlaten. [paragraaf 54(c)].
Een derde voorbeeld van dubbelzinnigheid is dat het pact oproept tot technologie om ontwikkelingslanden te helpen, terwijl het tegelijkertijd oproept tot handhaving van intellectuele eigendomsrechten. [paragraaf 56 en Actie 33].
8. Het pact is een echo van de bioveiligheidsagenda van de WHO, en net als het WHO-pandemieverdrag en de IGR-amendementen, omvat het zowel censuur van informatie als de noodzaak om vertrouwen in de wetenschap te bevorderen (wat blijkbaar noodzakelijke elementen zijn om wereldwijde controle te bereiken).
Het pact is in lijn met de bioveiligheidsagenda van de WHO [paragraaf 48 (c)] en wil “vertrouwen” in de wetenschap opbouwen [paragraaf 54 (a)], wat teruggrijpt op de COVID-agenda van de WHO, die “de wetenschap” die het publiek mocht horen, controleerde en censureerde.
9. Buitenissige ambities
Sommige aspiraties van het Pact zijn ronduit bizar, zoals “een wereld bereiken waarin de mensheid in harmonie met de natuur leeft”. [paragraaf 29(a)].
Of, “Wij geloven dat er een pad is naar een betere toekomst voor de hele mensheid, inclusief degenen die in armoede en kwetsbare situaties leven. Door de acties die we vandaag ondernemen, nemen we ons voor om die weg in te slaan en te streven naar een wereld die veilig, vreedzaam, rechtvaardig, gelijk, inclusief, duurzaam en welvarend is, een wereld waarin menselijk welzijn, veiligheid en waardigheid en een gezonde planeet verzekerd zijn.” [paragraaf 4].
10. Hypocrisie
Terwijl de uitgesproken ambitie is om een einde te maken aan oorlogsmisdaden, het gebruik van honger voor oorlog, genocide, misdaden tegen de menselijkheid, etc., horen we weinig over zinvolle VN-acties in dit opzicht, ondanks het feit dat dergelijke wreedheden blijven plaatsvinden. [paragraaf 35 (g,h)]
Conclusie
Het Pact voor de Toekomst is een opgeblazen, repetitief, overbodig, oneerlijk document. In tegenstelling tot een normaal verdrag, verdrinkt het ons in algemeenheden en stopt het de weinige details in donkere hoekjes, vertrouwend op vage verwijzingen naar andere documenten om de feitelijkheden te verschaffen.
Het beweert, zonder rechtvaardiging, dat de Agenda voor Duurzame Ontwikkeling centraal moet staan in het multilateralisme en in een geheel nieuwe financiële architectuur.
Hoewel het vol staat met bizarre en vage aspiraties en dubbelzinnigheden, ligt er diep in het document een angstaanjagend voorstel begraven dat voor het eerst werd gedaan in Policy Brief 2 van de VN uit 2023.
Dit voorstel wil dat de Algemene Vergadering van de VN (AVVN) instemt met de oprichting van een “noodplatform” dat zou worden geactiveerd wanneer de secretaris-generaal van de VN (S-G) besluit dat er sprake is van een “wereldwijde shock” van welke aard dan ook die meer dan één land treft. Dit kan een klimaatnoodsituatie, een noodsituatie in de toeleveringsketen, een pandemie of een ‘black-swan’-gebeurtenis zijn. De Secretaris-Generaal en het “Noodplatform” zouden dan het beheer van de noodsituatie overnemen en beslissen wanneer ze hun acties starten en wanneer ze deze beëindigen. Er zijn GEEN normen gespecificeerd in de Policy Brief of het Pact die de acties van de VN op welke manier dan ook zouden beperken. Er is geen vereiste voor instemming van de getroffen natiestaten, de United Nations General Assembly of de Sceurity council.
Dit zou de secretaris-generaal van de VN meer macht geven dan enig ander mens ooit heeft gehad, om ermee te doen wat hij wil. Hoewel het aan de ene kant een absurde en ongerechtvaardigde greep naar de macht is en in niets lijkt op wat de VN eerder heeft geprobeerd, zijn de VN en de machten achter de VN bloedserieus over het verkrijgen van deze wereldwijde autoriteit over de hele wereld.
Het pact is een ernstige bedreiging voor elk land en moet worden gestopt.
.
