De traumatische gebeurtenis van twaalf jaar geleden zorgt naar eigen zeggen nog steeds voor veel verdriet en een sluimerend posttraumatisch stresssyndroom bij de veertigjarig vrouw. Bij het ongeval in een Zwitserse tunnel verloor ze haar echtgenoot die achter het stuur zat van een bus met schoolkinderen. “Opeens waren al mijn toekomstdromen en -plannen weg. Ik wil me niet achter het Zwitserlandverhaal schuilen, maar zo is het wel begonnen. Ik werd overal gezien als ‘die vrouw van het busongeval’. Ik ben weggekropen en ik voelde me overal bekeken. Alsof ik geen recht meer had om gelukkig te zijn”, sprak de vrouw vorige maand in tranen voor de Tongerse rechter.
Ze moest zich voor de rechter verantwoorden voor het uitbaten van een kinderdagverblijf in Alken zonder vergunning en het vervalsen van fiscale attesten. De vrouw, die ondertussen in Nieuwerkerken woont, probeerde met de opstart van haar kinderopvang in 2016 na alle tegenslagen toch een kinderdroom na te jagen, zo stelde ze. “Ik wilde voor kindjes zorgen, want kinderen hebben geen oordeel over wie ik ben en over wat er gebeurd was. Zij willen enkel liefde en geduld. Ik had alleen maar goede bedoelingen.”
Reclame maken
De vrouw nam voor de opstart wel eerst contact op met Kind en Gezin, maar een vergunningsprocedure voor het uitbaten van haar kinderdagverblijf startte ze uiteindelijk niet op. Toch opende ze de deuren. “Ik heb eerst in Alken een woning gezocht om in te wonen en het kinderdagverblijf in te vestigen. Nadien heb ik reclame gemaakt door papiertjes op te hangen bij plaatselijke winkeliers”, vertelde ze.
LEES OOK. Weduwe buschauffeur Sierre in tranen voor rechtbank: “Ik had alleen maar goede bedoelingen”
Op die manier ving ze vijf jaar lang tal van kindjes op zonder de verplichte controles op de kwaliteitsvereisten te ondergaan. Bovendien schreef ze ook valse fiscale attesten uit die ze van het internet plukte en ondertekende. Op 10 maart 2021 kwam haar bedrog uiteindelijk aan het licht toen een van de ouders wachtte op de terugbetaling via Kind en Gezin maar geen cent ontving.
Kwalitatieve kinderopvang
Het Agentschap Opgroeien stelde zich burgerlijke partij. “Toen we melding kregen dat er iets misgelopen was met de terugbetaling, hebben we tot onze verbazing ontdekt dat noch de naam van mevrouw, noch de naam van haar kinderdagverblijf bij ons gekend waren en dat ze zonder vergunning handelde. Het is onze taak om ervoor te zorgen dat de kinderopvang in Vlaanderen betrouwbaar en kwalitatief is. Die vergunning is er dus niet voor niets”, klonk het bij de raadsman die een schadevergoeding van 2.500 euro eist.
Hij stelde ook dat er nadien bemiddelingsgesprekken zijn geweest waarbij er vanuit het agentschap aangeboden werd om de vergunningsprocedure toch nog op te starten. “Wij zijn dus niet rancuneus, want we wilden dit voor haar rechtzetten. Maar mevrouw is daar niet op ingegaan.”
Sint aan huis
Ook enkele ouders namen het woord. Zij spraken over een gebroken vertrouwensband, maar hadden ook enkele mooie woorden voor de beklaagde. “Ze had zo’n goede onthaalmoeder kunnen zijn. Ze had zoveel capaciteiten. Zo liet ze zelfs de Sint aan huis komen voor de kindjes. Ik heb nooit ondervonden dat ons zoontje onveilig was bij haar. Maar ze heeft alles zelf in duigen laten vallen”, klonk het bij een moeder. De onthaalmoeder reageerde huilend. “Ik voel me een monster. Ik had nooit de bedoeling om jullie of de kindjes kwaad te doen.” Een andere ouder nam vervolgens het woord en stelde de vrouw gerust. “Je bent geen monster. We zijn allemaal uitgegaan van je goede intenties.”
De Tongerse procureur dankte de ouders voor hun serene houding. Volgens hem is het vooral belangrijk dat dit niet opnieuw kan gebeuren. “Ik merk dat er vandaag veel spijt wordt getoond, maar spijt is een werkwoord en niet iets wat je alleen laat zien in een rechtbank. Je had al lang je excuses kunnen aanbieden. Een bestraffing eisen in deze zaak is het moeilijkste. Voor mij is de veiligheid het belangrijkste. Daarom eis ik een bestuurdersverbod van vijf jaar zodat ze geen nieuwe eigen zaak meer kan oprichten en een celstraf van zeven maanden met probatie-uitstel. Op die manier komt ze voor vijf jaar onder het toezicht van een justitieassistent.”
Getekend door het leven
De raadsman van de vrouw, meester Bart Verbelen, is daarmee akkoord. Hij benadrukte dat zijn cliënte nog steeds in behandeling is bij een psychiater. “Ze heeft door het verlies van haar partner een posttraumatisch stresssyndroom ontwikkeld waardoor ze niet rationeel kon handelen. In een waan, met het idee dat ze iets nuttigs moest doen, heeft ze haar kinderdroom nagejaagd, maar ze had lak aan de regels. De feiten worden absoluut niet ontkend en ze had geen gerechtvaardigde reden om te doen wat ze gedaan heeft. Maar ze heeft veel spijt en ze schaamt zich dood. Als ze zou kunnen, zou ze in een hoekje verdwijnen en hopen dat ze onzichtbaar was. Mijn cliënte is een warm persoon, maar ze is getekend door het leven.”
Dinsdagochtend oordeelt de Tongerse rechter of de vrouw schuldig is aan de tenlasteleggingen en welke straf ze in dat geval krijgt.
