Ja, u leest het goed. Terwijl de spreidingswet, die bedoeld is om een eerlijke verdeling van de asielopvang over het land te bewerkstelligen, aangeeft dat Arnhem slechts ruimte moet bieden aan 700 asielzoekers, gaat de stad nu 1700 plekken creëren. Wat beweegt een burgemeester om zo’n onlogische beslissing te nemen? Nou, het antwoord ligt blijkbaar deels in het financiële voordeel. Met een bonus van bijna 2 miljoen euro in het vooruitzicht, lijkt de beslissing meer gedreven door geld dan door werkelijke compassie of logistieke capaciteit.
Dit is niet zomaar een uitbreiding; dit is een titanische toename die serieuze vragen oproept over de gevolgen voor de lokale gemeenschap. Hoe zit het met de druk op lokale voorzieningen? En de sociale cohesie? Het lijkt erop dat deze vragen secundair zijn aan de wensen van een bestuur dat liever speelt met politieke correctheid dan dat het zich bezighoudt met de directe noden van haar burgers.
Het meest frustrerende is nog dat deze beslissing genomen wordt onder het mom van “integratie” en het creëren van een “ondersteunende omgeving” voor vluchtelingen. Integratie is een nobel doel, maar kan alleen succesvol zijn als het op een duurzame en beheersbare manier wordt benaderd. Het overbelasten van een gemeente met asielzoekers, ver boven de capaciteit die door nationale richtlijnen wordt gesuggereerd, is niet duurzaam. Het is roekeloos.
Dus, terwijl Marcouch en co. zichzelf misschien op de borst kloppen voor hun ‘grootmoedigheid’, zou ik willen stellen dat ware moed niet ligt in het najagen van bonussen en het overschrijden van wettelijke grenzen, maar in het maken van verantwoorde keuzes die het welzijn van alle burgers vooropstellen. Helaas lijkt die les in Arnhem nog niet doorgedrongen te zijn.
Wat dit bewijst? Dat er DIRECT gekozen burgemeesters moeten komen. Want denk je nou echt dat Marcouch dit zou willen als hij afhankelijk was van de stem van de Arnhemse kiezers?
