De grondbewerking van de Trump-campagne trekt de aandacht, en niet op de gebruikelijke manier. Wie deze nieuwste strategie heeft bedacht, werkt duidelijk op een niveau dat vernieuwend en ongewoon is.
Door zich te richten op progressieve huishoudens die “Harris/Walz” tuinborden tonen, zijn een reeks gerichte ansichtkaarten naar deze huizen gestuurd, wat heeft geleid tot een onverwachte golf van reacties, zoals gerapporteerd door Twitchy.
Wie er ook voor heeft gezorgd dat de Harris-ondersteuners post kregen waarin hen werd verteld dat ze illegale migranten in hun huizen moesten plaatsen, verdient een medaille pic.twitter.com/qWWGPSogyy
— Kyle Becker (@kylenabecker) 3 november 2024
De boodschap? Als ze zo voor open grenzen zijn, zouden ze wellicht moeten overwegen hun deuren te openen voor enkele van degenen die oversteken. Deze gedurfde zet raakt de kern van een veelvoorkomende hypocrisie: links georiënteerde kiezers pleiten vaak voor grensbeleid waar ze persoonlijk niet mee te maken hebben.
Hun boodschap is eenvoudig: als je beleid steunt dat onbelemmerde grensovergang toestaat, waarom verwelkom je dan niet persoonlijk enkele van de nieuwkomers?
Het is een wake-upcall voor velen. Terwijl het voor sommige mensen gemakkelijk is om kandidaten te steunen die een “open grens”-benadering voorstaan, stellen ze zich zelden de directe gevolgen voor. Maar hier is de catch: nu hun veronderstelde idealen worden getest, zijn velen verrast.
acre
Als kiezers stamelend redenen geven waarom ze geen vreemden in hun huizen kunnen verwelkomen—“We hebben een tweejarig kind,” “Er is geen ruimte”—toont dat aan hoe ver woorden van de werkelijkheid kunnen zijn.
Mensen die zich voordoen als campagnewerkers voor Kamala gingen van deur tot deur om illegale migranten in de huizen van Democraten te plaatsen.
De reacties?
Precies wat je zou verwachten. pic.twitter.com/PanBic1T7P
— I Meme Therefore I Am (@ImMeme0) 4 november 2024
Voor hen lijkt de gedachte om daadwerkelijk om te gaan met een toestroom bij hun eigen voordeur onvoorstelbaar, terwijl ze meer dan bereid zijn om pleiten voor een beleid dat dezelfde impact zou kunnen hebben op talloze Amerikaanse gemeenschappen.
Het meisje met de tennisrok en de Starbucks-beker…paniek in haar ogen…”je bedoelt dat de beleidsmaatregelen waarvoor ik stem, mij misschien kunnen beïnvloeden???”
— ConfirmBias (@Fulcrumbs44) 4 november 2024
Jarenlang heeft de linkse kant zichzelf gepositioneerd als de medeleven zij van het immigratiedebat, waarbij ze elke oppositie inherent racistisch of xenofobisch achtte. Maar wanneer ze worden geconfronteerd met de mogelijkheid van persoonlijke verantwoordelijkheid, proberen ze te verklaren waarom dit misschien niet zo praktisch is als ze dachten.
In de kern blootlegt deze campagnestrategie een schokkende inconsistentie in progressieve retoriek. Kiezers die achter open grensbeleid staan, worden nu gevraagd om te leven naar de idealen die ze zo luidkeels steunen—of op zijn minst te overwegen hoe die steun eruit zou zien als deze op een persoonlijker niveau werd genomen.
Met de grenscrisis nu relevanter dan ooit, is deze strategie niet alleen slim; het houdt mensen verantwoordelijk voor de principes waarvoor ze claimen te strijden.
De opvattingen die worden geuit door bijdragers en/of contentpartners zijn die van henzelf en weerspiegelen niet noodzakelijk de opvattingen van RVM News. Neem contact met ons op voor richtlijnen over het indienen van uw eigen commentaar.
.
