Dame Maggie Smith, een van de meest gevierde actrices van onze tijd, is op 89-jarige leeftijd overleden. Bekend om haar veelzijdige rollen op het podium, in films en op televisie, laat Smith een ongeëvenaard erfgoed achter in de podiumkunsten.
Haar overlijden werd bevestigd door haar zonen, Toby Stephens en Chris Larkin, in een verklaring die op vrijdag 27 september werd uitgebracht via publicist Clair Dobbs.
“Het is met groot verdriet dat we het overlijden van Dame Maggie Smith moeten aankondigen,” aldus de verklaring.
“Ze is vanochtend vroeg vredig in het ziekenhuis overleden, op vrijdag 27 september. Een intens privé persoon, ze was aan het einde omringd door vrienden en familie. Ze laat twee zonen en vijf liefhebbende kleinkinderen achter die kapot zijn van het verlies van hun buitengewone moeder en oma.”
De familie nam de gelegenheid te baat om hun dankbaarheid te uiten aan het medisch team dat Smith in haar laatste dagen verzorgde.
“We willen het geweldige personeel van het Chelsea and Westminster Hospital bedanken voor hun zorg en onwankelbare vriendelijkheid in haar laatste dagen,” voegden Stephens en Larkin toe. “We danken jullie voor al jullie vriendelijke berichten en steun en vragen jullie om onze privacy in deze tijd te respecteren.”
Maggie Smith’s carrière besloeg meer dan zeven decennia, waarin ze internationale erkenning vergaarde voor haar ongelooflijke prestaties.
Ze verscheen in meer dan 50 films, won twee Academy Awards en vier Golden Globe Awards, naast talloze andere onderscheidingen. Haar eerste Oscar ontving ze in 1969 voor haar rol in The Prime of Miss Jean Brodie, waar ze een idealistische en onconventionele lerares speelde.
Een decennium later won ze haar tweede Academy Award voor California Suite (1978), waarmee ze haar status als een van de beste talenten in de industrie vestigde.
Geboren in Ilford, Engeland, in 1934, ontdekte Maggie Smith vroeg haar liefde voor acteren.
Haar podiumdebuut vond plaats in 1952 toen ze Viola speelde in een productie van Twelfth Night. Dit markeerde het begin van een carrière die haar niet alleen op podia over de hele wereld zou brengen, maar ook op de schermen van miljoenen.
Van haar eerste onbenoembare filmrol in 1956’s Child in the House tot haar doorbraakrol in het misdaaddrama Nowhere to Go in 1959, was Smith’s toewijding aan haar vak van het allereerste begin duidelijk.
Haar optredens in het theater waren even indrukwekkend. In 1990 won Smith een Tony Award voor haar rol in Lettice and Lovage.
Datzelfde jaar werd ze door koningin Elizabeth II tot Dame benoemd ter erkenning van haar bijdragen aan de podiumkunsten. Haar productieve werk in de jaren ’90 omvatte ook memorabele optredens in films zoals Hook (1991), Sister Act (1992), Sister Act 2: Back in the Habit (1993) en Tea with Mussolini (1999).
Echter, het was in de jaren 2000 dat Maggie Smith zich aan een nieuwere generatie fans introduceerde. Ze werd wereldwijd beroemd om haar vertolking van professor Minerva McGonagall in de Harry Potter-filmserie.
Als de voortvarende transfiguratie-lerares en later hoofdmeid van Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry veroverde Smith de harten van miljoenen met haar imponerende aanwezigheid en scherpe humor. Haar rol als McGonagall besloeg acht films van 2001 tot 2011, en ze werd een onmiskenbaar onderdeel van het succes van de franchise.
Een andere bepalende rol in haar latere jaren was als de Dowager Countess Violet Crawley in de kritisch toegejuichte BBC-serie Downton Abbey. Haar vertolking van de scherpzinnige, aristocratische matriarch leverde haar drie Emmy Awards op, wat haar plaats als een geliefde televisie-icoon verder versterkte.
Ondanks haar roem behield Smith haar beruchte stekelige persoonlijkheid, en gaf toe: “Het is waar dat ik geen domoren tolereer, maar dan tolereren zij mij ook niet, dus ben ik stekelig,” zei ze volgens de Associated Press. “Misschien is dat waarom ik best goed ben in het spelen van stekelige oudere dames,” voegde ze met een knipoog toe, reflecterend op haar carrière van gedurfde, vaak bijtende karakters.
Ondanks de extra bekendheid die ze verkreeg door Downton Abbey, voelde Smith zich niet helemaal comfortabel met haar nieuwe zichtbaarheid. In een interview in 2014 met The Telegraph deelde ze haar ongemak over herkend worden in het openbaar. “Dat is nooit eerder gebeurd,” zei ze, en legde uit dat fans haar op straat begonnen op te merken.
“Het is de televisie die het doet. Het was vreselijk. Ik hou van rondwandelen in mijn eentje en dat kon gewoon niet. Ik ga niet vaak ergens naartoe, en als ik dat doe, moet ik bijna altijd een vriend bij me hebben. Het is erg moeilijk als je alleen bent omdat je geen ontsnapping hebt.”
Haar persoonlijke leven werd gekenmerkt door zowel vreugde als diep verlies. Smith was getrouwd met acteur Robert Stephens in 1967, en het paar had twee zonen, Toby Stephens en Chris Larkin. Het huwelijk eindigde in 1975, en later dat jaar trouwde Smith met toneelschrijver Beverley Cross.
Hun verbintenis duurde tot de dood van Cross in 1998. Toen ze in 2013 in een zeldzaam interview met 60 Minutes werd gevraagd naar eenzaamheid, merkte Smith treffend op: “Het lijkt een beetje zinloos, alleen verder gaan zonder iemand om het mee te delen.”
Smith sprak openhartig over het verdriet om het verliezen van Cross, waarbij ze onthulde dat werk een manier werd om haar geest bezig te houden.
“Men zegt dat het weggaat, maar dat doet het niet,” zei ze over haar verdriet. “Het wordt gewoon anders. Het is vreselijk, maar wat doe je? Na de drukte ben je meer alleen, veel meer. Een dag die absoluut druk is houdt je geest weg van waarom je alleen bent, maar wanneer het stopt is er die oordelende stilte.”
In haar laatste jaren bleef Maggie Smith de screen met haar aanwezigheid verfraaien in films zoals The Best Exotic Marigold Hotel (2011) en The Lady in the Van (2015).
Haar laatste filmrol voor haar dood was als Lily Fox in 2023’s The Miracle Club. Ondanks haar gevorderde leeftijd bleef Smith een krachtige kracht in de cinema en liet ze een blijvende erfenis achter.
Ze wordt overleefd door haar twee zonen en vijf kleinkinderen, die allemaal rouwen om het verlies van hun opmerkelijke moeder en grootmoeder.
Hoewel haar fysieke aanwezigheid er niet meer is, zal de erfenis van Maggie Smith ongetwijfeld voortleven in de harten van haar familie, vrienden en de ontelbare publieken die haar werk bewonderden.
KIJK DE VIDEO:
De meningen die worden geuit door bijdragers en/of inhoudpartners zijn hun eigen en weerspiegelen niet noodzakelijk de opvattingen van RVM News. Neem contact met ons op voor richtlijnen voor het indienen van je eigen commentaar.
.
