In een eerlijke discussie op de Modern Wisdom Podcast, gaf de voormalige Amerikaanse vertegenwoordiger Tulsi Gabbard een scherpe kritiek op de huidige administratie, waarbij ze suggereerde dat noch Joe Biden noch Kamala Harris aan het roer staan van het besluitvormingsproces.
In plaats daarvan stelt Gabbard dat een “clique” van Democratische elites, inclusief hooggeplaatste figuren zoals Hillary Clinton, Barack Obama, Tony Blinken en Jake Sullivan, de werkelijke macht achter de schermen uitoefent.
“Het verontrustende aan dit alles is dat het zelfs niet de mensen zijn waarvoor we stemmen. Wanneer je kijkt naar wat er gebeurde toen president Biden dat beruchte debat had met president Trump, werd de realiteit blootgelegd die velen van ons al lange tijd kennen, namelijk dat president Biden niet de persoon is die de touwtjes in handen heeft. Hij is niet de persoon die de beslissingen neemt. En het was ook niet Kamala Harris, en dat zal het ook niet zijn als zij president wordt,” zei Gabbard.
Vrijheid-lievende strandmode van Red Beach Nation – Bespaar 10% met de code RVM10
Ze schetste een scenario waarin deze figuren, samen met anderen die verankerd zijn in het militair-industrieel complex en verschillende machtige sectoren, een staat van crisis in stand houden om zichzelf ten goede te komen.
Tulsi Gabbard zegt dat de clique van Democratische elites die het Witte Huis besturen, niet zullen vertrekken als Kamala Harris het presidentschap wint.
De opmerkingen kwamen tijdens Gabbard’s optreden op de Modern Wisdom podcast.
“President Biden is niet de persoon die de touwtjes in handen heeft. Hij heeft… pic.twitter.com/F9MxWv0yC8
— Collin Rugg (@CollinRugg) 31 augustus 2024
“Het is deze clique van, je weet wel, de Democratische elite, de woke oorlogszuchtigen bestaande uit onder anderen Hillary Clinton en Barack Obama, en ook Tony Blinken en Jake Sullivan, en mensen die in het militair-industrieel complex zitten, mensen die profiteren van ons constante oorlogsgevaar,” ging Gabbard verder.
Ze beschreef hoe deze individuen de administratieve en nationale veiligheidsstructuren aangrijpen om hun macht uit te breiden en burgerlijke vrijheden te beperken, vaak door publieke perceptie en beleid te manipuleren via gecontroleerde media-narratieven.
“Het zijn degenen in de administratieve staat, in de nationale veiligheidsstaat, die meer autoriteit en het vermogen verkrijgen om onze vrijheid af te nemen wanneer we in een verhoogde staat van crisis of oorlog verkeren. Het zijn hun vrienden en miljardairs en mensen in de media die allemaal hun macht ontlenen aan het hebben van een marionet die ze in wezen kunnen controleren,” voegde Gabbard toe.
Gabbard’s opmerkingen benadrukken een diepgewortelde bezorgdheid over de erosie van democratische principes in de Verenigde Staten, waarbij ze de moeilijkheid benadrukt om een regering te behouden die werkelijk handelt met de instemming van de onderdanen.
Ze wees op de kloof tussen gekozen functionarissen en het werkelijke machtscentrum als een fundamentele bedreiging voor de democratie.
“En het meest verontrustende aan dit alles is, er zijn zoveel dingen mis, maar echt op het meest fundamentele niveau, als je kijkt naar, weet je, ons land is de oudste democratie ter wereld, maar de realiteit van een werkelijk functionerende en bloeiende democratie die de visie tot leven heeft gebracht die onze stichters voor ons hadden, dat we echt een regering hebben van, door en voor het volk, en dat we in staat zijn en de verantwoordelijkheid hebben, in dat opzicht, om ervoor te zorgen dat de regering die we hebben alleen bestaat met de instemming van de onderdanen. Dat wordt heel moeilijk te doen, om mensen verantwoordelijk te houden wanneer de persoon waarvoor je hebt gestemd zeker niet degene is die de beslissingen neemt,” besloot Gabbard.
Deze krachtige kritiek van Gabbard, die vaak in het oog springt vanwege haar openhartige en soms tegensprekelijke opvattingen binnen de Democratische Partij, benadrukt haar voortdurende zorgen over de integriteit van de democratische en administratieve processen in Amerika.
Haar opmerkingen nodigen uit tot een breder gesprek over transparantie, verantwoordelijkheid en de werkelijke machtsdynamiek binnen de Amerikaanse regering.
.
