Nienke is moeder van twee jongens, juriste, en geniet van haar drie katten. Tijdens de coronatijd maakte ze zich geen zorgen. Ze stond sceptisch tegenover de nieuwe coronavaccins en vond het vreemd dat deze zo snel op de markt werden toegelaten zonder alle gebruikelijke procedures te doorlopen. Het klopte voor haar niet.
Velen om haar heen lieten zich wel vaccineren en zij besefte zich dat ze er anders in stond. Op het nieuws zag ze de gevolgen van niet vaccineren, zoals kinderen die in de kou moesten omkleden voor zwemles. Nienke’s zoon zou ook snel naar zwemles gaan. Ze vond dat haar keuze om niet te vaccineren geen negatieve invloed mocht hebben op het leven van haar kinderen. Als betrokken ouder kon ze het niet over haar hart verkrijgen om normale activiteiten voor haar zoons te beperken.
Nienke besloot toch de prikken te nemen. Ze voelde zich als een ‘schaapje’ en ging met grote tegenzin naar de priklocatie. Daar begon ze te huilen. De medewerkers vroegen of ze prikangst had, maar ze legde uit dat ze geen angst heeft, maar dat ze zich gedwongen voelde. Ze kreeg de typische bijwerkingen zoals een stijve arm en griepachtige symptomen. Ze voelde zich wekenlang moe, maar gelukkig trok dit weg.
Hoewel Nienke geen blijvende klachten heeft, heeft ze wel enorme prikspijt. Ze deed iets wat tegen haar gevoel inging. Ze zegt dat, als ze meer medestanders in haar omgeving had gehad die dit openlijk durfden te uiten, ze waarschijnlijk de vaccinaties niet zou hebben genomen.
De coronatijd heeft haar kritisch gemaakt over vaccineren in het algemeen. Nienke is nu in verwachting van haar derde kind met haar nieuwe partner. Dit keer heeft ze de 22-wekenprik niet genomen. Ze zijn van plan hun kind ook niet te laten vaccineren.
Wat ze van dit hele gebeuren heeft geleerd, is dat het belangrijk is om zelf na te denken en niet alles klakkeloos over te nemen: “Doe je eigen onderzoek, maar heb ook begrip voor de keuzes van een ander.”
Beluister ons gesprek via Spotify:
Source: https://thelongshot.nl/nienke/
.
